Pomóż mi zapomnieć

"Po­myśl tylko, ten po­ra­nek nigdy wię­cej nie wzej­dzie. Ciesz się nim, Kel­sey".

„Bo Wczo­raj ni­czym innym jest jak snem, a jutro tylko wizją. Lecz do­brze prze­ży­te Dziś uczy­ni każde Wczo­raj snem szczę­śli­wym”.

"Każdy z nas miał prze­szłość, na którą nie mie­li­śmy wpły­wu".

"Szyb­ko jed­nak do­szłam do wnio­sku, że każdy czło­wiek skry­wa ja­kieś ta­jem­ni­ce, po­sia­da swoje po­two­ry ukry­te głę­bo­ko w sza­fie i pró­bu­je dalej żyć".

Gdy sięgałam po książkę "Pomóż mi zapomnieć" nie miałam żadnych oczekiwań w stosunku do tej książki, natomiast znając pióro autorki wiedziałam, że będzie to kolejny dobry romans jednakże... nie wiedziałam, że aż tak!
Joanna Chwistek zaserwowała nam opowieść w małomiasteczkowym, ranczowym klimacie, z wieloma emocjami, które będą wypełniać czytelnika całkowicie podczas lektury.

Pomiędzy bohaterami będzie 12 lat różnicy, w związku z czym będziemy mieć doczynienia ze słynnym motywem "age gap" aczkolwiek w ich zachowaniu w ogóle nie będziecie tego odczuwać.

Zarówno Mar­lon jak i Kel­sey to dwoje ludzi z poranionymi duszami oraz przeszłością o której najchętniej by zapomnieli, choć z drugiej strony to ona właśnie ich ukształtowała. Choć to mężczyzna przede wszystkim był niczym lina ratunkowa dla Kels pokazując jej, że metodą małych kroków i drobnego przesuwania granic można poczynić olbrzymie postępy, to ona również w pewnym sensie pozwoliła mu się uwolnić od własnych demonów i zacząć żyć na nowo.

"Nie mo­głam zmie­nić prze­szło­ści, ale mia­łam wpływ na te­raź­niej­szość i tym samym na swoją przy­szłość".

To co mi się ogromnie podobało to fakt, że autorka postawiła na stopniowy rozwój relacji, przez wzajemną pomoc a co za tym idzie bliższe poznawanie się, zaprzyjaźnienie i uczucie. Obserwując jak silna więź ich łączy robi Wam się ciepło na sercu aż do pewnego momentu, gdy dzieje się coś, przez co zaczynacie kląć na czym świat stoi... 🫣

"Słowa „ko­cham cię” wcale nie ozna­cza­ły szczę­śli­we­go za­koń­cze­nia. Ni­cze­go nie zmie­nia­ły, jeśli mię­dzy dwoj­giem ludzi po­ja­wi­ła się prze­paść nie do po­ko­na­nia".

"Pomóż mi zapomnieć" to świetna książka, która pomimo poruszanych w niej trudnych tematów jak pewne traumy czy samotne rodzicielstwo będzie dla Was tą komfortową, która spowoduje, że poczujecie w sercu ciepło. To ten typ książki, który Was odpręża i pomimo, iż czasami się wściekacie bo dzieje się coś nie po waszej myśli, to brniecie w tę historię dalej koniecznie musząc się dowiedzieć co będzie dalej i z całych sił kibicując bohaterom, aby pomimo wszystkich perturbacji udało się skończyć tę lekturę z happy endem. Czy tu udało? Przekonajcie się sami. Zdecydowanie warto. Polecam 🌻💛