Diuna. Pani Kaladanu
Kevin J. Anderson

[współpraca reklamowa] Dom Wydawniczy Rebis

Akcja ,,Pani z Kaladanu" podobnie jak pierwszy tom ,,Książę z Kaladanu" osadzona jest przed wydarzeniami zawartymi w oryginalnej ,,Diunie". Skupia się ona przede wszystkim na Jessice, ale nie tylko.

Przełożona Heriszka zmusiła Jessikę do powrotu do szkoły matek. Kobieta zastanawia się czy jeszcze kiedykolwiek wróci na Kaladan i zobaczy się z Leto i swoim synem, Paulem. Po powrocie matka przełożona zaprowadza ją pod drzwi, za którymi zamknięta jest stara kobieta. To Kwisatz Matka - Lethra. To ona nakazała sprowadzić z powrotem Jessikę, mówiąc, że tylko od niej zależy ich los. Uważa, że Paul zagrażam im wszystkim. Dlaczego?

Jessika już kiedyś dokonała wyboru, który zaważył na losie całego Kaladanu. Ponownie musi wybrać. Jest rozdarta pomiędzy lojalnością wobec zgromadzenia a wiernością rodziny. Co wybierze tym razem?

Jednak nie tylko Jessika opuszcza Kaladan. Na jakiś czas Leto również opuszcza dom, w którego zostawia samego czternastoletniego syna, Paula. Chłopiec stał się buntownikiem i krnąbrnym chłopakiem. Ma on również sny o dziewczynie na wydmach. Kim ona jest?

,,Diuna. Pani Kaladanu" to drugi tom trylogii Kaladanu. Akcja książki osadzona jest w uniwersum słynnej Diuny Franka Herberta. Książka dla kogoś kto zna już los głównych bohaterów, jest czymś co już czytał. Natomiast dla tych, którzy nie mieli jeszcze okazji czytać ,,Diuny", na pewno jest wspaniałą przygodą. Ja należę do tej pierwszej grupy. Chociaż czytałam już wcześniej tę lekturę, to uważam, że ,,Pani Kaladanu" wprowadza pewną świeżość do świata Atrydów. Na pewno czyta się łatwiej tę trylogię niż właściwą ,,Diunę". Frank Herbert zawarł w swoim dziele wiele filozofii, tutaj mi jej z jeden strony brakowało, a z drugiej strony książkę o wiele lepiej mi się czytało bez niej. Jest to na pewno kwestia gustu.

Komu polecam tę książkę? Na pewno każdemu fanowi oryginalnej ,,Diuny". Może nie jest to ta sama książka, ale myślę, że duet Briana Herberta i Kevina J. Andersona świetnie sobie poradził pisząc ponownie o rodzie Atrydów. Jest mniej filozoficzna, ale utrzymuje klimat popularnej książki Franka Herberta. Znajdziemy w niej wiele kłamstw, intryg i zawirowań typowych dla tego uniwersum. Uważam, że ci co jeszcze nie czytali książek z tej serii, a chcą zacząć od ,,trylogii Kaldanu" nie stoi nic na przeszkodzie by tak zrobili. Nie trzeba bowiem znać książek Franka Herberta by zrozumieć to co dzieje się w najnowszej serii.