Mroczne lustro

Piąta część cyklu "Czas Żniw" przynosi wyraźną zmianę scenerii i tonu, tym razem akcja przenosi się poza granice dobrze znanego Londynu. Paige Mahoney budzi się po półrocznej amnezji w świecie wolnym od Sajonu i musi odnaleźć się w zupełnie nowej rzeczywistości. Przemierza Europę, od Polski po Włochy, w poszukiwaniu odpowiedzi, nie tylko na temat tajemniczej utraty wspomnień, ale też w sprawie kolejnego etapu walki z Refaitami.

Książka kontynuuje opowieść osadzoną w bogato skonstruowanym świecie, który w tym tomie nabiera jeszcze większej geopolitycznej głębi. Wprowadzenie nowych lokacji, jak Wrocław, Praga czy Wenecja, nadaje historii świeżości, a zarazem rozwija dotychczasowe wątki o konteksty kulturowe i polityczne poza angielskim centrum wydarzeń. Dzięki temu świat przedstawiony zyskuje nowe barwy, a sama opowieść nabiera bardziej międzynarodowego wymiaru.

W centrum pozostaje jednak Paige, rozdarta między powinnością wobec Programu Domino, pragnieniem odzyskania utraconej przeszłości i powrotem do Zakonu Mimów. Powrót Arcturusa Mesarthima to ważny punkt tej części, szczególnie w kontekście relacji osobistej między bohaterami. Relacja ta, chociaż intensywna, nie zawsze układa się zgodnie z oczekiwaniami. Dynamika między nimi przyciąga uwagę, ale też budzi mieszane odczucia co do kierunku, w jakim zmierza ich więź.

Ta część to mieszanka akcji, polityki (uwielbiam!) i osobistych dramatów. Motyw znikającej pamięci nie tylko napędza fabułę, ale służy również jako pretekst do refleksji nad tożsamością i zaufaniem, zarówno do siebie, jak i do innych. Z kolei obecność tajnych organizacji i niejasnych zagrożeń podbija napięcie i trzyma w niepewności do końca.

Warto zwrócić uwagę, że "Mroczne lustro" funkcjonuje już w ramach tzw. wersji autorskiej serii, a zmiany względem pierwotnych wydań, chociaż subtelne, mogą mieć wpływ na odbiór niektórych relacji i wydarzeń. Polecam zerknąć na stronę Autorki, gdzie znajdziecie listę wszystkich zmian. Dla osób, które wracają do cyklu po dłuższym czasie, przydatne może być przypomnienie sobie poprzednich tomów, gdyż fabuła wchodzi tu na bardziej złożony poziom, nie oferując zbyt wielu przystanków na rekonstrukcję wcześniejszych wydarzeń.

Chociaż powieść nie zawsze osiąga emocjonalne natężenie poprzednich tomów, to jednak rozszerza uniwersum serii w przemyślany i konsekwentny sposób. Widać tu literacką dojrzałość autorki i rozwój jej warsztatu, szczególnie w konstrukcji fabuły i budowaniu napięcia. Ta część pozostawia otwarte pytania, przygotowując grunt pod finał cyklu. Nie daje pełnego zamknięcia, ale zostawia przestrzeń na dalsze rozważania i to zarówno fabularne, jak i emocjonalne.

To nie tylko kolejny etap rebelii Paige, ale też kolejny krok ku ostatecznej konfrontacji i ku lepszemu zrozumieniu samej siebie. Must read dla fanów cyklu. Polecam 💛