Księga Innych Miejsc

„Księga innych miejsc” autorstwa Keanu Reevesa i Chiny Miéville’a to książka, która niewątpliwie wyróżnia się na tle innych powieści gatunkowych. Autorzy postawili na oryginalność, łącząc mroczny klimat, elementy fantasy i filozoficzne rozważania o naturze śmierci i nieśmiertelności. Centralną postacią jest B – wojownik skazany na wieczne życie, który od wieków obserwuje narodziny i upadki cywilizacji, a jego największym pragnieniem staje się kres własnego istnienia. Fabuła oparta na walce z tajemniczymi siłami i próbach odnalezienia odpowiedzi na pytanie o granice ludzkiej wolności ma potencjał, by porwać czytelnika i dostarczyć mu intensywnych wrażeń.

Muszę jednak przyznać, że książka nie do końca przypadła mi do gustu. Z jednej strony doceniam pomysł i próbę stworzenia czegoś oryginalnego – hybrydy powieści akcji, thrillera i metafizycznej opowieści. Z drugiej, momentami historia wydaje się zbyt ciężka, a narracja miejscami chaotyczna, przez co trudno było mi w pełni zaangażować się w losy bohaterów. B jako postać jest interesujący i tragiczny, ale mimo jego głębi brakowało mi emocjonalnej więzi, która pozwoliłaby silniej przeżywać jego zmagania.

„Księga innych miejsc” to na pewno książka dla osób, które cenią eksperymenty literackie i są otwarte na nietypowe połączenia gatunków. Jeśli ktoś lubi mroczne, pełne symboliki i nastrojowe historie, może odnaleźć w niej coś wyjątkowego. Jednak dla czytelnika szukającego bardziej spójnej fabuły i wyraźniejszego prowadzenia akcji, lektura może okazać się wymagająca i nie w pełni satysfakcjonująca.

Mimo że mnie ta powieść nie zachwyciła, uważam, że warto dać jej szansę – choćby po to, by samemu sprawdzić, jak bardzo nietypowa i niejednoznaczna jest to historia.

"Księga innych miejsc" to książka, którą czytałam długo. Czytało mi się ją ciężko, często robiłam sobie przerwy. Jest to specyficzna ale ciekawa lektura, chwilami chaotyczna i nie do końca zrozumiała, ale dająca wiele do myślenia.

Książka opowiada o nieśmiertelności, a także dążeniu do niej. Opowiada również o śmiertelności, upływie czasu i o powtarzalności. B był świadkiem wielu kultur, cywilizacji - ich rozwoju i upadku. Nie ma rzeczy, które go zaskakują, w końcu doświadczył już wszystkiego, widział już wszystko. Ale nie może umrzeć. To nie tak, że on chce umrzeć, po prostu chce być śmiertelny.

To również opowieść o traumach, miłości, albo po prostu o człowieczeństwie i tym co ze sobą niesie.

Mamy tutaj oddziały specjalne, tajne laboratoria, naukowców, którzy chcą stworzyć super żołnierzy. Mamy tutaj tajemnicę.

Dużo się tutaj dzieje, znajdziemy tutaj wiele wątków, a jednak wszystko tworzy spójną całość.

Nie wiem co sądzić o tym tytule. Ciężko mi się go czytało, bywał niewygodny, trudny, a jednocześnie dał mi naprawdę dużo do myślenia. To intrygująca historia, nie czytałam do tej pory chyba nic podobnego.

Myślę, że warto sięgnąć po tę lekturę. Nie rozczarujecie się.

#współpracabarterowa

Jak myślicie, czy to fajne być nieśmiertelnym?

Totalnie nie wiedziałam czego się po niej spodziewać. Tym bardziej, że nie znam komiksów "BRZRKR" na podstawie, których ta książka powstała. Przyznam się, że prolog mnie przestraszył, początkowo doznałam uczucia dezorientacji, w głowie kotłowały mi się myśli "co ja właśnie czytam?!". W pierwszej chwili moje zwoje mózgowe nie były na to gotowe. Ale! W miarę rozwoju sytuacji to wszystko ustąpiło i całkowicie przepadłam. Wsiąknęłam w ten świat.

"Księga innych miejsc" jest o nieśmiertelnym wojowniku, berserkerze, który przybierał różne imiona: Śmierć, Unute, a obecnie po prostu B. Wydaje się, że będzie brutalna, krew i flaki, rosnące sterty trupów, po prostu czysta rozrywka, a jednak nie! Nie jest to wcale takie płytkie, wręcz przeciwnie, głębokie na poziomie duchowym skłaniające do wielu refleksji filozoficznych. 

Na tym ziemskim padole, po osiemdziesięciu tysiącach lat życia, wielu odrodzeń po nibyśmierciach, których nie da się zliczyć, B pragnie tylko jednego... umrzeć. Pracuje w tajnej jednostce, gdzie mają mu pomóc, ale życie pisze nieprzewidywalne scenariusze... Czy coś jest w stanie go zaszokować skoro widział już wszystko? Upadające cywilizacje i rodzące się nowe. Wieczny krąg życia. Czy da się przez tysiące lat w pełni zanurzyć w głąb siebie?

Ta książka jest niesamowicie ludzka. Tak, dobrze czytacie. Ludzka. Zanurzycie się w chmurach myśli o istocie człowieczeństwa, samotności, poszukiwaniu własnego jestestwa, egzystencji i śmierci. Jest to piękne i zarazem o dziwo! Bolesne. Trafia w same trzewia. Ból istnienia jest tu namacalny. 

W życiu jedynie pewna jest śmierć, każdego prędzej czy później dopadnie. "Księga innych miejsc" jest swego rodzaju eksperymentem myślowym. Co nas czeka po śmierci? Czym tak właściwie jest nasza egzystencja? Raz po raz sięga naszej duszy.

To nie jest książka dla każdego, wymaga skupienia. Poszarpana narracja lawirująca między pierwszoosobową a trzecioosobową, przeskoki w czasie, pojawiające się nowe postaci tylko po to, aby opowiedzieć fascynujący kawałek historii, z któregoś wcześniejszego etapu życia Unute. Do tego gęsta okraszona metaforami. Momentami miałam wrażenie, że czytam spektakl teatralny pełen dynamicznej akcji rozgrywający się w komiksowym świecie. Swoisty chaos pełen drobnych szczególików, które trzeba uważnie śledzić niczym okruchy mozaiki składające się na całość. Chciałabym to jeszcze raz przeczytać, odkryć co mi umknęło. 

No i pojawiająca się tu i ówdzie babirusa! A czym jest? Przekonajcie się sami!

Polecam fanom dziwności. Ja jestem na tak!

,,Księga innych miejsc" jest książką absolutnie inną, ona mnie ciągnęła w nieznane i doświadczała zarówno swoją brutalnością jak i liryką. To zderzę dwóch różnych osób niosło za sobą zderzenie dwóch koncepcji trochę groteskowej Miéville'a oraz surowa Reevesa. Ja tej historii nie jestem w stanie sklasyfikować, ale też nie potrzebuję takiej klasyfikacji.

Najważniejsza postać, to nieśmiertelny wojownik zwany B. Jedyne czego usilnie pragnie to doświadczyć śmiertelności, w zamian za pomoc ,,państwo" obiecuje mu wsparcie w realizacji celu. Historia ma w sobie całkiem sporo z eposu zaprawa bogów i chociażby  dawnych cywilizacji i łączy się z wizją wojskowo technologiczną i chociaż to połączenie na pozór jest trudne do pogodzenia, tak dla mnie stanowiło spory bodziec pobudzający do poznania tej historii.

Powieści absolutnie nie można odmówić pomysłowości i pewnego wizjonerstwa literackiego. U mnie filozoficzne rozważania wywołała główna postać, bo pomimo swojej nieśmiertelności, która tak bardzo mu doskwiera, jest on w tym wszystkim znacznie bardziej ludzki i prawdziwy niż większość ludzi, a pragnienie śmiertelności nieustannie napędza tę historię.

Docenić muszę też aurę tej książki, ponieważ ona żonglowała moim samopoczuciem, niejednokrotnie wyczuwałam klaustrofobię tej historii, by po chwili uderzył mnie jej epicki rozmach.

Hipnotyzujący był miks stylów, ponieważ taki niemal barokowy styl często przełamywany był surową i brutalną narracją. Do tego wszystkiego bogactwo tej książki, choć może przytłoczyć to mnie nieustannie nęciło, by wchodzić w tę historie głębiej.

Powieść stworzona przez autorów wywołała we mnie mocno filozoficzne rozważania, chociażby o bólu śmiertelności i nieśmiertelności zarazem oraz tego jak cierpienie jednostki może przekładać się na kosmicznie dużą skalę konsekwencji.

Jestem osobiście zachwycona tą książką, jej złożonością, odwagą i nieoczywistości, jaką prezentuje. Pomimo wielu pytań trudnych i niewydolnych powieść nie popada w tani sentymentalizm. To jedna z tych książek, która pozostawiła mnie z czymś do przemyślenia i jedno co jest pewne, że przeczytam ją jeszcze nie raz nie dwa, bo jestem ciekawa, jaki będzie mój odbiór za jakiś czas w innym momencie. MEGA POLECAJKA