Kobieta w Fioletowej Spódnicy
Natsuko Imamura

Literatura japońska już kilka razy uświadomiła mi, że inspirująca historia nie musi być bardzo długa, wręcz przeciwnie. Czytałam już kilka tytułów spod pióra wschodnioazjatyckich pisarzy, które w niewielkiej objętości zawierały opowieści, które na długo zostają w głowie i w sercu. Najnowsza książka wydana w Serii z Żurawiem pióra Natsuko Imamury na niespełna 150 stronach przedstawia historię z pozoru zwyczajną, a jednak dającą do myślenia.

Kobieta w Fioletowej Spódnicy spędza czas w podobny sposób: idzie do centrum handlowego, kupuje bułkę, siada na ławce w pobliskim parku, gdzie zaczepiają ją okoliczne dzieci. Poszczególne etapy dnia co do minuty może opowiedzieć Kobieta w Żółtym Kardiganie, która z wielką pieczołowitością obserwuje bohaterkę, którą uznaje za postać znaną wszystkich z okolicy. Obserwatorka robi wszystko, żeby zbliżyć się do Kobiety w Fioletowej Spódnicy, a kiedy zaczynają pracować w jednym miejscu, ich relacje mogą się zmienić.

Choć na pierwszy rzut oka historia wydaje się prosta, to porusza kilka istotnych wątków społecznych. W tej historii zarówno Kobieta w Fioletowej Spódnicy jak i Kobieta w Żółtym Kardiganie nie są wyszczególnione z imienia, w ten sposób autorka sprawia, że nie są konkretnymi osobami, a raczej wyobrażają pewne zachowania i sposób życia. Zagłębiając się coraz bardziej w lekturę okazuje się, że obie kobiety są równoprawnymi bohaterkami tej historii. Cała narracja prowadzona jest przez Kobietę w Żółtym Kardiganie i to przez jej pryzmat czytelnik poznaje tytułową bohaterkę. A ta początkowo wydaje się miejscową celebrytką, odrobinę szaloną, ale niezwykle rozpoznawalną. Narratorka robi wszystko, żeby się do niej zbliżyć, w myślach już widzi siebie w roli jej przyjaciółki.

Podczas lektury warto mieć na uwadze kulturę japońską, zdecydowanie odmienną od europejskiej, w której żyjemy. Tam niezwykle istotny jest kult pracy, która w tej historii odgrywa istotną rolę. To w jaki sposób obie bohaterki odnajdują się we wspólnym miejscu zatrudnienia, a także w jaki Kobieta w Fioletowej Spódnicy jest postrzegana przez pozostałych pracowników jest niezwykle istotnym elementem tej historii. Jej postrzeganie zmienia się wraz z czasem, co bardzo wyraźnie przekazuje obserwująca ją ciągle Kobieta w Żółtym Kardiganie. Autorce udało się pokazać również inne problemy kultury japońskiej, min. molestowanie seksualne kobiet w transporcie publicznym.

Przez cały czas podczas lektury czuć podziw i oddanie narratorki, która mimo momentami negatywnych komentarzy innych, jest tylko przekaźnikiem, w żaden sposób nie utożsamia się z tymi wypowiedziami. Kobieta w Żółtym Kardiganie pokazuje bardzo istotny problem kultury japońskiej - izolację, samotność, chęć posiadania kogoś bliskiego do tego stopnia, że powoli popada się w obłęd. Jednocześnie podziwia ona tytułową bohaterkę, ale również w jakiś sposób jej zazdrości, chciałaby stać się nie tylko taka sama jak ona, ale właściwie sama chciałaby stać się Kobietą w Fioletowej Spódnicy, osobą, która jest przez wszystkich zauważana.

"Kobieta w Fioletowej Spódnicy" to niezbyt obszerna i prosta historia, która niesie ze sobą duży przekaz. Przez całą lekturę czytelnik spodziewa się jakiegoś zaskoczenia, czegoś co zmieni całość historii, a autorka z pozoru spokojnie dokonuje pewnych zmian. Z kartek historii wyłania się ogromna samotność, brak zrozumienia, smutek i w pewnym stopniu nieprzystosowanie do norm społecznych. Wszystko to łączy się w historię napisaną ciekawym stylem, której nie sposób zapomnieć i która zostaje w pamięci. Po lekturze cały czas znajduje się nowe odniesienia i nowe kwestie do przemyślenia. Zdecydowanie to jedna z książek, na którą warto zwrócić uwagę.

TRochę dziwna lektura, ale ogólnie dośc dobra, chciałam do końca przeczytac aby wiedziec o co chodzi.