Drogie życie

Ciekawe spojrzenie na życie oczami dziecka... taka narracja jest moją ulubioną... jajkos tak bardziej do mnie przemawia... no i ta parszywa wojna...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowieści o życiu w postaci krótkich opowiadań, które potrafią zachwycać i przywoływać świat, jakiego już od lat nie ma - bez komórek, telewizora i różnych innych udogonień, gdy ludzie mieli więcej czasu dla siebie i... na życie jako takie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Drogie życie" namieszało w mojej głowie. Oj, namieszało. Od dawna czekałem na bliższe spotkanie z panią Munro i nie żałuję żadnej minuty, ani sekundy z tego czasu. Każde opowiadanie, a jest ich w sumie czternaście zawiera potężny ładunek ludzkich losów. Autorka przenosi nas do Kanady, kraju będącego jej ojczyzną. Autorka nie potrzebuje szybkiej akcji, aby zachwycić czytelnika. Opowiada niespiesznie, ale z wielkim przekonaniem i w swoje słowa wkłada wiele uczucia. Nie będę tutaj streszczał każdego opowiadania z osobna, gdyż na ten temat można przeczytać na innych stronach. Opowiadania są nostalgiczne, czasami bardzo smutne i może się wydawać prowadzące do nieuchronnej tragedii. Każde z osobna jest ludzką historią zamkniętą w kapsule przeszłego czasu, który jest warta zapamiętania. Alice Munro funduje nam wariacje z życia, w których wydobywa to co jest naprawdę ważne. Prawdziwą sztuką jest napisanie opowiadań, które na kilkunastu stronach przewyższają wartością to, co inni autorzy opisują na kilkuset stronach. Czytając, miałem nieodparte wrażenie że Alice Munro opowiada to tylko mnie, że szepce mi do ucha swoje historie. Na podstawie "Drogiego życia" mogę powiedzieć, że autorka jest doskonałą obserwatorką człowieka. Przekonuje mnie do tego znajomość ludzkich zachowań,a co za tym idzie tworzy doskonałe rysy psychologiczne postaci. Opisy miejsc sprawiły, że obrazy ożywały w mojej głowie i nieświadomie stawałem się częścią każdego opowiadania, wchodząc w interakcje z postaciami. Ostatnie cztery opowiadania dotyczą życia z przeszłości autorki. Alice Munro wprowadza nas w swoje dzieciństwo i dojrzewanie. To zupełnie inne czasy, inny świat i inni ludzie. Ucieszyłem się, że autorka zechciała się ze mną podzielić czymś, co jest częścią niej, co nie jest do końca wymyślone. Wydaje mi się, że nie była to prosta decyzja. Rodzina, dom, wybuch wojny i dużo, dużo więcej. Zakochałem się w tej książce, zakochałem się w słowach, w każdej historii. Na początku trochę się bałem, że pani Munro stanie się przereklamowaną pisarką, jak to często ma miejsce. Okazało się, że jest zupełnie inaczej. Nie pozostaje mi nic innego, jak zdobyć pozostałe książki autorki i delektować się jej wariacjami z życia. Nie wiem, jak ona to robi, ale jej historie zawierają pierwiastki czegoś nieuchwytnego, za czym podświadomie tęsknię. Być może jest to dawno utracona młodość, być może jest to tęsknota za dzieciństwem. Będę wracał do "Drogiego życia" w trudnych momentach, aby przypominać sobie że życie polega również na dawaniu siebie innym. Gratulacje należą się również tłumaczce, która doskonale przekazała wszystko to, co autorka ma do powiedzenia. Serdecznie polecam tę wyjątkową książkę. Serdecznie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)