Grzechotka
Joanna Jodełka

W jednym z mieszkań policja odnajduje młodą kobietę w szoku poporodowym. Kobieta twierdzi, że nie pamięta momentu porodu i jest przekonana, że ktoś ukradł jej dziecko. Zarówno policjant jak i pani psycholog poproszona o wystawienie orzeczenia o niepoczytalności młodej matki są przekonani, że dziewczyna sama ,,coś" z tym swoim dzieckiem zrobiła. Może zabiła, może porzuciła... Psycholog Weronika Król początkowo przekonana o winie dziewczyny z czasem zaczyna wątpić i postanawia pomóc zrozpaczonej matce. Na własną rękę śledztwo próbuje prowadzić również pewna młoda dziennikarka wietrząca w temacie dzieciobójczyni drogę do sławy. Czy Edyta jest dzieciobójczynią? Co takiego się wydarzyło zanim znaleziono krzyczącą w bólu dziewczynę. Kim jest ojciec dziecka Edyty? Na te i wiele innych pytań znajdzie odpowiedź ten, kto zdecyduje się sięgnąć po tę książkę. Jest to z pewnością kryminał dość nietypowy, więcej jest w nich wątków psychologicznych niż stricte kryminalnych, ale po przeczytaniu wcześniej innej książki autorki, domyślałam się, czego mogę się spodziewać. Autorka wyjątkowo artystycznie operuje fabułą kryminału. Między śmiertelne niebezpieczeństwa i okrutną przemoc balansującą na granicy strachu i bólu, wkradają się niesamowite zbiegi okoliczności a nawet odrobina erotyki. Jest to powieść o stosunkach między ludźmi, o których nie zawsze chcemy rozmawiać. W bardzo tajemniczy, może trochę szokujący sposób przechodzi czytelnik do kolejnego wątku fabuły, skonstruowanej tak, że czytając ma wrażenia ciągłości niewiadomej, ukrytej w jakimś kokonie tajemnic. Powieść zaskakuje i wzrusza. Czasami bulwersuje, ale jedno jest pewne, nie pozwala oderwać się od stron. Autorka pisze w dość charakterystyczny sposób. Są zdania tak długie, że czasami brakuje oddechu czytając je, i są zdania jednowyrazowe, zaskakująco przetrzymujące nostalgie czy grozę chwili. W tej pełnej zaskakujących zwrotów akcji powieści człowiek czasami ma takie właśnie chwile zastanowienia, które być może pozwalają mu na wysnucie własnych przypuszczeń, co do zakończenia. W powieści są fragmenty nie pozwalające na płynne przechodzenie do kolejnego etapu głównego wątku fabuły, zaskakująco zatrzymują ją w takim nieokreślonym miejscu, które z pewnością ma związek z wątkiem głównym, ale jednocześnie wkładają w tę fabułę jedną wielką niewiadomą. Treść jest pełna ironii, która być może jest nie na miejscu biorąc pod uwagę powagę sprawy opisanej w lekturze, ale dodaje jej pewnego "smaczku". Trzeba przyznać, że autorka świetnie potrafi używać czegoś, co kojarzy mi się z pewnego rodzaju grami językowymi. Nie tyle szokują one, co momentami powodują pewien dyskomfort myślenia, niepokoją. Fabuła powieści to przedstawienie mrocznych stron życia ludzi z półświatka, w których oczywiście dominuje strach i pieniądz, ale czy w życiu pozostałych ludzi nie jest tak samo? Myślę, że z czystym sumieniem mogę polecić tę lekturę osobom nie tylko preferującym kryminały czy powieści psychologiczne. Ta sensacyjna intryga przedstawiona w powieści jest czymś zgoła innym od tradycyjnych wątków kryminalnych, chociaż ma wiele z nimi wspólnego. Po przeczytaniu tej książki długo nie mogłam zabrać się za napisanie o niej własnej opinii, chyba trochę wstrząsnęła mną ta książka. Z pewnością muszę przyznać, że jest to jedna z tych powieści, których treść pozostaje w czytelniku na długo. Wiem, że patrząc na tę książkę spokojnie stojącą sobie na półce, w każdej chwili będę potrafiła powiedzieć o czym jest. Niestety nie wszystkie książki mają ten przywilej. I mimo tego, że okładka nie przyciąga wzroku, chociaż moim zdaniem jest piękna w swej tajemniczej prostocie, to z pewnością ktoś, kto zdecyduje się sięgnąć po tę książkę, nie pożałuje swej decyzji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

''I rozległ się krzyk, który otworzył drzwi do przerażenia i do lęku. I zostawił je uchylone''

 

To moje drugie spotkanie z twórczością tej autorki i jak się okazuje również druga w kolejności publikacji, jej książka. Nie za bardzo mi się podobała, '' Wariatka '', podobała mi się zdecydowanie bardziej, być może to dlatego, iż między jedną a drugą pozycją jest pięć lat odstępu, który wyszedł na dobre '' Wariatce ''. ''Grzechotka '' zakwalifikowana jest do kategorii kryminałów, jeśli przyjąć, że kryminał to przynajmniej jeden trup, to owszem, jest tu jeden trup, ale dość wątpliwe czy bardzo '' kryminalny ''. W moim odczuciu to mroczny thriller, który ukazuje problem społeczny, spotykany niestety nie tylko w Poznaniu, gdzie osadzona jest jego akcja. 

 

Marzenia dziewczyn z małych miejscowości i ich dziwne przekonanie, że w wielkim mieście zapchanym neonami reklamowymi czeka na nie świetlana przyszłość. Weryfikacja owych marzeń, najczęściej bardzo bolesna, stręczycielstwo, handel dziećmi, przemoc i niemoc.

 

To właściwie główne wątki tej powieści. Mocne pierwsze wejście, niestety później napięcie zdecydowanie opada, rozmyte w tarotowych wróżbach, pijanych ginekologach i zawistnych koleżankach zadowalających się cudzymi mężami. Pojawia się jeszcze dziwna żmija, która wydaje się być jakąś metaforą, a okazuje się....

 

Reasumując, Joanna Jodełka to pisarka z pewnością niepokojąca, to co najbardziej mi się podobało w tej książce to świetna zabawa słowem (podobna jak w cytacie, na początku mojej opinii) Jednak to dla mnie za mało nawet na ocenę dobrą. Jednak absolutnie nie skreślam tej pisarki i z pewnością, chociażby dla porównania, coś jeszcze, co wyszło spod jej pióra (tudzież klawiatury komputera), z pewnością przeczytam.

 

P.S Pani autorko i niech już Pani nie uśmierca więcej '' kocich osesków ''...i nie wprowadza takiego chaosu, zupełnie bez potrzeby.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poznański półświatek. Dziewczyny przyjeżdżające z prowincji, by zrealizować swoje wielkie marzenia, a ze względu na brak perspektyw, trafiające do agencji. Podwójne życie, ciemne interesy tzw. elity.

Dynamika akcji, nieoczekiwane rozstrzygnięcia i te niedopowiedzenia - trzeba przyznać, że Autorka potrafi budować napięcie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opis wydawal sie bardzo zachęcający, jednak zawartość mnie rozczarowala.. Ksiazka zawiera sporo bledow merytorycznych, stylistycznych, gramatycznych..co irytowalo mnie podczas czytania.Zdecydowanie nie podszedl mi styl pisarski autorki, fabula tez jakos nie wciagnela mnie na tyle, żeby z niecierpliwością przewracac kolejne kartki. Pomysli i tematyka książki ciekawe, ale wykonanie przeciętne. Trudno powiedzieć, czy skusze sie jeszcze kiedys na inna książkę tej Pani..

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)