Janek herbu pół krowy
Michał Krupa

"Poskacz na piętach. Podobno to pomaga". Specyficzny humor, ironia, absurd i komizm - to elementy charakterystyczne dla pióra Michała Krupy, który z książki na książkę, rozwija swój styl, przekonując do siebie kolejne rzesze czytelników. Tym razem autor ten pokusił się o dość oryginalną scenerię swoich prób rozśmieszenia potencjalnego odbiorcy, tworząc swoistą parodię "Don Kichota" w połączeniu z prawami występującymi w grach komputerowych. Ta książka to niewątpliwie proza dla sympatyków takich specyficznych klimatów. Michał Krupa to pisarz młodego pokolenia, a do tego szaleniec. Jest pacyfistą z wyboru, a barbarzyńcą z przekonań. Autor takich książek, jak: "Cześć, mam na imię Michał", "Łosoś norwesko-chiński", "Łosoś a'la Africa" oraz "Maślana-czas pokoju". XII-wieczna Polska, czyli czasy Władysława Łokietka. Janek to fałszywy rycerz herbu "Pół krowy", który wraz z giermkiem Luckiem wyrusza na polecenie Bolesława Zawistnego, odszukać smocze jajo. W trakcie podróży do bohaterów dołącza czarodziej Huba z pewnym defektem dotyczącym jego magicznych zdolności. Na Janka i jego towarzyszy czeka mnóstwo przygód. "Janek herbu pół krowy" to kolejna po ostatnich trzech książkach Michała Krupy, w której na każdej stronie aż roi się od przygód, jakie mogą niejednego czytelnika zaopatrzyć w nowe mimiczne zmarszczki, jeśli tylko preferuje tego typu konwencję. Preferuje czarny humor wyrażający się w pokazywaniu zupełnie nieprawdopodobnych sytuacji okraszonych wielką dawką absurdu i komizmu, gdzie przerysowanie postaci oraz zaistniałych sytuacji jest bardzo mocno widoczne. Nie każdemu taka specyficzna proza przypadnie do gustu - jestem pewna jednak, że amatorom czarnego humoru, na pewno. Średniowiecze oczami Michała Krupy to nie tylko ciemne i mroczne czasy, ale także niezapomniane przygody, barwni bohaterowie, dużo hazardu i gier. Jest wesoło, jest śmiertelnie poważnie, jest ryzyko, jest zabawa. A wszystko to ukazane w postaci parodii, w której główny bohater Janek potrafi zaskakiwać swoją logiką myślową i stosunkiem do świata. Michał Krupa na szczęście nie używa średniowiecznego języka, który z pewnością zanudziłoby większość czytelników zagłębiających się w perypetie trójki przyjaciół. "Janek herbu pół krowy" to książka, która zapewniła mi mile spędzone popołudnie. Wraz z jej bohaterami ratowałam bowiem uwięzioną księżniczkę, czy też leciałam na... smoku. Żartobliwa, pełna absurdu i czarnego humoru powieść - dla sympatyków tego gatunku, lektura warta rozważenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Michał Krupa staje się powoli ikoną polskiego humoru. Znajduje go praktycznie wszędzie a najchętniej bierze pod lupę nasze przywary, wady i obyczaje. Swoich bohaterów nigdy nie oszczędzał wysyłając ich bezlitośnie praktycznie we wszystkie zakątki świata. Nawet do piekła. Bo czyż diabły nie mogą stać się głównymi postaciami w komedii? Oczywiście, że tak. Tym bardziej gdy jej autorem jest właśnie Krupa. Sam autor niewiele o sobie mówi, choć ptaszki na drzwiach ćwierkają to i owo. Podobno jest zapalonym fizykiem jądrowym amatorem i w podziemiach swojego domu tworzy wynalazki na bazie plutonu i uranu, które zrewolucjonizują nasze życie. Ciekawe co z tego wyjdzie? Jak na razie, jedno co jest pewne, to fakt, że pisze książki i oby robił to jak najdłużej. Wypełnia na rynku księgarskim prawie pustą przestrzeń dobrego i wyrafinowanego dowcipu. Nie każdy nadaje się by tworzyć humor, który potrafi rozśmieszyć większość czytelników. Tym razem Michał Krupa popisał się iście profesorską znajomością naszej historii. To, że mieliśmy króla Władysława Łokietka wiedzą nawet dzieci. To, że w dawnych czasach w Krakowie mieszkał smok, także nie stanowi tajemnicy. Natomiast czy ktoś zdawał sobie sprawę, że oprócz podręcznikowych postaci, żyli, działali i umierali także rycerze, książęta, magowie, czarownice, których imiona skryte były po dziś dzień tajemnicą? Michał Krupa dotarł właśnie do takich faktów i skrupulatnie przepuścił je przez sokowirówkę, wymieszał ze szczyptą brutalności, nadużywania alkoholu i hazardu. Na koniec dodał trzy stołowe łyżki wyrafinowanego humoru i wlał masę do formy. Przed wstawieniem do piekarnika, posypał odrobiną przerysowanej perwersji, ale tak tylko ciut, ciut, by nie przedobrzyć. Całość pięknie upiekła się na przykładowe babcine ciasto. Janek herbu Pół krowy jest wypiekiem, który każdy powinien spróbować. Mogę ręczyć, że po pierwszym kawałku, będziecie mieli ochotę na następny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)