Dobry człowiek

Ta książka nie była ani interesująca ani boska. Ale sama fabuła i historia jak dla mnie były przepiękne.. do czasu.

Pierwsze słowo jakie mi przychodzi do głowy po przeczytaniu tej powieści to ''wypełniacz'' spytacie dlaczego? A no dlatego, że wszystkiego było za dużo - po co mówić coś raz, skoro można to powtórzyć pięć lub więcej razy. 

Następnie przychodzi mi na myśl ''nieoryginalność'' bo jednak była to książka dość przewidywalna. Zresztą w samej fabule mamy dość oklepany temat. Mi osobiście jako tako nie przeszkadzał bo jednak dużo o nim nie czytam.

Nachodzą mnie jednak teraz pewne przemyślenia, których nie mogę totalnie zignorować. Teoretycznie zastanawiając się co autor chciał nam przekazać przez tę książkę na start mogę powiedzieć, że było to pokazanie czym jest miłość i do czego jesteśmy zdolni kochając drugą osobę. Z tego też powodu początek książki jest dla mnie piękny i obiecujący niesamowitą historię dwojga ludzi.

Ale niestety ku mojemu zdumieniu dostałam ni to realizm magiczny ni to po prostu liryczny i więź między dwoma głównymi bohaterami, która została opisana, ale nie została odczuwalna.

A szkoda.

Dla tych, którzy lubią dziwne? książki - zdecydowanie polecam.

Dominujące odczucie" Zaskoczenie. Pomysł na treść - ciekawy. Wiele zdarzeń realnych. Zachowania bohaterów czasem nieco szokują. Najbardziej jednak zaskakuje zakończenie. Chociaż jeżeli głębiej wejdzie się w klimat tej powieści, poczuje się magię, przeanalizuje relację głównych bohaterów, to zaproponowane przez Autora zakończenie może wydać się naturalną konsekwencją...