Fatma. Moja arabska teściowa
Nadia Hamid

"Fatma, moja arabska teściowa" jest to bardzo poruszająca powieść o historii Polki, która pokochała muzułmanina. Jak się pewnie domyślacie, dziewczyna nie miała lekko, szczególnie, a może przede wszystkim po przyjeździe do kraju męża. Jej teściowa, Fatma za wszelką cenę chciała aby syn zostawił swoją młodą żonę.

Dla mnie książki takie jak te są wręcz nie do oceniania bo jak można ocenić czyjąś tragedię. Autorka pomimo tematyki, przedstawia nam tą historię w bardzo przystępny sposób. Nie skupiając się tylko na tej dwójce, ale także na tym co działo się lata przed. Polecam lekturę tej książki.

Hi, hey, hello...

"Fatma. Moja arabska teściowa" taka króciutka książka, a taka poruszająca. Ta historia porwała mnie od samego początku. Czytałam ją zachłannie. Napisana jest prostym językiem. Każda strona wzbudza wiele emocji.

Dla mnie nadal jest to szok, że tak się dzieje. Kobiety muzułmańskie traktowane są przedmiotowo, bite, poniżane i tak naprawdę nie mają nic do powiedzenia. Aż to boli. Nadia (Polka) przekonuje się o tym na swojej skórze. Wychodzi za Muchtara i przeprowadza się do Libii. Gdzie jej życie zamienia się w piekło. MoJaką teściową jest Fatma?? O tym musicie się sami przekonać. Powiem tak, jest to smutna historia "ku przestodze", którą warto poznać.

Nadia Hamid, Polka, która zdecydowała się nie tylko wyjść za mąż za muzułmanina, ale również wyjechać z nim do Libii w kolejnej swej książce, tym razem, opowiada o swej libijskiej teściowej, Fatmie. Historia Fatmy, z pewnością typowa dla kobiet przychodzących na świat w ortodoksyjnych patriarchalnych rodzinach muzułmańskich, to historia kobiety, która od dzieciństwa przygotowywana jest wyłącznie do spełniania roli żony i matki. O jej życiu decydował wpierw ojciec a później wybrany dla niej mąż. Mimo iż ojciec był dobrym człowiekiem to nie udało mu się wybrać równie dobrego dla niej męża. O tym jakim jest brutalem Fatma dowiedziała się dopiero po ślubie. Najważniejszym czego oczekiwał od niej mąż oprócz prowadzenia domu w całkowitym posłuszeństwie i spełniania każdej swojej zachcianki było urodzić syna. Rodząc wpierw córki doznała wielu upokorzeń, ale los się do niej uśmiechnął, gdy powiła tak upragnionego przez męża pierworodnego syna. To on stał się, jak to jest u muzułmańskich matek, oczkiem w jej głowie, bo też inwestycją we własną przyszłość. Córki z czasem opuszczają dom a pomoc w jego prowadzeniu miała jej zapewnić przyszła synowa toteż niezwykle istotnym dla niej było, by jej ukochany pierworodny Muchtar szybko się ożenił i to po jej myśli. Niestety tak się nie stało, gdyż on postanowił wpierw skończyć studia, na dodatek w bardzo dalekim kraju, kraju ludzi niewiernych, i gdy ona martwiąc się o jego i swoją przyszłość wyszukała mu odpowiednią kandydatkę na żonę Muchtar nic sobie z tego nie robiąc przywiózł z tego dalekiego kraju, Polski, chrześcijańską, a zatem niewierną kobietę z niemowlęciem, z którą postanowił się ożenić. Zawiedziona w swych oczekiwaniach Fatma, która nie zaznała miłości ze strony bezdusznego tyrana i okrutnika jakim był jej mąż, a z czasem musiała się nim dzielić z drugą żoną, przelała swoje gorzkie rozczarowanie i niezadowolenie na obcą sobie kulturowo kobietę, której obecność udaremniła jej tak misternie układane plany przyszłości ukochanego Muchtara. Trudno się więc dziwić, że wspólne życie Polki z ziejącą nienawiścią teściową stało się dla tej pierwszej koszmarem, a dla drugiej polem do popisu w uprzykrzaniu życia nie zaakceptowanej i pogardzanej synowej oraz do podejmowania wszelakich prób, by Muchtar się z nią rozwiódł.

Nadii Hamid, po długich staraniach i dużej niepewności co do losu synów, wyjazdowi których teściowa była przeciwna, udało się opuścić Libię wraz z dziećmi i to o dziwo przy wyraźnej aprobacie i pomocy teścia, gdyż jej mąż Muchtar miał w Polsce podjąć studia doktoranckie. I tak szczęśliwie powróciła do kraju a o swoich przeżyciach i poczynionych w czasie kilkuletniego pobytu w Libii spostrzeżeniach dotyczących głównie niełatwego losu libijskich kobiet w patriarchalnym arabskim świecie opowiedziała w swoich książkach.

"Fatma. Moja arabska teściowa" to moje pierwsze spotkanie z Nadią Hamid i jej opowieściami o swoich bolesnych doświadczeniach w muzułmańskim świecie. Jej lektura była całkiem udanym początkiem tej znajomości, chociaż zaczęłam ją od końca, gdyż to ostatnio wydana książka. Być może uda mi się poznać wcześniej napisane, gdyż tytuły ich są zachęcające.
Po tę powieść sięgnęłam przypadkowo. Potrzebna mi była do pewnego wyzwania czytelniczego książka mówiąca o orientalnej kobiecości i dlatego zwróciłam uwagę na okładkę "Fatmy" sądząc, że mam do czynienia z bliskim wschodem. Niestety okazało się, że to północna Afryka a zatem do wyzwania niezbyt spasowała, ale nie żałuję, że ją przeczytałam, gdyż Nadia Hamid bardzo interesująco i ze znawstwem tematyki ,wynikającym z osobistych doświadczeń, wprowadziła mnie w świat kobiet kulturowo zupełnie odmienny od naszego i dla nas Europejek prawie niewyobrażalny. Świat zdominowany przez mężczyzn, w którym dziewczęta muszą wychodzić wcześnie za mąż, małżeństwa są kojarzone więc nie ma mowy o uczuciach a po ślubie w większości zostają zamknięte w murach domu i niewolniczo poddane swemu panu i władcy. W tym świecie jest jednak, co wynika z książki, i pozytywna strona życia, która przejawia się w silnych więziach rodzinnych, w tym we wzajemnej pomocy jaką świadczą sobie wzajemnie kobiety, które w każdej sytuacji mogą na siebie liczyć, ale, czego doświadczyła na własnej skórze autorka tej fabularyzowanej opowieści, nie ma miejsca dla małżeństw mieszanych. Różnice kulturowe i religijne są ogromne a one mają zasadniczy wpływ na mentalność członków tej prawie hermetycznie zamkniętej społeczności.
Fabuła tej książki Nadii Hamid wciąga i szybko się ją czyta a ponadto, mimo raczej suchego pozbawionego emocji języka, pobudza do refleksji, z której wniosek nasuwa się taki, że Europejki wychodzące za mąż za Arabów nie tylko nie posiadają niezbędnej wiedzy o świecie, w który decydują się wejść, ale i pozbawione są wyobraźni. Zresztą dała temu wyraz sama autorka w wywiadzie, który czytałam, a w którym krytycznie odniosła się do takich życiowych decyzji.

Być może dzieląc się swoimi pełnymi dramatyzmu przeżyciami, ale równocześnie dając obraz statusu kobiet w muzułmańskim świecie, Nadia Hamid pisze ku przestrodze. Bo miłość akurat w tym przypadku to niestety nie wszystko.

32/100/2021
RECENZJA

Fatma jak każda dziewczynka, od najmłodszych lat życia, wychowywana była na uległą, wierną żonę (a raczej niewolnicę) oraz przykładną matkę, która bez szemrana, urodzi gromadkę dzieci.
Mimo, iż ma nadzieję na lepsze życie, oraz wykształcenie, jej los został już zasądzony.
Mąż, opiekun, a najtrafniej właściciel, pan i władca, okazuje się jednym z tych brutalnych, którzy lubią zasłaniać się Koranem. Zaraz po ślubie zostaje brutalnie zgwałcona przez swojego męża. Seks z przyjemności jest tylko dla mężczyzn i oczywiście na spłodzenie dzieci, w imię Allacha.
W krótkim czasie rodzi dziesięcioro dzieci, a jej znudzony nią "ukochany" sprowadza nową żonę.
Sądziłam, że Fatma, która jako mała dziewczynka była bardzo kochana, wrażliwa i skrycie sprzeciwiała się losowi, będzie dla synowej ogromnym wsparciem. Ale niestety nie. One wszystkie są bezlitosne.
Zostawiam Wam parę niezbyt przyjemnych, ale dających do myślenia cytatów:
"(...)Arabowie wybierają na żony bardzo młode kandydatki, najchętniej tuż po wystąpieniu u dziewczynki pierwszej miesiączki, która przeważnie była ostatnią w jej życiu"
"Dziewczynki od najmłodszych lat przygotowywano tylko do roli posłusznej żony i troskliwej matki"
"Jeżeli mężczyzna zaprasza żonę do swojego łóżka, a ona odmawia, to anioły przeklinają ją od samego poranka"
"Za czasów przed islamem posiadanie dziecka płci żeńskiej było odbierane jako wielka, wstydliwa rzeczy, a nawet w niektórych plemionach nienawiść Arabów do dziewczynek była tak wielka, że po urodzeniu zakopywano je żywcem. "
Jeśli uważacie, szanowne kobiety, że nie macie praw, proszę przeczytajcie tę książkę. Jest cieniutka a mimo to zawiera całą prawdę o tej kulturze. Ja je czytać lubię, choć często nie są to przyjemne chwile.

Główna bohaterka książki jest Farma, która jako młoda dziewczyna musiała poślubić wybranego przez ojca kandydata na męża, który okazał się brutalem. I wydawać się mogło, że gdy tyle przeszła, mogłaby być opoka dla swojej synowej z Polski, jednak tak się nie dzieje. Farma robi wszystko by utrudnić życie Nadii.

Ciekawe i napisana książka, wciągnęła mnie bardzo. Przeczytałam jednym tchem. Można spojrzeć trochę innym okiem na tytułową teściową poznając jej losy.

Nadia Hamid to polka, która w latach 80. poznała studiującego w Polsce Libijczyka, w którym zakochała się bez pamięci. Szybko zdecydowali o ślubie, a następnie wyjeździe wraz z małym synkiem do Libii, która była wtedy pod dyktaturą Mu’ammara al-Kaddafiego. Podczas pobytu w Gdańsku, Muchtar bardzo dobrze opanował język polski, co pozwoliło mu na osiągniecie zamierzonych celów edukacyjnych i obronienie dyplomu wyższej uczelni. W oczach Nadii był to miły, tolerancyjny mężczyzna, któremu zależało na dobru ukochanej kobiety.

Niestety, gdy tylko pojawili się w Libii, a na horyzoncie pojawiła się Fatma, matka Muchtara, rozpoczęło się piekło dla dziewczyny. Chrześcijaństwo w kraju arabskim jest traktowane jako coś nieczystego. Fatma nie ułatwiała życia Nadii, od początku buntowała syna przeciwko nowej synowej. Do tej jawnej niechęci dochodziły także różnice kulturowe oraz wszechobecna przemoc domowa wobec kobiet. Coraz brutalniejsze zachowania męża skłoniły Nadię do walki o swoją godność i wolność dla niej i synków. Pod koniec lat 90. udało jej się wrócić do Polski. Pod pseudonimem wydaje kolejne powieści, w których pokazuje obraz mieszanych związków.

Fatma. Moja arabska teściowa to niewielka objętościowo książka, jednak nie dajcie się zwieść! Skrywa w sobie mnóstwo emocji i mogłaby spokojnie posłużyć jako materiał do bardziej obszernej powieści. Autorka pokazuje nam różnice pomiędzy kulturą naszą, europejską, a islamem. Zwyczaje panujące w Libii oraz w krajach muzułmańskich, takie jak obrzezanie małych chłopców, są twarde i przerażające. W krajach europejskich takie uprzedmiotowienie kobiet jest nie do pomyślenia. Tam jednak jest to coś normalnego, kobiety od młodych lat życia uczą się, jak być dobrą żoną i matką, jak opiekować się mężem oraz dbać o dom. Nieważne jest wykształcenie, najważniejsze jest posłuszeństwo wobec nowego opiekuna. W książce zawarte są wspomnienia Autorki, lecz nie wszystkie mają negatywny wydźwięk. Teść Nadii pełnił w obcym kraju rolę ojca, który dbał o nią w najgorszych momentach, był bardzo życzliwy i to jemu zawdzięcza życie.

Więcej na blogu: www.zabookowana.pl

„FATMA. MOJA ARABSKA TEŚCIOWA”

Nadia Hamid Wydawnictwo Novae Res

Po przeczytaniu tej książki odnoszę wrażenie, że gorsza od mężczyzny jest druga kobieta. Fatma jak każda Libijska kobieta nie miała łatwego życia. Jak wiadomo dziewczynki z tych krajów wychowywane są na potulne i pokorne owieczki dla swoich przyszłych mężów. Nie mają prawa głosu. Fatma ma syna Muchtara. Dostał się na studia do Polski. Nikt nie wie, gdzie to jest. Kobieta w strachu, że jej syn będzie w kraju niewiernych prosi syna, żeby się zaręczył ze swoją kuzynką. Ma to go uchronić przed kobietami z obcego kraju. Niestety syn nie słucha matki. Mało tego na studiach poznaje cudowną dziewczynę. Co zrobi matka kiedy dowie się, że jej syn chce się ożenić z niewierną?
Poznajcie historię Fatmy, Muchtara i jego Polskiej żony. Czy Muchtar okaże się typowym muzułmaninem czy nowoczesnym arabem?
Powiem jedno życie obu kobiet będzie istnym piekłem na ziemi. Fatma zrobi wszystko, żeby upokorzyć swoją synową. Co na to jej syn?
Czy małżeństwo przetrwa? Bardzo poruszająca i wstrząsająca historia. Możecie przeczytać w niej co tak naprawdę myślą muzułmańskie kobiety o niewiernych.
Książkę pomimo, że jest mocna i trudna szybko przeczytałam. Jednak polecam ją tylko tym osobą, które lubią czytać orientalne powieści.