Dziedzic ciemności

Książka bardzo krótka, ale intensywna. Początek zdobi opis krainy do której dane nam będzie zajrzeć. Kolejna strona to postacie, które zaszczycą nas swoją obecnością oraz istoty typowo fantastyczne, które również żyją w tej krainie. To o tyle dalekosiężna historia, że rozpoczyna ją rok 1926 niby krwawy, dosyć lepki, a jednak na tyle poetycko opisany, że mógłby stanowić wiersz przeszłości. Rok 1930 jest już bardziej wrażliwiej ukazany. Widzimy jak chłopcu przedstawiają się niemiłe obrazy. Woła swoją mamę, aby pomogła mu je odegnać. To ona tłumaczy mu, że niedługo pojmie swoją misję i będzie mógł prowadzić swoje wspaniałe rządy. To taki opis scen, gdzie on nie chciał brać na swoje barki aż tak wielkiej odpowiedzialności. Wolał spokój i ciszę, a nie krab sekretów i tajemnic, którym będzie musiał stawić czoło. Od razu można go polubić, czujemy od niego dziecięcą niewinność, która skupia naszą uwagę na jego gestach i rozmowach, które później będzie prowadził.
Muszę tu wtrącić, że wszelkie porównania będą i delikatne, takie chłopięce i twarde oraz ostre jednocześnie. Gdzieś mamy zatarte, że miesza się tutaj typowe dobro ze złem i postać jest w kręgu całego środka. Zupełnie jakbyśmy chcieli pocieszyć chłopca, że to nie jego wina, iż broniąc się wyrządził komuś krzywdę. Jako władca wie, że musi być twarzą dla poddanych i rodziny, ale wciąż przemawia przez niego dobro, które wręcz namawia go do dania drugiej szansy wielkiemu zbrodniarzowi. W oczach rodziny jest jednak niedojrzałym na intrygi chłopcem, który jest zbyt łatwowierny, dlatego próbują odwieść go od tego planu. Na scenę wysuwa się też pewna kobieta, która często opisywała będzie swoje wspomnienia i delikatne pieszczoty, których jej bardzo brakuje. To było takie łagodne starcie, gdzie po jednej stronie była lawina krzyków i kłamstwa, a po drugiej uczucie dobra i pragnienia bliskości. To właśnie te akcenty powodują, że trudno jest przerwać czytanie.
Rozdziały są króciutkie, zatytułowane postacią, która ma się ujawnić. To opowieść jakby o przejściu w dorosłość na wysokim poziomie społecznym. Trudne decyzje, marzenia i pragnienia, które czasami bywały jedynie cichym głosikiem w głowie. Taka niewinna i trudna zarazem fantastyka. Według mnie świetna, bardzo ją wam polecam:-)