Stary ogrodnik mieszkający na tyłach posiadłości obserwuje życie bogatej rodziny w willi nad morzem. Co roku na wiosnę dom ożywa, zjeżdżają się gospodarze i służba. Kwitną latami pielęgnowane rabaty, zaczynają się ekstrawaganckie przyjęcia, zdarzają się romanse i prawdziwe miłości, zaś piękno ogrodu zdaje się oferować wszystkim raj na ziemi. Mieszkańcy i goście pływają w morzu, piją, dokuczają sobie i świetnie się bawią. Gdy któregoś dnia pojawia się nowy sąsiad i rozpoczyna się budowa jeszcze bardziej okazałej willi, wraz z nim odżywa przeszłość, na co nikt nie był gotowy. Beztroskę burzy brutalna rzeczywistość, która nie omija nikogo: ani bogatych, ani biednych, ani panów, ani sług.
Merce Rodoreda napisała Ogród nad brzegiem morza w piętnaście dni we wrześniu 1959 roku i odłożyła na siedem lat. Po tym, jak powieść się ukazała, tylko umocniła pozycję autorki jako jednej z najwybitniejszych pisarek XX wieku.
Informacje dodatkowe o Ogród nad brzegiem morza:
Wydawnictwo: Marginesy
Data wydania: 2025-02-05
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 232
Tytuł oryginału: Jardí vora el mar
Kup książkę Ogród nad brzegiem morza
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Ogród nad brzegiem morza - opinie o książce
Przeczytane:2025-04-09, Ocena: 5, Przeczytałem,
“Nie żebym był plotkarzem, ale zawsze lubiłem wiedzieć, co słychać u innych…”
Stary ogrodnik był świadkiem niejednego wydarzenia w posiadłości bogatej rodziny. Ich willa i piękny ogród, położone są tuż nad morzem. Przez większość roku panuje tu niczym niezmącona cisza, dopiero wiosną, gdy wszystko budzi się do życia, ożywa i dom. Wracają właściciele, służba i goście. Jest gwarno, radośnie, przyjęcia, zabawa, kąpiele w morzu, spacery po ogrodzie są na porządku dziennym. Zdarzają się romanse i nieporozumienia. Pojawienie się nowego sąsiada i rozpoczęcie budowy nowej, okazałej willi burzy spokój, przeszłość ożywa po latach uśpienia.
Zawiłe ludzkie losy w całej okazałości. Akcja powieści toczy się swoim powolnym rytmem i wzbudza ciekawość. Fabuła zajmująco, nieszablonowo poprowadzona, niesie emocje i dreszczyk delikatnego napięcia. Ukazuje zwykłe i niezwykłe w swej prostocie życie. Autorka ma niesamowite, wręcz poetyckie, barwne pióro. Z łatwością oddaje emocje, wewnętrzne rozterki, jakie targają bohaterami. Oni sami barwni, nietuzinkowi, złożone charaktery, ciekawy psychologiczny rys na ich osobowości. Z przejęciem i niesłabnącym zainteresowaniem śledziłam ich losy. Bogacze, a obok ich służba i stary ogrodnik.
Od pierwszych stron zostałam wciągnięta w wir wydarzeń i trwałam tak do samego końca. Ludzkie życiowe zawirowania i ogród, który jakby widział i rozumiał. Starość, która pamięta, nawet te rzeczy, o których chciałaby zapomnieć, nieuchronność przemijania, samotność. Bogactwo, przepych, podział klasowy, moralność i jej brak, ekstrawaganckie przyjęcia. Dramaty, te osobiste i te rodzinne, miłość i zdrada, kłamstwa, brak szczerości. Przepych i piękno ogrodu, który bywa deptany, butami bawiących się ludzi.
Subtelna, inteligentna, smutna opowieść. Trudno ją było odłożyć, choć wymaga skupienia. Przyjemność z czytania, emocje, ukryte między wierszami znaczenie. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)