Natalia. Pozostało tylko wierzyć

Autor książki Paweł Mikulicz to tata tytuowej Natalii. Paweł zabiera nas do siebie, do swojego życia i rodziny. Na kartkach tej książki, tego pamiętnika opisał historię swojego wyjazdu do UK, miłości którą spotkał, spełnieniu marzenia o rodzinie i dzieciach. Zawalczył o Ewę i o siebie. Z radością przywitali na świecie synka Sebastiana a po kilku latach usłyszeli kolejną wspaniałą wiadomość. Ewa była w ciąży. I od tego momentu ich świat, rytm każdego dnia diametrialnie się zmienił. Diagnoza, którą postawił lekarz wykonujący USG spadła na nich jak grom z jasnego nieba. Rozszczep kręgosłupa. Mimo, że do głowy przychodzą różne scenariusze, walka o tą malutką kruszynkę jest wielka. Po porodzie nie odetchnęli z ulgą. Bardzo kręta droga z wybojami, mnóstwo poświęceń, zwątpień. Bo jak to się mówi nieszczęścia chodzą parami. U malutkiej Natalki pojawiały się kolejne przeszkody. Wiele miesięcy zmagań, wylanych łez i przeogromnej determinacji podjęli najcięższą z decyzji. Głęboka wiara i modlitwa koiła tych dwoje wyczerpanych rodziców. Wierzcie lub nie ale cuda się zdarzają. Ale o tym musicie przeczytać sami.

Nie znajdziecie tu wyszukanych konstrukcji zdań ale książce to nie ujmuje. Słowa płynące prosto z serca tego nie potrzebują. Płakałam razem z nimi, uśmiechałam na każdą dobrą wiadomość i złościłam na lekarzy. Paweł pomimo ogromu nieszczęść nie zapominał o swojej pasji jakim jest sport. Była to dla niego i jego rodziny odskocznia od szpitala. Pokazuje tym, że żeby być silnym nie można zapomnieć o sobie.

O czym myślą rodzice, kiedy spodziewają się dziecka? Oczywiście, najbardziej martwią się o to, czy będzie zdrowe. Chcą, aby ciąża przebiegała spokojnie i bez komplikacji.

Co, jednak kiedy na jednym z badań USG dowiadują się, że dziecko jest chore? Że może trzeba je operować jeszcze w łonie matki?

"Natalia: Pozostało tylko wierzyć" to prawdziwa historia walki o życie dziecka, opowiedziana przez tatę Natalki, Pawła Mikulicza. Rodzice Natalki podczas badań USG dowiedzieli się, że ich córka ma rozszczep kręgosłupa. Kolejne badania pokazywały kolejne problemy. Ciąża upłynęła im głównie na wizytach u lekarzy i szukaniu różnych opinii i metod leczenia.

Po narodzinach Natalka zostaje od razu zoperowana. I jest jedna z wielu operacji, której będzie poddana. Kiedy pojawia się promyk nadziei na poprawę stanu dziecka, zaraz zostaje zasłonięty przez kolejne komplikacje. Rodzice jednak się nie poddają. Są zdeterminowani, aby walczyć o zdrowie swojego dziecka. Pomaga im w tym głęboka wiara. Zwłaszcza w momencie, kiedy lekarze się poddają i Natalia trafia do hospicjum.

"Natalia: Pozostało tylko wierzyć" to bardzo poruszająca historia walki o życie dziecka. Opowiedziana jest z perspektywy ojca, który opisuje towarzyszące mu w tym czasie emocje, lęki. Rodzina Pawła Mikulicza wiele przeszła, jednak zawsze mogli liczyć na siebie i swoich bliskich. Pokazali ogromną siłę i determinację. Natalia również okazała się niezwykle silna. Dziś słyszy, chodzi i rozwija się, mimo że lekarze nie dawali jej szans na przeżycie.

Książka jest króciutka, napisana prostym językiem, do przeczytania w jeden wieczór. Nie da się o niej jednak tak szybko zapomnieć. Zwłaszcza po przeczytaniu ostatnich zdań. Oczywiście po lekturze zajrzałam na profil autora, aby zobaczyć, jak ma się Natalia i jej rodzina.

To historia dająca nadzieję, niosąca siłę rodzicom, którzy również stoją w obliczu ciężkiej choroby dziecka. Nie od dziś wiadomo, że wiara i miłość może przenosić góry. Historia Natalii to

udowadnia.

Moi drodzy książka, którą tu widzicie przedstawia losy pewnej rodziny... Kiedy dowiadują się, że na świecie pojawi się ich drugie wymarzone dziecko czują pełnię szczęścia. Te chwile zamieniają się w wielki strach, niewiadomą, oczekiwanie, ale też nadzieję.

Czy wierzyć w swoje przeczucie, czy bezgranicznie ufać lekarzom? Tak wiele trudnych decyzji mieli do podjęcia... 

Jak pogodzić się z myślą, że nie wszystko będzie dobrze? Jak sobie radzić?

Jako mama 3 dzieci nawet nie wyobrażam sobie tego strachu, bólu i uczucia bezradności.

Ich wola walki i wielka miłość była niesamowita. To jak radzili sobie z każdą złą informacją, jak nie poddali się i byli dla siebie w trudnych chwilach jest inspirujące. 

Czytałam te słowa płynące prosto z serca i patrzyłam na swoje dzieci, przytulałam je i łzy płynęły mi z oczu...

Czekałam na jakąś iskrę nadzieji...

Dawno żadna książka nie wywołała we mnie tylu emocji i nie tylko tych smutnych...

Piękno miłości i wiary wypływało z tej książki ?

A zakończenie? Musicie sami sprawdzić ?