Drugie życie

„Drugie życie” Bartłomieja Duszy to thriller, który już od pierwszych stron wciąga w świat pełen niepokoju, pytań bez odpowiedzi i coraz bardziej niepokojących odkryć. Autor umiejętnie łączy elementy sensacji, psychologii oraz delikatnej nuty science fiction, tworząc historię, która sprawia, że czytelnik nieustannie zastanawia się, gdzie kończy się rzeczywistość, a zaczyna coś, czego nie potrafimy racjonalnie wyjaśnić.

Fabuła skupia się na Marcie i Jarku – parze, która wydaje się mieć wszystko: stabilność, bliskość i ukochanego pięcioletniego syna, Kubę. Idylla pęka w jednej chwili, kiedy chłopiec znika bez śladu. Rozpoczyna się dramat poszukiwań, pełen bezsilności i rozpaczy, który dla rodziców staje się codziennym piekłem. Kiedy po pięciu latach Kuba zostaje odnaleziony, wydawałoby się, że koszmar dobiegł końca. Jednak widok dziecka, które nie zmieniło się ani o dzień, wywołuje równie wielką falę emocji, jak jego zaginięcie – tylko tym razem są to emocje mieszane: ulga przeplata się z lękiem, wdzięczność z przerażeniem, a nadzieja z intuicją, że coś tu jest bardzo nie tak.

Dusza tworzy bohaterów wielowymiarowych, zmagających się nie tylko z tragedią, ale też z własnymi demonami. Marta, jako postać pierwszoplanowa, jest portretem matki rozdzieranej między miłością a strachem, między pragnieniem prawdy a obawą, że ta prawda może zniszczyć wszystko, co jeszcze zostało. Jej emocje – zagubienie, rozpacz, determinacja – udzielają się czytelnikowi niemal fizycznie. Jarek z kolei reprezentuje próbę normalizacji, desperacką chęć utrzymania równowagi – nawet wtedy, gdy niektóre odpowiedzi wydają się zbyt bolesne, by je w ogóle przyjąć. Na drugim planie pojawia się komisarz Krzysztof Tymkowski – postać twarda, zasadnicza, ale też niezwykle przenikliwa, która dodaje fabule nutę proceduralnego napięcia.

Elementem, który szczególnie wyróżnia „Drugie życie”, jest subtelne wprowadzenie motywu „eliksiru młodości”. Nie jest to jednak fantastyka oparta na efektowności – to raczej pretekst do zadania ważnych pytań o granice ludzkiej ingerencji w naturę, o moralność naukowych eksperymentów i o cenę, jaką płaci się za dążenie do nieśmiertelności. Thriller psychologiczny miesza się tu z teoriami spiskowymi, a czytelnik nieustannie balansuje między „to niemożliwe” a „a co, jeśli jednak…?”

Książka przepełniona jest emocjami – zarówno tymi, które przeżywają bohaterowie, jak i tymi, które wywołuje w odbiorcy. Lęk, napięcie, niedowierzanie, a czasem nawet gniew – wszystko to towarzyszy czytaniu, zwłaszcza kiedy z każdą kolejną stroną nabieramy coraz większej pewności, że prawda będzie brutalniejsza, niż ktokolwiek mógłby przewidzieć. Dusza świetnie stopniuje atmosferę – nie spieszy się z odpowiedziami, ale też nie trzyma czytelnika w nieskończoność w jednym miejscu. Każdy rozdział przybliża nas do rozwiązania, jednocześnie komplikując naszą interpretację tego, co właściwie stało się z Kubą.

To książka dla czytelników, którzy lubią thrillery intensywne, ale nieprzesadzone; dynamiczne, ale jednocześnie psychologicznie głębokie. Dla fanów historii, które dotykają tematów rodziny, straty, eksperymentów naukowych i granic ludzkiej moralności. „Drugie życie” niesie ze sobą przesłanie, że prawda – choć czasem przerażająca – zawsze ma swoją wartość, a próba jej odkrycia może być najodważniejszym krokiem, na jaki stać człowieka. Zawiera też pewne motto: nic nie jest dane raz na zawsze, a każde życie – nawet to, które wydaje się nam dane z powrotem – ma swoją ciemną stronę, którą trzeba poznać, by móc naprawdę iść dalej.

„Drugie życie” to opowieść trzymająca w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, pełna emocjonalnych uderzeń i fabularnych zwrotów, które nie pozwalają jej odłożyć. To thriller, który długo pozostaje w głowie, zmuszając do rozmyślań o tym, jak daleko może posunąć się człowiek w imię miłości i strachu przed przemijaniem. Zdecydowanie warto po niego sięgnąć – nie tylko dla mocnych wrażeń, ale także dla refleksji, które pozostawia.

Marta Wilk prowadzi szczęśliwe i poukładane życie. U jej boku jest kochający mąż i szczęśliwy syn. Ale do pewnego "gorącego lipcowego dnia". Jej życie dosłownie się rozpada, 5-letni Kubuś znika bez śladu, poszukiwania nie przynoszą rezultatu.

~

Po aż pięciu latach nagle i niespodziewanie chłopiec pojawia się. Marta jest szczęśliwa, ale Kubuś wciąż jest 5-lentnim chłopcem. W szpitalu nikt poza nią nie widzi chłopca co powoduje, że zostaje umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. 

~

Tam to dopiero się dzieje, przyjaciółką spod sufitu, tajemnicze eksperymenty na dzieciach, wytwarzanie eliksiru młodości. Cała sprawę prowadzi komisarz Tymkowski. Oczywiście w między czasie ginie klika osób zamieszanych w cała akcje z dziećmi w szpitalu są to same szychy. Co dzieje się w szpitalu? Czy Kubuś 

naprawdę się odnalazł? Kto był zamieszany w morderstwa ważnych osób? Jak zakończy się historia? 

~

Jest to fenomenalny debiut literacki autora. Jest to kryminał z małą nutka science-fiction ale też zawiera elementy dramatu psychologicznego. Jest to coś więcej niż zwykła opowieść to naprawdę kawał dobrej psychologicznej ale przede wszystkim pełniej nieoczywistych tropów ksiazki. Fabuła to taka mała układanka trochę porównała bym ją do gry Tetris, gdzie wszystko z czasem zaczyna do siebie pasować.

~

Bohaterowie są tak idealnie wykreowani a ich rolę są tak realistyczne. Było mi tak straszne szkoda Marty, że w cała jej historię uwierzyłam i po prostu współczułam aż tu nagle mega zaskoczenie. Aczkolwiek komisarz też dał się polubić i ta jego wolą rozwiaznia całej zagadki i też na nie koniec sie zawiodłam. 

~

Miałam pewna teroie jeśli chodzi o Jareckiego, bo on ciągle znikał i miałam wrażenie, że on jest zamieszany w całą tą akcję z eliksirami. Ale autor świetnie wodził mnie za nos i podkładał fałszywe dowodny. Zakończenie totalnie mnie wywaliło z butów a szczękę musiałam zbierać z podłogi bo takiego obrotu spraw się po prostu nie spodziewałam.

~

"Drugie życie" to trochę thriller psychologiczny, który w pewnym stopniu zmusza do refleksji. Autor w lekkim i zrozumiałym języku wszystko przekazuje jak na nauczyciela języka polskiego przystało. Książkę czyta się szybko, zwinnie i przyjemnie. Mi się mega podobała. Każdy fan tego gatunku książki powinien ją przeczytać ja polecam bo emocje gwarantowane. Was zachęcam abyście poznali ten debiut a ja czekam na więcej takich książek od autora!