Seria Niefortunnych Zdarzeń: Tartak Tortur
Lemony Snicket

SZALONY TARTAK

Każdy tomik tej serii to powielony jeden i ten sam schemat: bohaterowie trafiają w nowe miejsce, gdzie czeka na nich całe mnóstwo zagrożeń. A przy okazji także powraca Hrabia Olaf i swoje knuje. No i jakoś z tych tarapatów zawsze się te dzieciaki wykaraskają, ale dobrze i tak nie jest, więc wszystko zaczyna się od nowa. No ale to taki schemat, który się lubi, którego chcemy, który można odtworzyć nie raz, nie dwa, nie trzy, ale jak w przypadku tej serii i trzynaście razy i będzie się sprawdzał. Więc sprawdza się też i w czwartym, reklamowanym, jako najsmutniejszy z dotychczasowych, tomów serii, który dostarcza kolejnej porcji ponurej, mroczniejszej, ale jakże przyjemnej rozrywki.

Wioletka, Klaus i Słoneczko znów zmieniają miejsce pobytu. Tym razem trafiają do miasteczka Paltryville. A co tam na nich czeka? A praca. I to praca w Tartaku Szczęsna Woń. A obok pracy, zagrożenia, niebezpieczeństwa, problemy, bo te czają się wszędzie, na każdym kroku, w każdym kącie tego miejsca. i czają się też, oczywiście, liczne barwne postacie, z jakimi los zetknie nasze rodzeństwo. No i nie tylko one...

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/01/seria-niefortunnych-zdarzen-tartak.html

Jako dziecko i nastolatka nie przeczytałam wielu serii dla młodzieży, dlatego większość z nich nadrabiam w dorosłym życiu. Znałam oczywiście Serię Niefortunnych Zdarzeń z filmu, którego akcja kończy się na wydarzeniach z trzeciej części cyklu. Druga część filmu nigdy nie powstała (a serialu jeszcze nie widziałam), więc po raz pierwszy miałam okazję odkryć, co wydarzyło się po "domu ciotki Józefiny". Muszę przyznać, że byłam bardzo podekscytowana tą częścią. Wcześniejsze kojarzyłam, wiedziałam w jakim kierunki zmierza akcja, kto okaże się być Hrabią Olafem... przez co trudno było mi stwierdzić, jak odbieram tę serię. 

Pomyliłam się co do Tartaku tortur już w trakcie drugiego rozdziału, wydawało mi się, że już wtedy wiedziałam, za kogo przebrał się Hrabia (i pomyślałam: jakie to proste!), później jednak pojawiał się kolejny podejrzany, i kolejny, aż w końcu już sama z trudem łapałam kto jest kim, a rozwiązanie trochę mnie zaskoczyło (chociaż w pewnym momencie już po prostu wiedziałam: Boże! To on!).

Oczywiście w tej części również znalazło się kilka nierealnych sytuacji,  wynalazek (który w prawdziwym życiu byłby bezużyteczny) oczywiście zadziałał, niemowlę (a żadne nie rodzi się z takimi zębami) nie stanęłoby do tak "zaciętej" walki, jak Słoneczko. Dorośli wciąż zachowują się absurdalnie (co jest też głównym motywem, na którym opiera się fabuła każdej części, więc trzeba na to przymknąć oko). Do tego dochodzi jawne łamanie prawa pracy, BHP, i nawyraźniej byle kto może zostać opiekunem zastępczym... 

Mimo całej tej absurdalności, która może razić dorosłych, pozwoliłabym swoim dzieciom ją przeczytać. Jest schematyczna, dlatego dziecko wiedząc po części, co ma się wydarzyć (ktoś musi zginąć, ktoś musi być Hrabią, a ktoś pomocną istotką), może pobawić się w detektywa (co zresztą zrobiłam nawet ja, dorosła). Lemony Snicket jest chyba moim ulubionym bohaterem (tak, wiem, nie pojawia się jako postać, oficjalnie, ale co nieco o nim wiadomo), pisze te książki w najdziwniejszych miejscach, jest jak Indiana Jones, który wiecznie się ukrywa, ucieka, przyczaja i wszystko, oczywiście, wie. Dzieli się z czytelnikami swoimi życiowymi, i często mrocznymi, radami dotyczącymi świata i ludzi. Zawsze zaczyna tak samo, wprawia nas w depresyjny nastrój, mówiąc że ta historia nie zakończy się szczęśliwie, ale na koniec, przekazuje nam ważną prawdę: dzieciom przydarzają się straszne rzeczy, ale żadnemu z nich nie dzieje się krzywda, bo trzymają się razem. 

Czwarta cześć serii w odróżnieniu od trzech poprzednich o ile pamiętam nie znalazła się w ekranizacji z 2004 roku, przez co była dla mnie czymś nowym, tak samo jak w trzecim tomie tu również można zauważyć sporo błędów logicznych przez co książka trochę traci pod względem fabularnym, można powiedzieć, że autor poszedł po najmniejszej linii oporu jak chodzi o wymyślenia rozwiązania sytuacji z kłodą, przywiązanym do niej Charlesem i ratującym go Klausem