Poitiers 732
Robert F. Barkowski

Publikacja poświęcona jest opisowi przyczyn, przebiegu i skutków bitwy pod Poitiers w 732 roku. Zakończonej druzgocącym zwycięstwem zjednoczonych sił królestwa Merowingów (450-751) i ich sprzymierzeńców pod dowództwem majordoma1 Karola Młota (688/691-741) nad armią muzułmańską z Abd ar-Rahmanem2 (?-732) na czele, namiestnikiem Półwyspu Iberyjskiego. Bitwa zakończyła się całkowitą klęską muzułmanów. Po obu stronach walczyły liczne jak na te czasy i region znanego świata masy wojska. Przyjmuje się że Saraceni wprowadzili do bitwy około 50 tys. wojowników, w tym oddziały lekkiej berberyjskiej i arabskiej konnicy, parę setek ciężkozbrojnej kawalerii oraz w przeważającej liczbie ciężkozbrojną piechotę, zebraną z różnych odległych krain rozległego kalifatu. Karol Młot dysponował mniejszymi siłami, około 25 tys., głównie piechotą i częściowo lekką kawalerią oraz zaczątkami jazdy pancernej. Do historii bitwa ta przeszła jako jedno z najważniejszych starć zbrojnych w dziejach świata, nie tylko Europy.