Postrzępienie

Książeczka ma ledwo sto stron - nie dotarłam nawet do połowy, a już miałam dość. Bo ile też mogę czytać, że bohater jest smutny, jego życie podłe a tkliwość wywołuje w nim deszcz, cmentarz, cokolwiek? Narratorze, za pierwszym razem zrozumiałam, że ci źle, że Weronika odeszła, a piękno doktor Gereberger nie pozwala ci się skupić na terapii, której wyraźnie potrzebujesz. Narratorze, po co męczysz mnie rozważaniami nad miłością, co to jest siłą napędową, i trywialnością śmierci, co to jest pewnikiem, skoro sam zdajesz sobie sprawę z miałkości tych rozważań?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)