Kwiaciarka, tom 2
Xavier de Montépin

Druga część jest nie mniej interesująca niż tom poprzedni.

Książka to idealne połączenie kryminalnej intrygi i zbrodni, namiętności, miłości do pieniędzy i luksusu  oraz wiary w sprawiedliwość. Akcja ma miejsce w Paryżu - pod koniec XIXw. Postaci występujący w książce są charakterystyczni - ci źli działają zaślepieni rządzą zemsty i wygody, a ci kryształowi prowadzą uczciwe i biedne życie, czekając aż odwróci się ich zły los! Tytułowa kwiaciarka to młoda dziewczyna, którą poznajemy dosyć późno - jej smutne życie komplikuje się, gdy Gabriela zostaje zepchnięta na margines społeczny. Czy poniżona przez społeczeństwo bohaterka ma jeszcze szansę na miłość? Kim jest hrabina Marcela de Lagarde, nie wahająca się przed żadną, nawet najbardziej okrutną decyzją?

Lektura jest bardzo ciekawa, bałam się, że tak grubą książkę będę czytać pół roku, ale okazało się, że połknęłam ją dosyć szybko. Wyraziste postaci drugoplanowe ciągle zaskakują czytelnika, historia nie jest nudna, tempo wydarzeń non stop się rozkręca, a akcja ciągle gmatwa. Zakończenie jest zaskakujące. Dodatkowy plus to umiejscowienie historii w dawnym Paryżu, co nadało opowieści interesującego klimatu.

Fortuna, namiętność i zbrodnia – oto, co kieruje życiem bohaterów. Hrabina Marcela de Lagarde po śmierci męża jest zrujnowana. Jak usunie przeszkody, które stoją na jej drodze do fortuny? Czy osiągnie szczęście, skoro nikogo nie można zmusić do miłości? Sprytna kobieta uważa, że ma wszystko pod kontrolą, ale czy rzeczywiście tak jest?

W świecie, którym rządzi przypadek, może się wydarzyć wszystko...

"Kodeks to arcydzieło geniuszu i mądrości ludzkiej, to świątynia, której nie wolno naruszyć bez dopuszczania się świętokradztwa."

Po pierwszym tomie "Kwiaciarki" z miejsca zabrałam się za kontynuację, gdyż natychmiast chciałam wiedzieć jak potoczą się dalsze losy bohaterów, jak zakończą się intrygi i czy pojawią się nowe. A muszę Wam powiedzieć, że dzieje się naprawdę dużo. Będziemy świadkami ludzkiej chciwości, obłudy, plotek, pomówień. Ale chyba najbardziej zaskoczyła mnie przemiana co poniektórych bohaterów. Czy na dobre czy na złe? Oczywiście tego Wam nie zdradzę. Tak jak Xavier de Montepin, tak i ja muszę wprowadzić nutkę intrygi...

"Ich dostojność pieniądze, zawsze biorą górę nad jej wysokością miłością."

W dalszym ciągu mamy do czynienia z wielobarwnością bohaterów. Obserwujemy przekrój społeczeństwa XIX-wiecznego Paryża. Autor z rozmachem kreśli postaci - od drobnych złodziejaszków, po robotników, aż po osoby z najwyższych sfer. Drobni rzezimieszki - Wielki Dzieciak i Wiewiórka jeszcze bardziej zaskarbiają sobie sympatię czytelnika. Nie wyobrażam sobie, aby tej pary miało zabraknąć w tej historii. Liczyłam iż w tej części otrzymam dużo szerzej rozbudowany wątek romansowy. I tak też się stało. Nie ma co prawda scen łóżkowych, ale nie o to mi chodziło. Tu liczy się coś znacznie więcej - miłość w czystej postaci.

"Byłoby zbyt niesprawiedliwe, aby ten człowiek, tak odważny, tak szlachetny, opłacił własnym życiem moje ocalenie!"

Jestem pod wrażeniem uknutej przez autora intrygi, która wciąga w swej macki wszystkich bohaterów. Takiego obrotu sprawy zupełnie się nie spodziewałam. Napięcie rośnie z każdą kolejną stroną i rozdziałem.

Pisarz zachował realia i klimat powieści z pierwszej części. Styl, język i lekkość pozwalają zauroczyć się nam tą lekturą.

"Kwiaciarka" to wielowątkowa powieść, w której króluje intryga, zbrodnia, wielkie namiętności i równie wielka fortuna. Zatriumfuje prawda czy kłamstwo? Nie pozostaje mi więc nic innego, jak tylko polecić Waszej uwadze oba tomy.