Rozważna i romantyczna
Jane Austen

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Znakomity mariaż, on bowiem jest bogaty, a ona ładna” [1].

Jeszcze w nie tak bardzo odległych czasach, bo przed dwustu laty o powodzeniu w życiu kobiety decydowały jednoznacznie i wąsko określone kwestie – jej pochodzenie, posag oraz uroda. Cechy te nabywane nijako z urodzenia, na które można mieć niewielki wpływ, determinowały całe przyszłe życie wchodzącej w dorosłość dziewczyny. Bowiem panna z dobrego domu obdarzona ładną aparycją miała największe szanse na udane zamążpójście i dostatnie życie. Czy zawsze, a może czy kiedykolwiek gwarantowało to szczęście, pozostaje już odrębną kwestią…

 

Marianna i Eleonora – bohaterki jednej z najbardziej znanych powieści Jane Austen, choć dysponują nie najgorszymi koneksjami, to niestety nieomal zupełnie zostały pozbawione posagu z uwagi na odziedziczenie majątku przez przyrodniego brata. Pozostaje im zatem skromne jak na swoją klasę społeczną życie – bo w mniejszym domu i ze służbą ograniczoną do dwóch – trzech osób – oraz oczekiwanie na uśmiech losu. Niebagatelną rolę odgrywa ich prezencja i wygląd, brak pieniędzy może zrekompensować jednie uroda.

 

To, co dziś może się wydawać nieprawdopodobne – aby kobieta nie miała możności decydowania o własnej przyszłości i dokonywania wyborów – nie tak dawno, było częścią porządku prawnego i społecznego. Damy potrzebowały męskiej opieki, najpierw ojca, a potem męża, brata czy innego męskiego członka rodziny. Eleonora i Marianna mają przed sobą dwie wizje przyszłych lat – żyć oszczędnie wraz z mamą w wiejskim domu lub wyjść za mąż. Marzenia, ambicje i plany mogą być związane jedynie z rolą matki, żony lub starej panny – a ta ostatnia możliwość wiąże się z najgorszą pozycją towarzyską.

 

Marianna ma emocjonalną osobowość, jest pełna idealizmu, romantyzmu i daje się ponosić sentymentom. Jej natura nie znosi trywialności i przeciętności, łaknie przygód i burzliwych, głębokich uczuć. Eleonora jest jej przeciwieństwem – starsza, rozważna, spokojna i skrywająca emocje, nie żyje chwilą, a racjonalnie planuje i dostosowuje się do otoczenia. Docenia to, co ma i nie pragnie przygód. Obie siostry, chociaż wchodzą do towarzystwa z podobnym bagażem doświadczeń życiowych, to podejmować będą zgoła inne decyzje, a ich reakcje na koleje losu będą diametralnie inne.

 

Młodsza z panien szybko ulegnie biciu serca i bez pamięci zakocha się w przypadkowo poznanym młodzieńcu z dobrego domu. I natychmiast stanie się on dla niej całym światem. „W jego obecności Marianna nie zauważała nikogo. Wszystko, co robił, było słuszne. Wszystko, co mówił, było mądre” [2]. Eleonora zachowa się przeciwnie i swoje zauroczenie przeżywać będzie w sekrecie i w ukryciu. Szybko okaże się, że jej wstrzemięźliwość w okazywaniu uczuć ochroni ją przed plotkami w towarzystwie.

 

Debiutancka powieść Jane Austen pokazuje już próbę jej talentu i trafność obserwacji życia sfery towarzyskiej, w której przyszło jej funkcjonować. Zwięzłe i błyskotliwe charakterystyki postaci oraz opisy codzienności zubożałej arystokracji zaskakują celnością uwag i dojrzałością sądów. Przecież „czasem ustala się opinię o człowieku na podstawie tego, co sam o sobie mówił, a jeszcze częściej na podstawie tego, co inni o nim mówili, nie zostawiając sobie czasu na namysł i osąd” [3].

 

„Rozważna i romantyczna” to powieść, która nie starzeje się mimo upływu lat, bo chociaż – na szczęcie – zmieniają się stosunki społeczne i pozycja kobiet, to pewne problemy i wartości pozostają uniwersalne.  Bo „poza wszystkim, co takie jest urzekające w idei jednej, dozgonnej miłości, mimo wszystkich pięknych słów o tym, że nasze szczęście może zależeć wyłącznie od jednej tylko osoby (…) nie jest możliwe …. żeby tak było” [4].

 

 

[Recenzja została opublikowana na innych portalach czytelniczych]

 

 

[1] Jane Austen, „Rozważna i romantyczna”, przeł. Anna Przedpełska – Trzeciakowska wyd. MG, 2022, str. 35.

[2] Tamże, str. 49.

[3] Tamże, str. 83.

[4] Tamże, str. 222.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pani Dashwood po śmierci męża zamieszkała w posiadłości Barton wraz z dziećmi. Dwie z jej córek – panny na wydaniu – szukają tego samego, czyli szczęścia i miłości, choć zdecydowanie różnią się pod względem charakterów. Eleonora jest opanowana i z czasem zaczyna ulegać uczuciom. Młodsza siostra Marianna, kieruje się w życiu emocjami. Niestety świat, w którym zamiast prawdziwych uczuć rządzi pozycja społeczna i pieniądz, może rozczarować te dwie młode dziewczyny.
Jak będzie się żyło w nowej posiadłości Pani Dashwood? Czy siostry znajdą miłość swojego życia? A może choć różniące się charakterem młode dziewczyny zakochają się w tym samym mężczyźnie? Uwielbiam powieści Austen. Ta książka jak i wcześniejsza, o której pisałam (czyli „Duma i uprzedzenie”), są napisane w tym samym klimacie. Czyli bardzo romantycznym. Dwie siostry, jak tytuł wskazuje zupełnie inne, poszukują miłości. Ta książka wciągnęła mnie porządnie. Na pewno kiedyś ponownie do niej wrócę. Polecam każdej romantyczce jak i romantykowi. .

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Właściwie nie jest to nadzwyczajna historia, ale ma w sobie to coś, wspaniała!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Jane Austen nadała w tej książce dwóm siostrom zupełnie odmienne charaktery, co zabawnie ze sobą kontrastuje, a jest to szczególnie widoczne w relacjach z mężczyznami. Bardzo podoba mi się zmiana, która się dokonała podczas akcji powieści w Mariannie Dashwood. Jest to przyjemny romans, nawet dla osoby, która nie przepada za tym gatunkiem. Autorka, jak w każdej swojej powieści, dokładnie i wnikliwie opisuje swoje postacie, co bardzo mi się podoba. Dodatkowo akcja toczy się na początku XIX wieku w Anglii, co jeszcze bardziej dodaje książce uroku. Mogłoby być tylko więcej informacji o najmłodszej z sióstr - Małgorzacie, tego mi brakowało.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Świetnie skonstruowana akcja i bohaterki. Niektóre postaci męskie może ciut papierowe, ale nie umniejsza to wartości książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Książka okazała się bardzo ciekawa i wciągająca, a akcja była naprawdę dynamiczna. Co więcej, nie spodziewałam się, że ta powieść jest tak nieprzewidywalna. Cały czas próbowałam zgadywać z kim zwiążą się siostry Dashwood i co chwilę zmieniałam zdanie, bo wydarzenia zaczynały zmierzać w zupełnie innym kierunku. Autorka wspaniale wykreowała bohaterów. Eleonora i Marianna są dwiema zupełnie różnymi kobietami, ale każda z nich marzy o prawdziwej miłości. Dobrze, że jest między nimi taki kontrast, to znacznie wzbogaca tę powieść. Poza tym Austen świetnie pokazała obyczaje i mentalność ówczesnych ludzi. Szkoda tylko, że tak słabo zostały opisane uczucia i emocje bohaterów, przez co trudno było utożsamić się z nimi, przywiązać do nich i im kibicować. Czasami, gdy między bohaterami rodziła się jakaś więź, autorka streściła to w kilku zdaniach. Powieść okazała się bardzo przyjemną i ciekawą lekturą. Nie jest to arcydzieło na miarę "Przeminęło z wiatrem", ale dla tych, którzy uwielbiają klasykę - pozycja obowiązkowa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Zabrałam się za tą książkę bo to klasyka i tak dalej a po za tym jakoś nawinęła mi się w bibliotece. Pierwsze wrażenie: mdła, bezbarwna, nudna a do tego obraz głównych bohaterek zarysował niezbyt pochlebnie. Niby miały być pannami: dobrymi, niezwykle szlachetnymi oraz pięknymi o wyśmienitym guście jednak odebrałam je jako zarozumiałe i narcystyczne. W pewnym momencie po prostu marzyłam by jedną z nich opuścił ukochany bo byłam pewna ,ze dużej tego nie zniosę...Jednak gdzieś od połowy od połowy naprawdę wkręciłam się w tą książkę i zdołałam polubić pannę Eleonorę oraz Mariannę. Podsumowując jeśli lubisz książki opisujące życie kobiet z wyższych sfer składające się z pięknych sukien oraz licznych przyjęć to lektura dobra dla Ciebie. Jednak z romansów bardziej zachwyciło mnie "Przeminęło z wiatrem" gdyż postacie były barwniej skonstruowane oraz więcej się po prostu działo. Cieszę się ,że jednak przeczytałam "Rozważną i romantyczna " bo była to lektura ciekawa oraz delikatna mimo iż może aż za mało wyrazista. Wielki plus za zakończenie wątku Eleonory które było naprawdę zaskakujące.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Jane Austen po mistrzowsku przedstawia historię sióstr oraz ich matki, które muszą opuścić dom rodzinny po śmierci pana domu, gdyż przechodzi on w posiadanie syna i jego rodziny. Nowe miejsce, choć dużo uboższe cieszy kobiety, a sąsiedztwo wydaje się być bardzo życzliwe. Rozważna Eleonora i romantyczna Marianna przeżywają pierwsze miłości i pierwsze rozczarowania i cierpienia z powodu nieszczęśliwej miłości. Siostry są dla siebie wsparciem, choć nie narzucają się zbytnio ze swoją chęcią odkrycia prawdy. Czy odnajdą prawdziwą miłość? Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Jane Austen była w czasach mojej nastoletniej młodości ulubioną autorką powieści romantycznych. Dlatego sięgnęłam po tę książkę również później. Okazało się że nadal odbieram ją emocjonalnie. Mimo tego, iż autorka sama nigdy nie została mężatką, to rewelacyjnie potrafiła przedstawić kobiece odczucia i uczucia. Jej bohaterowie są zawsze doskonale przedstawieni. Jej powieści to pełny obraz życia w wyższych i średnich klasach społecznych w Anglii XIX wieku. "Rozważna i romantyczna" jest wielowątkową powieścią, przy której nie sposób się nudzić. Czytelnik wraz z bohaterami przeżywa tragedie, radości, nadzieje i namiętności. Dziś dziwimy się konwenansom rządzącym wtedy życiem społecznym, jednak to właśnie one powodują, że emocje bohaterów są tak silne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) To doskonała proza na relaks i odpoczynek :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czytałam pierwszy raz "Rozważną i romantyczną" będąc nastolatką i w ogóle mi się nie podobała. Tym razem było zupełnie inaczej i choć nie jestem nią aż tak zachwycona jak "Dumą i uprzedzeniem" to oceniam ją bardzo pozytywnie. Nie zapałałam jakąś ogromną miłością do głównych bohaterek, ale bardzo miło spędziłam czas przy tej lekturze. Lubię u Jane Austen to, że jej książki były pisane ponad dwieście lat temu, a charaktery ludzi przez nią opisywanych i ich postępowanie w ogóle się nie zmieniły pomimo upływu czasu i jej książki są ciągle aktualne. Serdecznie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Skrócona wersja klasycznej powieści, liczne ilustracje (niestety niezbyt porywające). Dobry wybór dla tych którym nie chce się czytać całej powieści lub chcą szybko przypomnieć sobie najważniejsze wydarzenia z książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wracacie do książek przeczytanych przed laty?

Ja czasami wracam i lubię to zestawienie aktualnego odbioru książki z tym wcześniejszym. Zdarza się, że emocje są podobne… tak jak w przypadku książki „Rozważna i romantyczna”.

Dziś prawdziwa perła z serii „Klasyka z jedwabnymi okładkami” od Wydawnictwa Świat Książki.

„Rozważna i romantyczna” Jane Austen to pełna uroku opowieść, zawierająca wspaniałą charakterystykę klasy wyższej XVIII wieku. Ukazanie ram społecznych, roli kobiety w życiu publicznym i rodzinnym, podejścia do kwestii małżeństwa niewątpliwie daje do myślenia (może nawet trochę złości). Wyrażanie własnego zdania świadczyło o sile charakteru i odwadze… bo w tym okresie o własne spełnienie i szczęście ciężko było zawalczyć zwłaszcza kobietom. Dlatego przedstawienie Marianny jako wyedukowanej, silnej i pięknej kobiety bardzo mi się podobało.

Typowy dla autorki styl rozbudza wyobraźnię, zmusza do refleksji i często wywołuje uśmiech. Miłosne perypetie, społeczne zależności i ciekawe kobiece bohaterki to trzy główne powody, dla których warto sięgnąć po tę lekturę.  Gorąco polecam Wam sięgnięcie po klasykę, a najlepiej tak pięknie wydaną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cudowny język, filigranowa intryga, smakowita uczta dla czytelnika.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga książka Pani Austen za mną, i muszę przyznać, że moje odczucia co do przedstawianych historii oraz stylu autorki nie zmieniły się. Wspaniale mi się czytało „Rozważną i romantyczną”.
Autorka w ciekawy sposób pokazuje rozterki miłosne dwóch sióstr Dashwood. Jedna, młodsza, jest romantyczna i skora do okazywania swych uczuć i myśli. Druga z sióstr, starsza, jest rozważna i bardziej skryta. Pomimo różnych charakterów, siostry są sobie oddane i wspierają się nawzajem.
Dość zaskakujące było dla mnie zakończenie historii, ponieważ znając ekranizację z Kate Winslet oraz Emmą Thompson, byłam pewna innego „the end-u”. Kolejny raz utwierdzam się w przekonaniu, że książka jest 100 razy lepsza od późniejszej ekranizacji.
Warto również wspomnieć, iż autorka daje szansę czytelnikowi by zmienił on lekko swoje nastawienie do nikczemnego pana Willoughby’ego, ukazując jego rozmowę z Eleonorą, w której to poznajemy wraz z nią jego wersję zdarzeń. Z tego co pamietam, w filmie została ta kwiestia pominięta, a uważam, iż jest dość istotna dla wykreowania odpowiedniego wizerunku tego bohatera. Zdecydowanie polecam tę lekturę. 

Książka przeczytana w ramach wyzwania "Olimpiada czytelnicza 2020" org.przez Pośredniczkę książek.