Mroczna toń

To moje drugie spotkanie z piórem Pana Roberta i detektyw Eriką  Foster, która tym razem mierzy się ze sprawą zaginięcia i ewentualnego zabójstwa małej dziewczynki sprzed trzydziestu lat. Ciężko prowadzi się takie sprawy. Trudno o dokumenty, brak nowych śladów czy poszlak a świadkowie czasami już nie żyją. Ale Erika ze swoimi współpracownikami Moss i Petersenem nie odpuszczają. Będą pokonywać każdą kolejną przeszkodę, czepiać się najdrobniejszych szczegółów i wątpliwości aby odnaleźć zabójcę Jassici Collins. Ciekawa i wciągająca historia. Nie obyło się oczywiście bez skrywanej przez lata tajemnicy, która zniszczyła życie paru osobom. Powieść odcisnęła na mnie mocno swoje piętno. Zawsze się tak dzieje gdy zło dotyka dzieci. Całe życie powinno być przed nimi, powinny być kochane i chronione. Byłam nawet gotowa zrozumieć motyw porwania Jessici ale zabrakło tam konsekwencji w poczynaniach porywacza i z dobrych intencji  wyszła tragedia. Ponadto inspektor Erika Foster próbuje posklejać swoje życie prywatne. Zakończenie zupełnie mnie zaskoczyło, dla mnie zbyt mało realne.Nie mniej jednak opowieść czyta się szybko i lekko. Odpowiada mi sposób pisania autora. Z całą pewnością sięgnę po jego kolejne książki. 

Kolejne moje spotkanie z panem Bryndzą i jego główną śledczą, Eriką Foster. Erika znowu stała się trochę bardziej "ludzka", już nie wrzeszczy na wszystko i na wszystkich (tylko na niektórych i tylko czasami), ale i tak dostaje to co chce. Na zasadzie jak mnie wyrzucą drzwiami, wejdę oknem. Wciąż też bardzo tęskni za nieżyjącym mężem. Chociaż tutaj, to nie bardzo wiem, czy panią inspektor bardziej męczy tęsknota, czy poczucie winy. Ale wracajmy do książki.

Tym razem, sprawa dotyczy, odkrytego przypadkiem w wodzie, małego szkieletu dziecka. Jak się okazało, po serii badań szczątków przez lekarza sądowego i mnóstwie laboratoryjnych testach, szkielecik należał do Jessiki Collins, dziewczynki zaginionej 26 lat wcześniej.

Książkę czyta się całkiem dobrze, wydaje się, że autor wyszlifował już formę i wyzbył się pewnych niedoskonałości. Może jeszcze tylko trochę bardziej mógłby zagęszczać treść pod sam koniec, zamiast opowiadać o deszczu i granatowych chmurach, czy tym podobnych. Słowo "zignorowała", też jeszcze wciąż pojawia się często, ale już nie tak nagminnie jak w części pierwszej.

To chyba tyle jeśli chodzi o minusy, do plusów należy zaliczyć wartkość akcji, dość ciekawą zagadkę kryminalną i niezłą kreację postaci. A gdybym miała dorzucić ostatnie zdanie, powiedziałabym, tak gwoli podsumowania, że sporo pracy wszystkim policjantom świata, dostarcza, nie wyrachowanie, nie morderstwa z premedytacją, tylko przypadki i ludzka głupota.

Na dnie zatopionego kamieniołomu znaleziono szczątki dziecka. Okazuje się, że to szkielet siedmioletniej dziewczynki, która zaginęła dwadzieścia siedem lat temu. Erika Foster bardzo emocjonalnie podchodzi do śledztwa. Do jakich zbrodni jeszcze dojdzie, jakie tajemnice odkryje pani detektyw? Polecam.

Erika Foster po raz kolejny ma za zadanie rozwikłać zagadkę z przed lat. 

Na dnie starego kamieniołomu zostają znalezione szczątki, ktore należą do dziecka zaginionego 26 lat temu. Wiadomość o znalezieniu ciała dziewczynki na nowo rozdrapują rany w rodzinie Collinsów. Trauma powraca, a na jaw wychodzą tajemnice w tej rozbitej już rodzinie.

Kto porwał i zabił dziewczynkę?

Dlaczego giną ludzie związani z tą sprawą?

Autor pokazuje nam komplikowane relacje, które mają miejsce w obliczu tragedii oraz podejrzane zachowanie rodziny. Komuś bardzo zależy na tym, aby ta sprawa nigdy nie została rozwiązana i zrobi wszystko aby powtrzymać Erikę.

Po 26 latach znaleziono ciało zaginionej 7-letniej dziewczynki w kamieniołomie. Erika Foster rezygnuje z dokończenia sprawy handalrza narkotywków na rzecz odnalezienia zabójcy dziewczynki. Wszyscy są pewni, że to sprawa skazana na niepowodzenie, śmierdzące jajo, ale pani komisarz ze swoim instynktem nie ma sobie równych w samozaparciu. Im głębiej się kopie, tym większe tajemnice sprzed lat wychodzą na wierzch. Polecam! Wciąga od pierwsyzch stron, napięcie rośnie, aż do końca!