Maneki-neko

Niby wydaje się, że to ot taka lektura młodzieżowa, a tymczasem.. Iwo miał chyba zbyt szczęśliwe życie (bogaty, cały pokój a'la Japonia, karta, kredytowa, nic mu ni brakowało) i dlatego uległ mocy tajemniczej dziewczyny i stracił duszę w lesie. Tymczasem Igor, ten, który ma naprawdę ciężko nie zatracił się i nie zrezygnował z życia.

17 letni Igor opiekuje się bratem z zespołem Downa i sparaliżowaną matką. Jego ojciec zginął 7 lat temu, a mam ledwo przeżyła. Ciekawe, bo to oznacza że Igor zajął się nią jako 10 latek!? No, ale może wówczas miał jeszcze kogoś obok siebie? Książka nic o tym nie mówi, a szkoda, przydałoby się rozwinięcie tematu. Tymczasem akcja bardziej skupia się na Iwo i jego obsesyjnej miłości do japońskiej dziewczyny, która nagle zniknęła. I jak się okazuje jest tylko duchem. Czy to ma byc przestroga ze strony autorki przed zbytnim zanurzeniem się w hobby, jakim jest manga, anime i japońska mitologia? Autorka zamiennie używa określen anime i manga na kursie rysunku (choć każdy wie, że anime to ruchome obrazki, czyli filmy animowane!) Zakończenie też nie po mojej myśli, toż to niemal dreszczowiec!