Ja wam pokażę!
Katarzyna Grochola

Katarzyna Grochola jest naszą polską odpowiedzią na angielską Helen Fielding. U nas bohaterką książek z serii Żaby i Anioły jest Judyta a Brytyjczycy mają swoją Bridget Jones. Obie bohaterki są po trzydziestce i obie szukają wielkiej miłości. Na tym w zasadzie podobieństwo się kończy.

Trzecia część przygód bizneswoman z Warszawy nosi tytuł „Ja wam pokażę!” (2004). W tej części Judyta ma wszystko. Wcale nie mieszka już w Warszawie, ale w pięknym domku pod Warszawą, awansowała w wydawnictwie, ma swojego ukochanego Niebieskiego Adama, jej córka Tosia jest już u progu dojrzałości a relacje z byłym mężem układają się całkiem przyzwoicie. Brzmi cudownie. Wszystko się jednak zmienia. Niebieski wyjeżdża do USA gdzie jest manipulowany przez całą rodzinę Judyty, której na głowie zjawił się jedenastolatek a w raz z nim zepsute radio, ukochany pies bohaterki jest już u kresu życia a Tosia mimo nadchodzącego maja wciąż nie jest pewna z czego chce zdawać maturę. Tragedia! Cechą charakterystyczną Grocholi jest język. Prosty, zabawny, niezbyt skomplikowany, przystępny dla każdego. I choć nie jest to literatura najwyższych lotów (ale przecież dajmy spokój, nie wszystko musi być Faulknerem) to bawi do łez i skłania do refleksji. Dobra książka na zimowe wieczory, długie i męczące podróże oraz na gorszy nastrój. Nie ma w tej części nic czego nie znalibyśmy z poprzednich książek. Judyta wciąż jest dość roztargniona, mocno zakochana i nie ma w sobie ani kropli asertywności. Tosia zgodnie z hasłem „małe dzieci  - mały kłopot, duże dzieci – duży kłopot” sprawia problemy. Pojawia się chłopak, pojawia się też chęć ponownego połączenia rodziny i pojawia się dorosła strona Tosi. Mężczyźni jej życia nie ułatwiają sprawy lecz przysparzają problemy. W fabule nie ma nic czego byśmy nie znaleźli w innych książkach. Miłość, rozterki, praca, problemy z dzieckiem, problemy typowo kobiece. Ta książka napisana przez kogokolwiek innego nie mogłaby cieszyć się taką popularnością. Ale to jest Grochola. Autorka wyciąga z zaplecza wszystko to z czym kobiety mają na co dzień problem, o czym myślą i czego się wstydzą. Ubiera to wszystko w przekomiczne sceny i prostym językiem opisuje. Wiem, że są filmy nazywane przez niektórych „na odmóżdżeni” po ciężkim dniu to czas stworzyć też taką kategorię dla książek. Grochola „odmóżdża”, ale robi to skutecznie zastępując niesnaski minionego dnia zabawnymi obrazami, które jednak nie zostają w głowie na dłużej.
Powieść należy traktować w kategorii rozrywkowej, prawdy życiowej w „Ja wam pokażę!” się nie doszukamy, bo to jedynie dość barwnie opisana codzienność zapracowanych matek. Grochola sprawia radość, ale to wszystko.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

No jakoś tak nie przekonała mnie...... choć dla części czytelniczek jest pewnie najlepszą

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

bardzo lekka wciągająca książka dobra dla każdego

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lekka,zabawna książka opowiadająca o perypetiach prawie czterdziestoletniej Judytki,jej córki Tosi i miłości jej życia Adamie.Szybko i przyjemnie się czyta.Film na podstawie książki też niezły.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam serię o Judycie (pomimo irytującego charakteru i głupoty głównej bohaterki) za te komiczne sytuacje i tak zwaną "typową kobietę", jaką ona jest. Fakt, czytając trzecią już część cyklu, czułam się nieraz jak mężczyzna, nie rozumiejąc Judyty i jej podejścia do wielu spraw naprawdę ni w ząb. Mimo to (a może właśnie dzięki temu) można się pośmiać z pokrętnej logiki, absurdalnego relacjonowania rzeczywistości i wpadek sytuacyjnych. Powieść górnolotna to nie jest, a jedynie taki książkowy "szmatławiec" moim zdaniem, ale da się przy niej odprężyć

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Judyta awansuje na moją przyjaciółkę, utożsamiam się z jej widzeniem świata. Jej perypetie stają się moimi problemami. Sposób na życie gdzie jest miejsce na dylematy sercowe, rozterki i płacze, ale także śmiech i godność. Kobiecy punkt widzenia zawarty w książkach Katarzyny Grocholi powinien być lekturą obowiązkową, a umiejętność konfrontacji z męskim poglądem łatwiej staje się możliwa do przyjęcia. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia część cyklu powieściowego ,,Żaby i anioły" zaspokoja ciekawość czytelniczek o dalszych losach Judyty, Tosi i Adama. Nadal pełna humoru, zaskakująca i zdecydowanie ciekawsza niż ,,Serce na temblaku". Książka na pewno jest lepsza od swojej poprzedniczki z cyklu ,,Żaby i anioły". Więcej się dzieje, akcja zaskakuje. Nie brakuje momentów zabawnych, pełnych poczucia humoru, jak choćby list od czytelniczki, czy guz w kolanie oznacza ciążę pozamaciczną. Pani Grochola porusza także tematy smutniejsze, co sprawia, że książka staje się bardziej realna - przecież nasze życie pełne jest różnych emocji, nie tylko tych pozytywnych, radosnych. Poruszony jest więc także temat straty pracy, rozstania - nie tylko z człowiekiem, ale także ze zwierzęciem, do którego człowiek przywiązuje się przez lata. Minusem ksiązki jest kiepska koordynacja czasowa - raz autorka mówi o wielu latach spędzonych na wsi, by za chwilę wspomnieć, że Judyta mieszka tam od dwóch lat. Zaczynają się także pojawiać wątki polityczne, których w tego typu lekturze wolałabym uniknąć. Katarzyna Grochola utrzymała jednak lekki styl, wobec czego książkę wciąż czyta się szybko i przyjemnie, niewątpliwym plusem jest fakt, że czytelnik w pewnym momencie ,,opuszcza" swoje realne życie i żyje razem z bohaterami książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wszystko w życiu Judyty zaczyna się układać. Cudowny związek z Adamem, przed Tosią ważny okres - matura. Jednak cała sielanka burzy się po oświadczeniu przez ukochanego, że musi wyjechać do Stanów. Mimo, że Adam nie opuszcza Judyty na stałe to jak doskonale wie każdy kto już zapoznał się z tą szaloną rozwódką, że nie byłaby sobą gdyby dodatkowo nie skomplikowała całej sytuacji. Dodajmy do tego jeszcze 'dobre intencje' najbliższych.. KATASTROFA GWARANTOWANA! :) Ale nie ważne jakie kłopoty czy nieporozumienia dotkną Judytki ona zawsze 'wyląduje na czterech łapkach' :P I za to kocham tą serię książek. Polecam. Idealna do poprawienia nastroju. Lekka, przyjemna z dużą dawką humoru

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wychodzi na to, że to książka "jednorazowa". To znaczy zupełnie inaczej się czyta, kiedy zna się zakończenie - człowiek bardziej się męczy i denerwuje :) Ale ogólnie na plus. Trzeci tom lepszy niż drugi. Piękne wspominki z PRLu

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia część historii Judyty. Hmm... polecam także książkę "Zdążyć przed gwiazdka" (moja ocena tajże to 6:) Pani Grochola mieszkała niedaleko mnie, czasem ją widywałam! (musiałam się pochwalić :p)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To już 3 część serii „Żaby i anioły”. I jak zwykle było zabawnie, miło i przyjemnie. Uwielbiam te pytania Jutki natury egzystencjalnej, pytania jej czytelniczek/czytelników. Uwielbiam jej rodziców - Tatę „JaNaTwoimMiejscu” oraz Mamę „CzemuTyJeszczeNieŚpiszMojeDziecko”.
W tej części znów w życiu Judyty wiele się dzieje: ukochany Adaś wyjeżdża na pół roku do USA (czy zatem ich związek ma szansę przetrwać?), Tosia przygotowuje się do studniówki i matury (tak kochani, ta kolejność jest prawidłowa), w dodatku szykują się zmiany w pracy a Eksio (czyt. Ten od Joli) coś za często pojawia się w domu Jutki i coś często przebywa z Tosią (czyżby miał „niecne” zamiary ?).
Jak widzicie sporo się dzieje, a Judyta w centrum uwagi, pełna obaw i wątpliwości : o przyszłość swojej córki ... i swoją...
Tę serię pochłania się w zastraszajacym tempie. Styl autorki luźny, pełen ironii i sarkazmu. Dużo zabawnych dialogów, sytuacji praz przemyśleń głównej bohaterki. Teraz muszę dorwać się do IV -tej części :) Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fajne, oczywiście, że fajne. Wszystkie książki Katarzyny Grocholi są fajne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)