Drugie dno

"Drugie dno" to niezmiernie intrygująca sprawa kryminalna połączona z fascynującymi opisami pracy GOPR i to samo w sobie brzmi jak przepis na sukces!
Do goprowców pracujących na terenie Jury Krakowsko-Częstochowskiej dociera zgłoszenie dotyczące nieszczęśliwego wypadku jednego z braci Grabowskich przy wejściu do jaskini. Na miejsce docierają ratownicy, a wśród nich jedyna kobieta - Marietta Wejman. Okazuje się, iż na samym dnie znaleziono aż dwa ciała. Atmosfera zagęszcza się, pojawia się coraz więcej niewiadomych, rozpoczyna się dynamiczne śledztwo, któremu przewodził będzie nieznany na terenie Jury podkomisarz Zaborowski.
"Drugie dno" to książka, która niejednokrotnie mnie zaskoczyła i mam tutaj na myśli nie tylko ciekawie zaprezentowaną charakterystykę terytorium Jury Krakowsko-Częstochowskiej, czy pouczające opisy działalności GOPR. Klimat tej historii jest duszny, momentami przygnębiający, a za sprawą tajemnic rodzinnych także mroczny i nieprzewidywalny.
Intryga kryminalna wciągnęła mnie od samego początku i mimo, iż obyło się bez krwawych, przytłaczających opisów typowych dla kryminałów, to niejednokrotnie pojawiały się u mnie ciarki!
Sporo się w tej historii dzieje, nie ma w niej miejsca na nudę, a rozwiązanie tej frapującej układanki zaskakuje! Zdecydowanie polecam!

Zabrałam się za tę książkę, bo zaciekawiło mnie miejsce akcji - postanowiłam w tym roku pozwiedzać Jurę Krakowsko-Częstochowską. Miło było usłyszeć w treści znajome nazwy miejscowości, ale jak spojrzę na to z dystansu, to fabuła mogłaby się rozgrywać równie dobrze w każdym innym górzystym zakątku Polski.

Początek powieści był niezły, poczułam się zaintrygowana, ale im dalej, tym bardziej akcja się rozrzedzała. Autorka większy nacisk postawiła na romans i obyczajowość, a mniejszy na kryminał i thriller, co mnie szybko znużyło. Przyznaję, że w trakcie słuchania audiobooka przysnęłam, a po przebudzeniu nie miałam w ogóle wrażenia, że coś istotnego mnie ominęło...

Polecam czytelnikom, którzy lubią lekkie, niewymagające lektury.

Zdarza Ci się szukać drugiego dna? ?

Mi teraz już mniej, ale kiedyś byłam mistrzem interpretacji albo nawet nadinterpretacji ? Chociaż dostrzeganie niuansów we wszelkich sprawach uważam za duży plus ?

"Drugie dno" Klaudii Muniak uważam na tę chwilę jako najbardziej udane ze spotkań z piórem autorki. Fakt, nie przeczytałam wszystkich książek, ale pokuszę się na takie stwierdzenie.

Akcja książki rozgrywa się latem na terenie Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Ratownicy GOPR zostają wezwani do wypadku, który miał miejsce w Studni Szpatowców, czyli bardzo głębokiej jaskini. Odkrywają nie jedno ciało, a dwa. Czy mają do czynienia z morderstwem?

Marietta Wejman w duecie z komisarzem Zaborowskim dokonują skrupulatnego śledztwa. Nie ukrywam, że obserwowanie tych dwojga, ich docinek, przepychanek słownych było bardzo przyjemne.

Wątpliwości w rozwikłaniu zagadki wydają się narastać z każdą nowo odkrytą wieścią. Czasami sprawdza się powiedzenie, że im mniej wiesz, tym lepiej śpisz. Świetna warstwa psychologiczna! Książka trafiła w me gusta.

I dodatkowo cytat, który wprost urzeka ?.

"Jeśli coś nie jest twoje, nie bierz tego. Jeśli coś nie jest z tobą zgodne, nie rób tego. Jeśli to nie jest prawdą, nie mów o tym. A jeśli czegoś nie wiesz, to zamknij k*rwa pysk." ?

Dziwnie to napisane. Wygląda jak puzzle gdzie wszystkie elementy zostały wpasowane na siłę. Niby wszystko się zgadza, ale właśnie niby. I po co ten spis postaci na początku? Czy w dalszej historii to, że Gacek to ma­niak geo­ca­chin­gu lub przy­ja­ciół­ka Ma­riet­ty zaniedbuje rodzinę coś wnosi? Nie, więc po co?

To było moje pierwsze spotkanie z Autorką i mocno się zastanowię czy dać jej drugą szansę.