Inne wydania:
W szkolnej pracowni stolarskiej zostają znalezione zwłoki brutalnie zamordowanego nauczyciela. Obok ciała leży stare zdjęcie klasowe z przekreśloną głową zabitego.
Fabian Risk - po wielu latach pracy w sztokholmskiej policji - wraz z rodziną przenosi się do rodzinnego Helsingborga. Ledwo wprowadza się do nowego domu, a już zostaje wezwany na miejsce zbrodni. Zabity nauczyciel to jego dawny kolega z klasy. Staje się jasne, że zabójca postępuje zgodnie z drobiazgowym planem. Na liście ma więcej osób. Kto będzie następny?
Fabian wpada w skomplikowane śledztwo, które budzi w nim wspomnienia z czasów szkolnych, pełne obrazów brutalnego znęcania się nad jednym z uczniów. Nie ma powodów do dumy. Wkrótce sprawy przybierają tak nieoczekiwany obrót, że nikt nie potrafi odgadnąć, co tak naprawdę się dzieje.
Informacje dodatkowe o Ofiara bez twarzy:
Wydawnictwo: Marginesy
Data wydania: 2016-02-16
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 528
Tytuł oryginału: Offer utan ansikte
Język oryginału: szwedzki
Tłumaczenie: Ewa Wojciechowska
POLECANA RECENZJA
OFIARA BEZ TWARZY
Fabian Risk nie jest może alkoholikiem, ale - jak przystało na policjanta - ma spore problemy w życiu rodzinnym. Oddalił się od żony, a starsze z jego dzieci, Theo, woli siedzieć w pokoju i słuchać Marylin Mansona niż porozmawiać z ojcem. Rozwiązaniem ich problemów ma być przeprowadzka do rodzinnego miasta Fabiana, w którym Riskowie mają się cieszyć urlopem. Niestety, bohater postanawia zmienić plany, gdy tylko dowiaduje się o brutalnym morderstwie, do którego doszło w jego starej szkole. Ofiarą okazuje się kolega z klasy.
Chociaż Ahnhem wykorzystuje pewne klisze, jak powró...
więcej
Kup książkę Ofiara bez twarzy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Ofiara bez twarzy - opinie o książce
Cóż mogę powiedzieć. Bardzo dobra książka. Pomimo dość sporej objętości powieść trzyma w napięciu i nawet, gdy pod koniec znana jest już tożsamość mordercy, nie traci nic z tempa. Krew się leje, ofiar przybywa, czytelnik przez połowę książki jest przekonany, że zna już rozwiązanie. A tu niespodzianka.
Postaci są dobrze nakreślone, sporo tu obyczajowych wątków, jednak wszystko ładnie się zazębia i spina w całość. Autor ma naprawdę świetny styl i potrafi przykuć uwagę.
Po przeczytaniu książki zaczęłam się zastanawiać czy przypadkiem nie byłam świadkiem przemocy w szkole, a może widziałam coś i nie reagowałam? Tutaj bowiem bazą do wydarzeń są lata szkolne bohaterów i kontakty rówieśnicze. Bardzo dobrze ukazane są skutki zaznanych w dzieciństwie prześladowań, brutalności i bezwzględności kolegów. Pisarz zwraca także uwagę na tych, którzy przymykają oczy, udają, że nic nie widzą lub boją się zareagować. Byłam pod wrażeniem, gdyż opisy niektórych uczynków w wykonaniu dzieciaków mocno podziałały mi na wyobraźnię. Coś strasznego, jakie bezwzględne potrafią być dzieci.
Morderca również wykazuje się nie lada fantazją, przy okazji także udowadnia, iż jest świetnie zorganizowany i zawsze o krok przed policją. Główny bohater, policjant, który chodził do pechowej klasy, jest postacią ciekawą i wzbudzającą sympatię.
"Ofiara bez twarzy" to mocny, trzymający w napięciu kryminał z rozbudowaną warstwą obyczajową, dobrze nakreślonym tłem społecznym i niecodzienną fabułą. Styl autora jest plastyczny i lekki, powieść czyta się bardzo szybko. Inteligentna rozrywka.
Zaskoczenie i pełna satysfakcja. Dokładnie to czuję po lekturze ,,Ofiary bez twarzy" Stefana Ahnkema.
Zachęcam do zapoznania się z moją recenzją dostępną na moim blogu:
http://magicznyswiatksiazki.pl/ofiara-bez-twarzy-stefan-ahnhem/
Dobry kryminał, który wciąga. Niby gruba cegiełka, a książkę czyta się bardzo szybko. Ciekawa fabuła, podobała mi się szybka akcja. Momentami miałam wrażenie, że niektóre wydarzenia są mało realistyczne, a na działania policjantów patrzyłam z politowaniem, ale ogółem pozytywnie oceniam lekturę :)
"Nie wystarczy kilka zabójstw, by zostać zapamiętanym na zawsze, dzisiejsza żądna sensacji publiczność, domaga się co najmniej dwucyfrowego wyniku"
Ależ to było rozciągnięte, rozwleczone i rozmemłane. To jedna z tych pozycji gdzie autor próbuje zmieścić wszystko i wychodzi mu totalny groch z kapustą i zasmażka. Czego my tu nie mamy? Począwszy od kłopotów rodzinnych, z żoną, z dorastającymi dziećmi, przez znęcanie się nad słabszymi w szkole, gwałt, durne muzyczne wstawki, niczego niewnoszące do akcji, mnóstwo "świetnie" opisanej przemocy, aż po niesnaski (to eufemizm) w rodzimych komisariatach, oraz między policją w różnych krajach. Mnóstwo niepotrzebnych dygresji, wspominek i rozkmin.
Przeczytałam tę książkę z kilku powodów, mimo tego grzechu rozwleczenia wszystkiego do bólu mojej wytrzymałości. Po pierwsze dlatego, że to debiut autora, a takim zawsze daję szansę. Po drugie, jest to też mój debiut w obcowaniu z prozą tego pisarza. Po trzecie, bardzo chciałam się dowiedzieć, kto w końcu jest tym zabójcą. Po czwarte, ze dwa plusy w tej powieści jednak by się znalazły.
I znowu po pierwsze, postacie, dużo ich, ale wszystkie wyraziste i wiarygodne, mimo że żadnej z nich nie polubiłam, na czele z Fabianem Riskiem. Po drugie pomysł na seryjność morderstw, które nie dotyczą przypadkowych osób, tylko ludzi z konkretnej grupy.
Jednak nie jestem pewna, czy pokuszę się o przeczytanie kolejnych części, w których Fabian Risk jest głównym bogiem (celowo małą litery) w nowym dla niego miejscu pracy. Bogiem, dla którego sama szefowa nagina procedury i obowiązujące prawo.
Głównym bohaterem jest inspektor Fabian Risk, który po przeprowadzce w rodzinne strony zostaje uwikłany w trudne śledztwo. Mordowani są koledzy z jego klasy. Polecam wielbicielom kryminału skandynawskiego.
Polecam książkę, ta akcja aż wciąga. Nie można się oderwać, w jedeń dzień chcesz ją przeczytać. Doskonała fabuła.
Inne książki autora
X sposobów na śmierć
0
Szwedzka policja zmaga się z serią wymyślnych i przerażająco brutalnych zabójstw. Nic w nich nie ma sensu: brak wyraźnego motywu, a metody zmieniają się...
Dziewiąty grób
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Szwedzki minister sprawiedliwości wychodzi z domu poselskiego po zażartej debacie. Wybiera boczne wyjście z budynku, żeby umknąć dziennikarzom, ale nigdy...
