Przerwane milczenie

Super, jak zawsze

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka Charlotte Link to dzieło autorki doświadczonej i uznanej. W "Przerwanym milczeniu" pisarka skupia się na analizie wzajemnych relacji w niewielkiej grupie nierozłącznych przyjaciół. A są to relacje naprawdę toksyczne, prowadzące w konsekwencji do przerażającej zbrodni. Rzecz zaczyna się niewinnie: grupa niemieckich turystów wypoczywa na angielskiej prowincji. Jednak szybko wychodzi na jaw, że ta mała społeczność kryje wiele mrocznych tajemnic. Ich zachowanie pełne jest zakłamania, dwulicowości i przemocy. Fabułę skonstruowano misternie i z żelazną logiką. Zdarzenia następują nieuchronnie jedno po drugim, nawet drobne, nieistotne na pierwszy rzut oka epizody mają swoje miejsce i znaczenie. Nic nie pozostawiono przypadkowi. Wyraźnie widać, że autorka przedkłada logikę nad suspens przez co akcja, choć ciekawa, jest miejscami mocno przewidywalna. Jednak to nie akcja lecz precyzyjna i wnikliwa kreacja postaci jest najmocniejszą stroną "Przerwanego milczenia". Rzekłabym, że momentami proza Charlotte Link jest aż nazbyt wnikliwa. Tu i ówdzie można trafić na fragmenty nieco przegadane, gdy palec sam się rwie do szybszego przewracania kartek w poszukiwaniu bardziej ożywionej akcji. Podkreślam jednak, że są to przypadki sporadyczne, nie psujące przyjemności płynącej z czytania. Wracając do bohaterów. Żaden z nich nie pozostawiania czytelnika obojętnym - jedni budzą sympatię, inni niechęć, jeszcze inni irytują albo wręcz wkurzają. Czasami miałam ochotę nawrzucać tej czy innej postaci, zapominając, że to przecież tylko twory kreacji literackiej. Daleko posunięty realizm i wiarygodność postaci sprawiają, że książka niemieckiej autorki jest naprawdę przerażająca. To, o czym opowiada, mogło zdarzyć się tuż za ścianą, mogło przydarzyć się tobie. Przemoc psychiatryczna i fizyczna, to zło, które czai się wszędzie, a przyzwalające to zło milczenie to jedna z wielkich bolączek naszego społeczeństwa. Iluż nieszczęść i tragedii można by uniknąć, gdybyśmy na widok zła nie odwracali wzroku w drugą stronę, gdybyśmy nie milczeli, nie mówili "to nie moja sprawa". Ogólnie pozytywne wrażenie z lektury, psuje niestety nieco ostatni rozdział. Autorka wie, że musi podomykać poboczne wątki, robi to jednak dość niezręcznie. Odniosłam wrażenie, że ta część powieści dopisana została niejako z musu, bez polotu, jakby ktoś stał nad głową pisarki i krzyczał "szybciej, szybciej". Jakby tego było mało, przyklejony na siłę happy end, zupełnie nie pasuje do mrocznej, przygnębiającej atmosfery powieści. "Żyli długo i szczęśliwie" to słowa ewidentnie zapożyczone z innej bajki. Trochę szkoda, bo zakończenie to coś, co najdłużej pozostaje w pamięci czytelnika. Niezręczna końcówka jest niczym łyżka dziegciu w beczce miodu - okrutnie psuje całość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Według mnie to jedna z najlepszych pozycji Charlotte Link po książkach "Obserwator" i "Drugie dziecko". Ta historia jest jedną z najbardziej mrocznych i poruszających. Trzy niemieckie małżeństwa spędzają urlop w Stanbury bogatej posiadłości w Yorkshire, spokojnym miasteczku w Anglii. Leon, Tim oraz Alexander znają się od czasów szkolnych a Stanbury jest od lat ich miejscem gdzie spędzają wakacje, ferie świąteczne i czas wolny. Pozornie wszyscy są ze sobą zaprzyjaźnieni, jednak Jessica , druga żona Alexandra , która jest nowa w tym gronie przeczuwa, że nic nie jest takie jakie mogłoby się wydawać. Wszyscy zachowują się tak jakby odgrywali grę aktorską , mieli tajemnice i za wszelką cenę chcieli zachować pozory normalności. W gronie przyjaciół nikt nie może mieć swojego zdania, wszyscy muszą być podporządkowani Patrici, przyjaciele wzajemnie zazdroszczą sobie, kiedy jednemu z nich wiedzie się lepiej, nie można mieć prywatności, każdy musi konsultować decyzje w grupie. Wkrótce dochodzi do tragedii. Autorka pokazała relacje panujące miedzy ludźmi. Świat obłudy i wzajemnych pretensji, tajemnica sprzed lat o której nie da się zapomnieć oraz manipulacje grupy, w której nie można mieć własnego zdania. "Przerwane milczenie" opowiada także o obojętności przyjaciół na rozgrywający się dramat. Pokazuje jakie skutki niesie przemoc psychiczna i fizyczna w małżeństwie. Przedstawia także obojętność ludzi z otoczenia, którzy wiedzą o rozgrywającym się dramacie, jednak nie reagują, uważając , że to nie jest ich problem oraz chcą chronić oprawcę, ponieważ jest ich przyjacielem, sąsiadem, pracownikiem. Bardzo dobrze został ukazany obraz odwracania wzroku od rozgrywającego się nieszczęścia. Podobała mi się narracja z punktu nastoletniej Ricardy. Autorka naprawdę dobrze potrafiła się wczuć w rolę dorastającej i zbuntowanej dziewczyny. Irytowała mnie Patricia, która uważała się za władczynię, która rządzi wszystkim i wszystkimi naokoło a każdy ma tańczyć jak ona zagra oraz Tim, który za każdym razem wygłaszał swoje psychologiczne wywody. Książka trzyma w napięciu do samego końca, przeżywa się losy bohaterów , czytając ma się wrażenie, że jest się obserwatorem wszystkich wydarzeń. Klimat jest cichy i spokojny a jednocześnie tajemniczy i mroczny zwiastujący nadchodzącą tragedię. Trudno tu się domyślić kto był mordercą, ponieważ każdy bohater miał motyw, aby zabić. Po odłożeniu historia zostaje w pamięci. Książka doczekała się ekranizacji, dlatego jestem bardzo ciekawa tej historii na szklanym ekranie. Przyznaję tej książce maksymalną zasłużoną ocenę i zachęcam do przeczytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

3 niemieckie małżeństwa przyjaciół, jak co roku, spędzają urlop w angielskiej posiadłości w Stanbury. Jessica, nowa żona Alexandra, obserwuje dziwne relacje między przyjaciółmi. Pewnego dnia, po powrocie ze spaceru, zastaje tragiczny widok. Książka wciąga i cały czas trzyma w napięciu. Autorka potrafi stworzyć odpowiedni nastrój i świetnie opisuje relacje między ludźmi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czasem dobrze jest przerwać milczenie... choć nie jest to łatwe, a wręcz bolesne. Szereg tajemnic kryło się za pozornie wyglądająca na sielską atmosferę w Stanbury House. Z zewnątrz wszystko grało - paczka przyjaciół co roku spędza z sobą ferie. Można by rzecz - wspaniała, długotrwała przyjaźń. Kawałek po kawałku, część po części dowiadujemy się wielu budzących wręcz grozę tajemnic skrzętnie zamiatanych "pod dywan". Okazuje się, że członkowie grupy nienawidzą się wzajemnie a wciąż razem trzyma ich niejedna tajemnica poliszynela. W pewnym momencie dochodzi do erupcji skrywanego kłamstwa i przemocy, dochodzi do mordu na kilku z członków grupy. Nie chcąc zdradzać więcej powiem tak - jest to kryminał choć autorka, jak zwykle zresztą, bardziej rozbudowuje kwestie psychologiczne niż kryminalne. Postaci są świetnie zarysowane, akcja nigdy nuda choć nie musi wciąż się coś dziać. Czyta się jednym tchem i ma się ochotę na kolejną książkę Link.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W Charlotte Link zakochałam się po lekturze Domu sióstr. A może raczej wypadałoby powiedzieć, że zakochałam się właśnie w tej pozycji, ponieważ późniejszy Obserwator, a teraz także Przerwane milczenie trochę zawiodły moje oczekiwania. Przerwane milczenie to w zasadzie nie kryminał, ale thriller (co oczywiście wadą nie jest). Ciekawie skonstruowany, momentami zaskakujący, ładnie napisany, niewątpliwie wart uwagi, ale jednak braku tu magii tak charakterystycznej dla Domu sióstr. Link opowiada historię dziwnego miejsca, a właściwie dziwnych ludzi w dziwnym miejscu - starym angielskim domu w hrabstwie York, nieopodal Haworth - miejscowości sióstr Brontë. Z pozoru grupa przyjaciół, w rzeczywistości - grupa ludzi całkowicie od siebie uzależnionych, ale nie dążących się sympatią. Jednak powód tego uzależnienia czytelnik poznaje dopiero pod koniec książki. W domu przydarza się tragedia - ginie większość jego (tymczasowych, bo spędzali tam tylko święta) mieszkańców. Co więcej, giną w makabryczny sposób. Tym, którzy zostali, pozostaje szukać odpowiedzi na wiele pytań - nie tylko tych o przyczynę ich śmierci czy sprawcę zbrodni. A odpowiedzi, które uzyskują są doprawdy zadziwiające. Podoba mi się język Link, a szczególnie to, w jaki sposób dopasowuje go do narratorów, jeśli powołuje ich do życia kilku. Majstersztykiem (być może ukłony należą się również tłumaczce) jest choćby pamiętnik 16-letniej Ricardy - wiem, bo z ciekawości aż otworzyłam własne pamiętniki z tego okresu :) Mam jednakże żal do wydawcy za niechlujność wydania. Często zdarza się, że znajduję w lekturach błędy typograficzne, ale żeby aż osiem takowych w jednej książce? Hitem jest aż dwukrotne w Przerwanym milczeniu wkładanie form męskich w dialog kobiet (s. 318 i 422), czy takie umiejscowienie przecinka - i to na początku wersu - ,i to (s. 456). Chwaliłam już tłumaczkę, ale teraz należy się jej małe upomnienie - czy naprawdę konieczne jest używanie słów typu śniadać (s. 189), popatrywać (s. 215), jak najrychlej (s. 354) czy bajać (s. 285). Na litość boską - żyjemy przecież w XXI wieku!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nigdy wcześniej nie umęczyłam się tak bardzo przy czytaniu książki Charlotte Link. Przez tę ledwo przebrnęłam, mając chwilami odczucie jakby wyszła spod pióra zupełnie innej osoby. Kryminał z niesamowicie duszną atmosferą, łatwym do przewidzenia finałem i jakąś taką topornością akcji, która zamiast radości z czytania, powodowała udrękę.

 

Grupa przyjaciół wraz z rodzinami każdego roku spędza ferie w posiadłości Stanbury House, której właścicielką jest nie wzbudzająca sympatii Patrycja Roth. W miarę upływu czasu, wychodzi na jaw, iż ta przyjaźń nie jest bez skazy i zaczynają się na niej pojawiać grube rysy. Jak się okazuje, trójkę facetów: Aleksandra, Tima i Lena łączy również tajemnica z przeszłości, która jest przez nich głęboko skrywana, gdyż wiąże się z pewną tragedią, która zaważyła na ich życiu. Inną rysą jest fakt, że Tim (psychoterapeuta) znęca się od lat nad żoną Eveline i wszyscy o tym wiedzą, ale nikt nic z tym nie robi. Również małżeństwo Jessiki i Aleksandra pozostawia wiele do życzenia. I takich "smaczków" w tym gronie jest znacznie więcej. W efekcie wszystko to doprowadzi do tragedii. Z dziewięciu osób, które spędzały tam ferie, cztery zostały zamordowane, a jedno dziecko ciężko ranne walczy o życie. I główną zagadką kryminalną pozostaje odpowiedź na pytanie: kto i dlaczego zabił tyle osób? Czy wśród osób, które przeżyły masakrę można upatrywać mordercę?

 

W posiadłości pojawia się niespodziewanie Philip Bowen, który twierdzi, że jest bliskim krewnym Patrycji i należy mi się połowa posiadłości. Czy zdoła to udowodnić? Przy okazji obserwujemy jego burzliwy związek z modelką Geraldine, którą okropnie traktuje pomimo tego, że kobieta jest mu całkowicie oddana i w zasadzie to go utrzymuje. A Patrycja uważa go za kłamcę i nie chce mieć z nim nic wspólnego. Czy w akcie desperacji mógł posunąć się do wielokrotnego morderstwa?

 

Odrębny wątek stanowi sprawa córki Aleksandra i pasierbicy Jessicy czyli 15-letniej Ricardy, która sprawia duże problemy wychowawcze. Czytamy również jej dziennik, który pokazuje ją w nie najlepszym świetle i stawia w gronie podejrzanych o tę masakrę.

 

Poznajemy też szokujące fragmenty dziennika Tima, który rzekomo ma mu posłużyć jako materiał do pracy doktorskiej, a rzeczywistości pokazuje prawdziwe oblicze tego człowieka.

 

Pomysł na kryminał ciekawy, jednak miałam wrażenie, że: "ale to już było", bo motyw jest znany z innych powieści kryminalnych i wydawało mi się, że jest to skądś skopiowane. Nieprzyjemna, ciężka atmosfera jaka panowała w posiadłości, tajemnice i niedopowiedzenia, przemoc - działały na mnie dosyć przytłaczająco, ale też akcja została skonstruowana w taki sposób, że była dla mnie nudna. Nie zaliczam tej książki do udanej i z ulgą odetchnęłam, widząc końcowe strony.

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Grupa przyjaciół z Niemiec znających się od lat , co roku przyjeżdżają na wielkanocne ferie do niewielkiej angielskiej miejscowości Stanbury. Jedyną osobą z zewnątrz jest Jessica, nowa żona Aleksandra. Pewnego dnia wracając że spaceru odkrywa makabryczną zbrodnię.

Tej książki zdecydowanie nie można nazwać kryminałem. Bardziej jest to dramat psychologiczny. Ale muszę przyznać, że dawno nie miałam do czynienia z tyloma antypatycznymi postaciami w jednej powieści. Wydaje się, że każde z nich zasłużyło na to, co ich spotkało. I tak naprawdę każdy miał motyw do popełnienia zbrodni. Powieść jest zbyt rozwleczona, po prostu dla mnie nudna. Jeśli ktoś spodziewa się tu wartkiej akci, to niestety nie doczeka się jej. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubię książki pani Link ale ta jest jakaś taka bez polotu. Tematyka w porządku. Jednak dla mnie zbyt dużo rozważań psychologicznych a trochę za mało akcji. Zakończenie mnie nie zaskoczyło a bohaterowie nie dali się polubić,  może oprócz Jessiki. I fatalny, maleńki druk przez co ciężko mi się czytało. Ale nie zniechęca mnie to przed ponownym sięgnięciem po książki tej autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pomimo, że autorka utrzymuje czytelnika w stanie ciekaweości i niepewności kto jest pradziwym mordercą, wydaje mi się to książka nieco przegadana. Sporo mamy zagadek (np. powód dręczących Alexa złych snów, tajemnicze urazy Evelin), ale jakoś tak odkrywamy wszystko bez zbytnich emocji i zakończenie nawet nie zakakuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)