Duże dziewczyny nie płaczą
Annette Chavez Macias

??

,,Duże dziewczyny nie płaczą" to historia czterech kuzynek, które wychowywały się w dużej, pełnej miłości rodzinie. Choć jako młode dziewczyny obiecały sobie, że nigdy się nie rozdzielą, dorosłe życie zweryfikowało to przyrzeczenie. Teraz tylko Erica, Gracie i Selena trzymają się razem i wspierają na co dzień, natomiast Marisol, która wiedzie z pozoru idealne życie, już dawno nie czuje się częścią rodziny. Wkrótce jednak kobiety będą miały szansę znów się do siebie zbliżyć i wyjaśnić nieporozumienia z przeszłości. 

??

Doceniam książki, w których rodzina odgrywa ważną rolę, dlatego z chęcią sięgnęłam po ten tytuł. 

Podobało mi się to, że autorka oddała głos każdej z czterech kuzynek. Przeplatające się perspektywy i krótkie rozdziały to dla mnie zazwyczaj recepta na udaną lekturę i tak też było tutaj!

Tym, co najbardziej mnie urzekło w tej historii jest podkreślenie wagi rodziny i ciepło, jakie wręcz biło z domu, w którym mieszkała prababcia głównych bohaterek. 

Annette Chavez Macias stworzyła ciekawą, wielowątkową powieść, która ogrzewa serce, bawi i daje nadzieję na lepsze jutro. Jej zaletą niewątpliwie jest też nieprzewidywalność. Choć niektóre wątki potoczyły się tak, jak się tego spodziewałam, rozwiązanie dwóch pozostałych zupełnie mnie zaskoczyło. 

Polecam! 

??

[współpraca reklamowa z @wydawnictwo.kobiece]

"- Ludzie nie są doskonali, Marisol. Wszyscy popełniamy błędy , a jedyne, co możemy zrobić, to mieć nadzieję, że zostaną mam wybaczone (...) Myślę tylko, że czasami, jeśli za mocno czepiamy się w życiu tego, co nas spotkało złego, jesteśmy zbyt zmęczeni, by cieszyć się tym, co dobre (...)"

???

Wybrzmiewająca meksykańskim klimatem, na tle którego malują się cztery kobiece kreacje.
Obrazująca emocje, które wyzierają z każdej ze stron.
Osnuta ludzkimi relacjami, które dalece od idealnych wciąż pozostają silne i trwałe.

"Duże dziewczyny nie płaczą" to portrety czterech kobiet, które łączą więzy rodzinne.
I chociaż każda z nich jest inna, to ich pragnienia i potrzeby są do siebie bardzo zbliżone.
I chociaż los na jakiś czas rozłączył ich drogi,  to po latach, tragedia jaka ma miejsce w ich rodzinie, na nowo zbliża je do siebie, jeszcze mocniej zacieśniając ich relacje.

"Duże dziewczyny nie płaczą" to historie Marisol, Eryki, Seleny i Gracie.
Każda z nich boryka się w własną codzienności.
Każda z nich ma za sobą bagaż ciężkich, życiowych doświadczeń.
Każda pragnie zaznać spokoju i szczęścia.
Każda chce spełniać marzenia, realizować się w tym, co przynosi jej radość.
Każda poszukuje swojego miejsca na ziemi.
Każda poszukuje miłości, wsparcia, zrozumienia.

Jednak życie nie zawsze daje to, czego oczekujemy. Nie jest łaskawe. Czasami ma się nawet wrażenie, że traktuje nas zbyt brutalnie, że zamiast ulżyć w cierpieniu, podkłada nam pod nogi kolejne kłody.

Piętnaście lat rozłąki to czas, w którym każda z kuzynek jest na pewnym etapie swojego życia.
Każda z nich dużo przeszła.
Każda mniej lub bardziej szczęśliwie ułożyła swoje życie.
A mimo to, dla każdej z nich czegoś brakuje. Brakuje iskierki, która scali to, co utraciły piętnaście lat temu.
I chociaż śmierć najbliższej osoby jest bolesnym wydarzeniem, to jednak właśnie ono na nowo zacieśnia więzy między Marisol, Ericą, Seleny i Gracie.
Od teraz kobiety na nowo stają się sobie bliskie.
Znajdują w sobie wzajemnie oparcie.
Znajdują nić porozumienia.
Mają możliwość stania ze sobą twarzą w twarz i wykrzyczenia tego, co je boli.
Mają możliwość rozmowy i wzajemnego wybaczenia.

"Duże dziewczyny nie płaczą" to książka, która osnuta jest mgłą tajemniczości i delikatności. Autorka w subtelny sposób kreśli historię każdej z kuzynek. Okrasza je emocjami, pięknymi opisami kultury meksykańskiej i niezwykłej rodzinnej relacji, która potrafi przetrwać nawet najbardziej gwałtowną burzę.
A wzorując te historie na własnej rodzinie, nadaje im jeszcze większej autentyczności.

Czytaliście?
Jeśli nie, to koniecznie musicie to nadrobić ?