Dawni mistrzowie
Thomas Bernhard

Stary wdowiec od kilkudziesiąciu lat przychodzi do wiedenskiego muzeum i przesiaduje na ławce przed obrazem Tintoretta. Po śmierci żony jego słuchaczami zostali dwaj znajomi strażnik muzealny i pisarz. To za pośrednictwem pisarza-filozofa poznajemy wywody Regera - jego krytykę nieomal wszyskiego: ludzi w ogóle, poszczególnych wartstw społeczeństwa, Austriaków, państwa, jego służb i instytucji, polityki, edukacji, literatury, muzyki, sztuki (w szczególności muzeów, przewodników oprowadzających wycieczki, krytyków sztuki), a nawet higieny rodaków i stanu austriackich toalet. Zgorzkniały po śmierci jedynej istoty, którą kochał - żony, której nie udzieloono na czas pomocy po upadku, nie znajduje ukojenia ani w literaturze, filozofii, ani w muzyce, czy sztuce dawnych mistrzów. "Cała sztuka w ogóle nie jest niczym innym jak sztuką przetrwania [...] nieustannie ponawianą, poruszającą również rozum, próbą uporania się z tym światem, w całej jego obrzydliwości [...] Te obrazy są pełne kłamstwa i zakłamania, pełne obłudy i oszukiwania samego siebie, niczego poza tym w nich nie ma, nie licząc ich jakże często genialnej zręczności. Wszystkie te obrazy są ponadto wyrazem absolutnej bezradności człowieka, niemożności uporania się przez niego z sobą i z tym, co przez całe życie go otacza".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)