N.P.

Nie tego spodziewałam się po tak wychwalanej książce.

Japońska prostota i precyzja?

Tajemnica, upalna miejskość Tokio i skomplikowane relacjebohaterów?

Naprawdę?

Dałam tej książce szansę, ba! Przeczytałam ją dwukrotnie!  I nadal jestem nią rozczarowana.

Rzeczywiście były takie momenty, które przypadły mi do gustu, ale większość jednak mnie nie przekonała.

Zaczyna się upalne lato w Tokio, bohaterka/narratorka na swej drodze spotyka Saki i Otohiko Takase. To dzieci zmarłego przed laty pisarza, autora książki (w zasadzie to zbioru opowiadań) "N.P." Chociaż być może autor miał jeszcze jedno dziecko, nieślubną córkę Sui?

Co takiego jest w książce "N.P.", że osoby, które się z nią stykają, popełniają potem samobójstwo? Najpierw autor, potem tłumacz, myśli samobójcze ma też jedna z bohaterek książki. A może to wcale nie wina książki, tylko jakichś innych uwarunkować? A może to wcale nie dziwne, bo przecież w Japonii prawie połowa młodych ludzi ma myśli samobójcze?

Mój pragmatyczny umysł buntował się w trakcie czytania ;)

Pomogłabym rozwiązać przynajmniej NIEKTÓRE problemy bohaterów książki - kilku osobom zleciłabym badania genetyczne, kilka osób posłałabym na terapię, również uzależnień (to zatrważające, że tak młodzi ludzie tak często piją na umór - chociaż, oczywiście, to Japonia, podejście do alkoholu i picia jest trochę inne niż w Europie).

Motyw "zakazanej miłości" trochę mnie zniesmaczył - ale umiarkowanie.

Dobrze, że autorka nie epatowała scenami seksu, akurat ten temat poruszyła bardzo taktownie.

Ponieważ książka  jest dość krótka, to mozna ją przeczytać i samemu sobie wyrobić o niej zdanie ;)