Opowieści z Ziemiomorza
Ursula Le Guin

Zbiór opowiadań uzupełniających pięcioksiąg o czarnoksiężniku z Archipelagu; udany powrót do nieznanych epizodów poprzedzających i wyjaśniających wydarzenia opisane w cyklu. Początki szkoły na Roke, bo ,,na Roke wszystkie zaklęcia są silne", wybór własnej drogi życiowej czy ratowanie świata kosztem swojego życia, gdyż ,,jeśli wszyscy poza nami żyją w niewoli, co warta jest nasza wolność", poznanie istoty siebie, imienia, którego nawet magowie od imion nie są w stanie poznać. Piękne opowieści o ludziach, tych wyjątkowych, a tak zwyczajnych, udowadniających, że w gruncie rzeczy ,,cała nadzieja świata skupia się w ludziach, którzy nie mają znaczenia", opowieści o ważności wiedzy, dogłębnej i otwartej na nowe idee, istotnej dla każdego, a szczególnie dla obdarzonych mocą, bowiem ,,moc w połączeniu z ignorancją rodzi zło", opowieści o codziennym trudzie, równie ważnym jak bohaterskie czyny, mimo że zwyczajność i prozaicznośc szybciej ulatuje z pamięci. Tak wiele treści, budzących emocje i zapierających dech ideami wydawałoby się oczywistymi, a tak istotnymi dla normalnego, spokojnego współistnienia, podanych przy pomocy oszczędnej narracji, niosącej ogromny ładunek wrażeń. Piękne i poruszające, nadające się do częstych czytelniczych powrotów. (Ocena: 5,5/6)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeszce więcej informacji składowych o strukturze świata! Cudo! Odeszliśmy od głównych bohaterów i ich wątku, ale czy na pewno? Przecież wiedza o świecie wokół wydarzeń czyni te wydarzenia jeszcze ciekawszymi. Bardzo mnie smuci że współcześni pisarze o tym zapominają i tworzą fantastykę opartą na akcji, bez tła, ponieważ to tło, wydarzenia poboczne tworzą cały kontekst. Mona Lisa sama w sobie jest piękna, jednak to szczegóły zawarte w tle są w ogromnym stopniu odpowiedzialne za jej sukces, i moim zdaniem, tak samo jest z powieściami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mimo iż nie jestem wielką fanką opowiadań to tutaj muszę postawić uczciwą ocenę. Opowieści nawiązują do poprzednich tomów powieści o Ziemiomorzu i pokazują szersze spojrzenie na postaci oposane w powieściach i ukazany świat. Poniekąd jest to trochę ocena dla całego cyklu o Ziemiomorzu, jednak chyba nie mogłoby być inaczej. Wszystko to jest powiązane. Ursula Le Guin otworzyła przede mną magiczny świat, który nienachalnie zaprasza by go poznać. Z każdą książką coraz bardziej wsiąkałam w tę historię, wierząc, że gdzieś mogłaby wydarzyć się naprawdę. Podziwiam galerię różnorodnych postaci, uczę się świata i pokory. Nie przeczuwałam tego na początku cyklu... a teraz, dziękuję Ci Ursulo za ten piękny świat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Właściwie "Ziemiomorze" skończyło się już w "Innym wietrze", teraz było to tylko uzupełnianie niektórych wątków oraz przybliżanie dotąd nieznanych historii, dlatego też ciężko mi ten tom jakkolwiek oceniać. Konwencja inna, postacie inne... nie można tego na pewno skrytykować za szeroko pojmowaną odmienność. Na pewno wywołuje pewien sentyment i trochę zachacza o ciekawsze tematy, ale to już chyba rozrywka dla fanów całości. Chyba nie dałabym tej książki komuś, kto dopiero zaczyna przygodę z fantastyka, za to zupełnie szczerze polecam ją wszystkim wielbicielom cyklu Ursuli K. Le Guin.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)