Fragmenty winem poplamionego notatnika

Bardzo wartościowy zbiór, czytałem chętniej niż powieści Bukowskiego. Szczególnie pomocny przy zgłębianiu tematu inspiracji Charlesa i jego poglądów na twórczość innych literatów. I tak na przykład lektura tekstu "Stary pijak, od którego odwróciło się szczęście" pomogła mi znaleźć pomost pomiędzy młodym Chinaskim zachwyconym prozą Hemingwaya, o którym czytałem w "Z szynką raz!", a starym, sceptycznie do Ernesta nastawionym Chinaskim w "Kobietach". Bukowski opisuje tu też swoje przeżycia związane z lekturą Ezry Pounda, Antonina Artauda, a przede wszystkim Johna Fante, niezwykle zręcznie zakamuflowanego tu pod nazwiskiem Bante (tak, imię- John). Wypowiada się o poezji w ogóle, ale także o małych czasopismach literackich, graniu na wyścigach (świetny poradnik, który można równie dobrze odnieść do hazardu w ogóle) i swoich wrażeniach z koncertu Rolling Stonesów. Opowiadania są we "Fragmentach (...)" raczej słabszym ogniwem chociaż takie "Ten drugi" czy "Ten wieczór, gdy nikt nie wierzył, że jestem Allenem Ginsbergiem" zasługują na uwagę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)