Podróże z Herodotem
Kapuściński Ryszard

Trudno powiedzieć o tej książce, że jest wyjątkowa, bo właściwie każda książka Kapuścińskiego jest taka, przez co żadna nie traci na swej wyjątkowości, bo książki tego autora są po prostu niesamowite.
Jednak "Podróże z Herodotem" są o tyle wyjątkowe, że ta książka jest pisana w wielu wymiarach. Po pierwsze jest to coś w rodzaju recenzji "Dziejów" Herodota. A po drugie, autor opisuje swoje własne intelektualne podróże z Herodotem, które miały miejsce między innym w czasie jego jak najbardziej realnych podróży na różne kontynenty. Kapuściński opisuje, że miał zwyczaj zabierać "Dzieje" ze sobą i w czasie podróży często otwierał tą książkę i porównywał z tym co się działo dookoła. 

Mi podobają się podróże jakie Ryszard Kapuściński odbywał. Mistrz reportaży podróżniczych, starał się przede wszystkim poznawać ludzi. W tym celu omijał hotele iluś tam gwiazdkowe, a raczej nocował w niedrogich hotelikach, a często korzystał z gościny ludzi, zwykle bardzo ubogich, którzy dzielili się wszystkim co mieli. Czytając książki omawianego autora można się sporo dowiedzieć o krajach jakie odwiedzał, można poznać mentalność ludzką. Trochę jest podobny do historyka ze szkoły Annales, bo Ci historycy skupiają się na mentalności w swoich badaniach historycznych. Autor powołuje się na Fernanda Braudela, jest zachwycony jego książka o morzu śródziemnym. Snuje rozważania typowo Braudelowskie będąc na wybrzeżu morza Śródziemnego, gdzieś w Afryce. Co to ma wspólnego z Herodotem? Właśnie to, że Herodot tak właśnie, śmiało można powiedzieć, w sposób nieklasyczny, pojmował historię. Podróżował i wypytywał ludzi o ich sprawy i wiedzę na temat przeszłości. 
Sam Kapuściński korzysta z wzorca Herodota, ma w sobie ciekawość i otwartość na świat filozofa. Bo mamy tutaj rozważania o historii na pograniczu filozofii. A to jest niezwykle ciekawa kombinacja, bo z jednej strony, jak sam mawia "daje głos ubogim", a z drugiej strony zgłębia historie i filozofie, uważa,że żeby napisać sensownie jedna str, trzeba przeczytać 100 stron tego co na dany temat napisali inni. 

Dodać jeszcze mogę, że książka Kapuścińskiego zachęciła mnie do lektury "Dziejów" w których Herodot zawarł między innymi prawa historii, na które Kapuściński również się powołuje. 

Warto przeczytać. 
Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa książka, w której można tak naprawdę dwa główne wątki. Pisząc w skrócie Kapuściński przedstawia kilka historii swoich podróży (Indie, Kongo, Algier itp.) podczas których towarzyszył mu egzemplarz "Dziejów" Herodota. Autor książki zabiera czytelnika w podróż dzieląc się swoimi przeżyciami oraz fragmentami "Dziejów", które mu w danym momencie towarzyszyły. Wielka grecka historia przeplata się historią XX wieku. W książce jest wiele ciekawych rozważań na temat sensu podróży, historii, ludzkiej pamięci. To co najbardziej utkwiło mi, po przeczytaniu tej krótkiej lektury, to właśnie pamięć. Jakie to zadziwiające, że dzięki technice, zamiast pamiętać więcej, tak naprawdę pamiętamy mniej? Technika nas uzależniła, tak ułatwiła życie, że wszystko zapisujemy, notujemy, ale co nam zostaje w głowach? Czy umiemy odtworzyć historie zasłyszane od naszych przodków? Raczej nie. Polecam książkę ze względu na te rozważania autora jak i również jako świetny prolog zanim się zabierze za czytanie "Dziejów Herodota".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kapuściński Herodotem naszych czasów, w pewnym sensie. Pisarz przybliża nam tajniki swojej reporterskiej pracy podczas pierwszej podróży do Azji. Przenosi nas również do starożytności zapoznaje nas również z przygodami i z pracą "pierwszego z reporterów" - Herodota Książka po prostu fascynująca, świetne opisy podroży, zdarzeń, barwny język Kapuścińskiego rozpala marzenia o podróżach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Za dużo Herodota, za mało Kapuścińskiego. Za mało podóży, za mało przeżyć,a za dużo historii starożytnej Grecji. Mimo to książkę czyta się jednym tchem. Kapuściński pisze w sposób niesamowity, to moje drugie spotkanie z nim, ale wrócę szybko na pewno

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno powiedzieć o tej książce, że jest wyjątkowa, bo właściwie każda książka Kapuścińskiego jest taka, przez co żadna nie traci na swej wyjątkowości, bo książki tego autora są po prostu niesamowite. Jednak "Podróże z Herodotem" są o tyle wyjątkowe, że ta książka jest pisana w wielu wymiarach. Po pierwsze jest to coś w rodzaju recenzji "Dziejów" Herodota. A po drugie, autor opisuje swoje własne intelektualne podróże z Herodotem, które miały miejsce między innym w czasie jego jak najbardziej realnych podróży na różne kontynenty. Kapuściński opisuje, że miał zwyczaj zabierać "Dzieje" ze sobą i w czasie podróży często otwierał tą książkę i porównywał z tym co się działo dookoła. Mi podobają się podróże jakie Ryszard Kapuściński odbywał. Mistrz reportaży podróżniczych, starał się przede wszystkim poznawać ludzi. W tym celu omijał hotele iluś tam gwiazdkowe, a raczej nocował w niedrogich hotelikach, a często korzystał z gościny ludzi, zwykle bardzo ubogich, którzy dzielili się wszystkim co mieli. Czytając książki omawianego autora można się sporo dowiedzieć o krajach jakie odwiedzał, można poznać mentalność ludzką. Trochę jest podobny do historyka ze szkoły Annales, bo Ci historycy skupiają się na mentalności w swoich badaniach historycznych. Autor powołuje się na Fernanda Braudela, jest zachwycony jego książka o morzu śródziemnym. Snuje rozważania typowo Braudelowskie będąc na wybrzeżu morza Śródziemnego, gdzieś w Afryce. Co to ma wspólnego z Herodotem? Właśnie to, że Herodot tak właśnie, śmiało można powiedzieć, w sposób nieklasyczny, pojmował historię. Podróżował i wypytywał ludzi o ich sprawy i wiedzę na temat przeszłości. Sam Kapuściński korzysta z wzorca Herodota, ma w sobie ciekawość i otwartość na świat filozofa. Bo mamy tutaj rozważania o historii na pograniczu filozofii. A to jest niezwykle ciekawa kombinacja, bo z jednej strony, jak sam mawia "daje głos ubogim", a z drugiej strony zgłębia historie i filozofie, uważa,że żeby napisać sensownie jedna str, trzeba przeczytać 100 stron tego co na dany temat napisali inni. Dodać jeszcze mogę, że książka Kapuścińskiego zachęciła mnie do lektury "Dziejów" w których Herodot zawarł między innymi prawa historii, na które Kapuściński również się powołuje. Warto przeczytać. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Podróże z Herodotem" to książka osobista, może nawet zbyt osobista, pełna "migawek" z podróży Kapuścińskiego, jego przemyśleń, dygresji i dygresji od dygresji. Są w niej fragmenty, które czyta się z zapartym tchem, są inne - trochę nijakie i chaotyczne. Wyobrażałam sobie, że będzie dotyczyła jego podróży do miejsc, które dwa tysiące lat wcześniej odwiedzał Herodot, tymczasem jest zapisem podróży w rozmaite miejsca świata, na które autor zabierał "Dzieje" - jest więc zbiorem dość luźnych zapisków Kapuścińskiego. Niewątpliwym plusem jest podział na ciekawie rozplanowane rozdziały, niepowtarzalny styl autora, bardzo ciekawe koncepcje (m.in. o tym, że wiedza o świecie powstawała dzięki temu, że plemiona znały swoich sąsiadów, ich sąsiedzi z kolei własnych) oraz jeszcze ciekawsze (niektóre) wątki z "Dziejów" - m.in. o kotach i krokodylach starożytnego Egiptu. Z powodu chaosu i skomplikowania nietrudno uwierzyć, że Kapuściński czytał Herodota tyle razy - nawet z jego przytoczeń niewiele da się zapamiętać. Całość ma udowodnić tezę, że "Przeszłość nie istnieje. Są tylko nieskończone jej wersje". Być może "Podróże z Herodotem" nie staną się dla mnie tym, czym dla ich autora herodotowe "Dzieje", ale to zdanie podkreślam i chyba powieszę je na drzwiach klasy, w której uczę historii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

bardzo ciekawa książka

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autor bardziej fascynuje się wojną Persko-Grecką kilka wieków przed naszą erą opisywaną przez Herodota, niż wydarzeniami w Chinach i Afryce lat 60-tych ubiegłego wieku, gdzie prebywa jako reporter. Nie rozumiem kompletnie tej fascynacji starożytnymi wojnami i tego klimatu książki Kapuścińskiego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

“Mit miesza się z rzeczywistością, legendy z faktami”. To książką o przekraczaniu granic: tych terytorialnych i granic czasu. Kapuściński językiem żywym i barwnym opisuje swoje reporterskie podróże. Opisuje rodzący się głód poznawania innych krajów, kultur i ludzi. Jego relacje przenikają się wzajemnie z historiami Herodota.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)