Marzenie panny Benson
Rachel Joyce

Marzenia zdecydowanie należy spełniać, chociaż większość ludzi zawsze odkłada je na potem, tylko ostatecznie może okazać się, że to potem nigdy nie nastąpi, bo jest już za późno.
Margery Benson od dzieciństwa marzyła o tym, żeby odnaleźć złotego chrząszcza, którego zobaczyła w książce, którą dał jej tata, niestety przez pewnego mężczyznę zepchnęła to marzenie w głąb siebie i została nauczycielką. Pewnego dnia, kiedy kobieta zauważyła, że uczniowie śmieją się z tego, jak wygląda, coś w niej pękło i pomimo tego, że miała już czterdzieści sześć lat, sprzedała wszystko, poszukała asystentki i wyjechała na drugi koniec świata, żeby spełnić swoje marzenie.
Zaczynając czytać tę książkę, nie spodziewałam się tego, że zrobi ona na mnie tak duże wrażenie, odnalazłam tutaj wszystko, chęć dążenia do celu, prawdziwą przyjaźń, upór, wsparcie, a to wszystko przeplatane bardzo śmiesznymi scenami. Chyba nikt nie spodziewał się tego, że szalona blondynka kompletnie nieprzygotowana do podróży, bez szczepień, paszportu oraz wiedzy, za to z pomysłem, dobrym humorem i głębokim dekoltem wniesie tak dużo do tej historii. Niestety pojawił się tutaj również czarny charakter pewien szalony mężczyzna, jeniec wojenny, któremu mocno poprzestawiało się głowie i to przez niego wydarzyło się wiele złego.
W pewnym momencie złapałam się na tym, że chyba bardziej niż bohaterki pragnę odnaleźć złotego chrząszcza, obawiałam się tego, co będzie, jeżeli go nie znajdą i pomimo tego, że w pewnym momencie zrozumiałam, że główna bohaterka zyskała dużo więcej samą podróżą to i tak we mnie dalej tliła się nadzieja, że jej się uda.
Ta książka pokazuje, że czasami kurczowe trzymanie się dotychczasowego życia sprawia, że marniejemy, warto czasami porzucić wszystko dla swoich marzeń, bo może to zmienić nasze życie. Nie da się opisać wszystkich emocji, które towarzyszyły mi podczas tej przygody, bo był ich cały wachlarz, te historie trzeba przeczytać samemu i zobaczyć, że można osiągnąć wszystko, jeżeli ma się obok siebie odpowiednią osobą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Proza życia i codzienność najczęściej sprawiają, że zapominamy o dziecięcych fantazjach. Podchodzimy do życia bardziej racjonalnie i bez wygórowanych oczekiwań. Czasem też marzenia te wydają nam się tak nieosiągalne, że nawet nie próbujemy ich zrealizować.

O marzeniach traktuje pełna emocji, ale i humoru piękna opowieść o dwóch kobietach, które postawiły wszystko na jedną kartę w pogoni za czymś, co na pierwszy, a nawet drugi rzut oka wydaje się szalone i niemożliwe.

Nauczycielka Margery Benson w wieku czterdziestu sześciu lat spogląda na siebie oczami swoich uczennic i nie podoba jej się to co widzi. Bezkształtna, zaniedbana, nudna i samotna „baba”, której przeżyte traumy odebrały już przed wielu laty chęci, by zacząć czerpać z życia, odważyć się na ryzyko sięgnięcia po szczęście. Ta trudna refleksja przywołuje w jej pamięci marzenie, którym żyła jako dziecko i dochodzi do wniosku, że to ostatnia okazja, by za nim podążyć.

W planowanej wyprawie do Nowej Kaledonii w poszukiwaniu złotego chrząszcza, którego nikt jeszcze nie odkrył, los stawia na jej drodze kobietę stanowiącą jej zupełne przeciwieństwo. Rozszczebiotana blondynka, Enid Pretty przyciąga męskie spojrzenia swą figurą i kreacjami, ale tym razem to śladem Margery ruszy pewien niepokojący mężczyzna… Czy trwającą ponad pięć miesięcy wyprawę na drugi koniec świata w poszukiwaniu ulotnego pragnienia można nazwać szaleństwem? A może aktem odwagi, by podążać za marzeniami?

To powieść nie tylko o przyjaźni silniejszej niż cyklon łamiący drzewa, ale również o tym, że nigdy nie jest zbyt późno na rzucenie wyzwania losowi, na przekór stereotypom i oczekiwaniom innych. I choć przygoda dwóch kobiet momentami zdawała się mało realna, to jednak przyciągała mnie jak magnes, wielokrotnie wywołując wręcz głośne wybuchy śmiechu, a czasem ogromne wzruszenie. Dla wielu z Was okaże się jedynie dobrą rozrywką, a może zyskacie coś więcej? Może przypomnicie sobie swoje marzenia i odważycie się je spełnić?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Margery Benson to 46-latka, która uświadamia sobie, że to ostatni dzwonek, by odnaleźć miłość i zacząć wszystko od nowa. Kobieta rzuca stabilną pracę nauczycielki i wyrusza w podróż, by odnaleźć złotego chrząszcza. Margery potrzebuje asystenta więc daje ogłoszenie do gazety. Zgłasza się Enid Pretty, która od samego początku działa na nerwy Margary.
Jeśli chcecie dowiedzieć się jak przebiegnie podróż tych dwóch kobiet sięgnijcie po tę książkę.
Gwarantuję Wam, że czeka Was niesamowita przygoda.
Świetna i wciągająca fabuła. Ciekawie wykreowani bohaterowie. Margaret i Enid różnią się od siebie jak ogień i woda, ale wkrótce kobiety zaprzyjaźniają się ze sobą.
Akcja powieści rozgrywa się w 1950 roku i autorka doskonale oddala klimat tamtych lat.
Bardzo spodobała mi się ta powieść, która pokazuje nam czytelnikom, że warto spełniać swoje marzenia, siłę kobiecej przyjaźni oraz zabiera czytelnika w niesamowitą podróż pełną przygód.
Autorka ma fajny styl i książkę czyta się bardzo przyjemnie. Nie będziecie nudzić się ani przez chwilę. Dostaniecie mnóstwo emocji , a także humoru.
Autorka potrafi zaskoczyć i trzymać w niepewności. To ks, o której ciężko oderwać się.
Polecam gorąco! Będziecie zachwyceni.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy zdecydowalibyście się rzucić wszystko, postawić na jedna kartę i podążyć za marzeniem życia? Dziesięcioletnia Margery przeżyła pamiętny dzień, który już zawsze będzie rzutował na jej życiu. To wydarzenie jest tak traumatyczne, że zmienia pojmowanie świata przez bohaterkę. Kolejne rozdziały przenoszą nas do 1950 roku, kiedy to zahukana bezdzietna nauczycielka robótek staje przed najważniejszym wyborem i sfrustrowana miałkością swojego istnienia, porywa się na coś, na co "normalnie" w życiu by się nie zdecydowała.

Powieść "Marzenie panny Benson" reklamowana jest jako powieść o sile kobiecej przyjaźni. To jak najbardziej trafne sformułowanie, do którego bym jeszcze dodała, jak ważne jest poszukiwanie swojego ja, wyjście ze strefy komfortu i sięgnięcie po "swoje".

Ta piękna powieść zrobiła na mnie duże wrażenie. Cieszę się, że historia pozbawiona jest bzdurnego romansu (zawsze się waham, czy sięgnąć po literaturę o kobietach, bo jeszcze dwadzieścia lat temu każda taka powieść musiała się kończyć jak historia kopciuszka, czy innej księżniczki Disneya). To, po "Wężu z Wessex" Sarah Perry kolejna powieść o feministycznym wydźwięku, która przypadła mi ostatnio do gustu. Ponadto "Marzenie" ma w sobie pewien klimat; ze smogu powojennego Londynu Rachel Joyce przenosi czytelnika do upalnej Nowej Kaledonii.

Kiedy zaczynałam czytać, uważałam, że ów złoty chrząszcz jest tak samo mityczny, jak syrena i smok. Ku mojemu zdziwieniu okazało się, że natura w swym niezrównanym bogactwie i takie chrząszcze wymyśliła.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Ale niezależnie od tego, jak straszne byłoby życie, nigdy bym się nie chciała poddać. Zawsze chciałabym żyć dalej. Po prostu czekając na chwilę, kiedy będzie lepiej"

 

Kiedy Margery była dzieckiem zakochała się w chrząszczach. Będąc nastolatką uświadomiła sobie, że chce odnaleźć swojego, wymarzonego złotego chrząszcza, który zauroczył ją w książce, którą pokazywał jej ojciec.

Po wielu latach Margery postanawia wyruszyć w podróż, by spełnić swoje marzenie. Urządza casting na asystenta i razem z Enid wyrusza w podróż.

Na początku Margery nie jest zadowolona z tego, że poniekąd została skazana na Enid, jednak im dłużej trwa ich podróż tym bardziej kobiety poznają się i zacieśniają swoją przyjaźń. Jak się okazuje asystentka skrywa swoje tajemnice.

 

"Marzenie panny Benson" to książka przygodowa. Skusiłam się na nią, ponieważ przeczytałam, że w piękny sposób opowiada o marzeniach. Niestety mnie nie porwała. Od początku nie mogłam się w niej odnaleźć. Upór Margery bardzo mi imponował, ale niestety nie polubiłam jej. Wątek związany z Enid (nie będę spojlerować), też mnie nie przekonał. Dopiero zakończenie mnie wciągnęło.

 

Pomimo tego, że "Marzenie panny Benson" nie porwało mnie, to muszę przyznać, że tak jak czytałam, ta książka w piękny sposób opowiada o marzeniach. O tym, że kiedy naprawdę czegoś pragniemy to możemy to osiągnąć, a przyjaźń może nam w tym pomóc.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)