Shogun: Powieść o Japonii

 „SHOGUN” Jamesa Clavella to powieść wyjątkowa wśród literatury przygodowo – awanturniczej, spędziłem cudowny tydzień, delektując się tą niezwykła historią. Już od pierwszych stron poczułem swoisty klimat fascynacji autora kulturą Dalekiego Wschodu, który i mi się udzielił z każdą przeczytaną stroną. To, w jaki sposób opisał średniowieczną Japonię budziło mój podziw, powieść ekscytowała i pobudzała mą wyobraźnię, tym bardziej, iż sam jestem miłośnikiem kultury Kraju Kwitnącej Wiśni i lubię chłonąć informację na ten temat.

Akcja opowieści ma miejsce na przełomie XVI i XVII wieku dotychczasowi monopoliści na morzach i oceanach, czyli Hiszpanie i Portugalczycy, stopniowo tracą pozycje władzy absolutnej, ale w dalszym ciągu posiadają w ręku patent w postaci rut i tajnych instrukcji, które pozwalają im szybko płynąć do wybrzeży Dalekiego Wschodu, w wyniku, czego zmonopolizowali handel w tym obszarze.

Aby złamać tę uprzywilejowaną pozycję handlową kontrolowaną przez Jezuitów, z misją zostaje wysłany nasz główny bohater powieści, czyli John Blackthorn heretyk, pilot, angielski żeglarz w jednej osobie, który pilotując fregatę pod holenderską banderą dociera do wybrzeży Japonii po długim i wyczerpującym rejsie z niewielką grupą wycieńczonych współtowarzyszy.

Będąc intruzem w obcym świecie, nie dociera do niego, co się wokół dzieje, wkrótce zostaje uwięziony by ostatecznie stać się samurajem oraz doradcą Toranagi miejscowego daimyo. James Clavell na kartach swojej powieści w idealny sposób połączył fikcję literacką z tłem autentycznych wydarzeń historycznych, które miały miejsce na kilka miesięcy przed bitwą pod Sekigaharą w roku 1600, która była przełomowa dla dziejów Japonii w tamtym okresie. Zrobił to tak umiejętnie, że momentami miałem wrażenie, że historia ta wydarzyła się naprawdę, a autor był jej uczestnikiem i obserwatorem, dlatego tak dokładnie ją opisał.

Pięknie słowami namalował obrazy kultury japońskiej, dzięki nim dowiedziałem się wielu szczegółów, na przykład poznałem tradycje i obyczaje, zrozumiałem, czym dla samurajów był kodeks busido, zakosztowałem nieznanych dotąd smaków orientu, zobaczyłem jak wygląda od kuchni praca i życie kurtyzan, a wszystko podane w bardzo przystępny sposób.

Powieść obfituje w barwny język, wspaniałe dialogi między bohaterami, znajdziemy również nieco humoru, intryg, spisków, religijnych konfliktów, geograficznych odkryć i podbojów. Książka skierowana jest niewątpliwie do szerokiej rzeszy czytelników, bowiem każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Prawdziwa perła wśród literatury, to powieść pobudzająca wyobraźnię, ukazująca zderzenie skrajnie różnych kultur, a wszystko podane w przystępny sposób, budzący zachwyt i podziw dla kunsztu literackiego autora.

Przede mną kolejne powieści tego autora z pewnością również będą to dzieła wybitne, bo jest to autor nazywany przez czytelników i krytyków „Mr. Bestseller”, dziś już wiem, że słusznie. Pozdrawiam wszystkich czytających:) Jack_

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przełom XVI i XVII wieku, czas dalekich podróżych, handlu korzeniami i zdobywania nowych kolonii. O prymat na dalekim wschodzie i wpływy w Japonii rywalizują Anglicy z Portugalczykami, mającymi do pomocy kościół katolicki. Los rzuca do kraju kwitnącej wiśni Johna Blackthorne'a, który zmuszony jest walczyć o przeżycie w nieznanym, wrogim otoczeniu, wśród obcych, przeważnie nieprzyjaznych ludzi, w wirze dworskich intryg i walk o władzę. Zdolności przystosowawcze i talent do języków pozwalają mu dość szybko poznać kulturę i obyczaje Japończyków, na tyle, by poradzić sobie w niesprzyjającym otoczeniu, wśród fałszywych przyjaciół i otwartej wrogości tych, którzy zazdroszczą obcemu wpływów i rozsnącego szacunku samurajów. Obszerna, wielowątkowa powieść, opisująca Japonię od najwyższych do najniższych warstw, niestroniąca od żadnych aspektów życia, pokazująca złożoność polityki, kultury, obyczajów i wzajemnej zależności grup społecznych. Na poły obyczajowa, na poły sensacyjno-przygodowa, przykuwająca uwagę atrakcyjną egzotyką, przez którą trudno się od powieści oderwać, pozwala poznać fascynujący kraj, ciekawych ludzi, specyficzne zwyczaje, całkowicie odmienne od europejskich, w nader pouczającej, historycznej scenerii. Przystosowywanie się Blackthorne'a do nowych warunków przebiega czasem w otoczce niebezpieczeństwa, gdy niewłaściwe zachowanie może sprowadzić nagłą śmierć, a czasem wzbudza śmiech zabawnymi nieporozumieniami czy językowymi łamańcami (można nawet liznąć podstawy japońskiego). Zdecydowanie warto przeczytać - duża przyjemność, a i korzyść znaczna z poznania dalekiego kraju. (Ocena: 5,5)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Shogun jest niezwykle piękną, dokładnie dopracowaną, a przez to niezwykle wciągającą powieścią. James Clavell dzięki niezwykle barwnym opisom, umiejętności budowania nastroju oraz znajomości historii pozwala nam na dosłowne przeniesienie się do świata feudalnej Japonii, gdzie odkrywamy zupełnie inne spojrzenie na samurajów i bushido, od tego przedstawianego nam przez współczesne media. Japonia XVI wieku dla pierwszych przybyłych tam europejczyków wydawała się miejscem tak odmiennym, jak dla nas mogłaby się wydawać obca planeta po drugiej stronie galaktyki, niezrozumiała, niegościnna, ale niekiedy również urzekająca, a wręcz fascynująca. Podobną przygodę, razem z głównym bohaterem przeżywamy my, przyglądając się czynom, zgłębiając myśli i poznając kulturę mieszkańców tego hermetycznego i długo rozwijającego się państwa. Mogłabym napisać ze niesamowite jest jak wiele zachować współcześni Japończycy wynieśli z tamtych czasów, ale nie, nie jest to niesamowite, jest to tylko dowód na to że żadnej innej kulturze do tej pory nie udało się ich zdominować, a to w moim odczuciu jest bardzo dobre. W każdym razie, każdy kto chce choć trochę poznać Japonię, powinien poznać choć cząstkę jej historii, do czego świetnie nadaje się ta oto piękna powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwaga!! Ta książka wciąga!! Dzięki wspaniałemu kunsztowi pisania autora wprowadza czytelnika w świat japońskich zwyczajów, przygód, romansów z przełomu XVI/XVII w.; jest skonstruowana na kształt powieści przygodowo-historycznej, jak i sensacyjnej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

A jeśli walka z losem jest jak próba zatrzymania wschodu słońca?

Shikata ga nai, Johnie Blackthorne'ie. Wyruszając w podróż do innych, nieznanych ci krain, dałeś się ponieść fali, która jako żywioł poniosła cię wedle swojego uznania. Spróbujesz ją zawrócić czy zawalczysz o utrzymanie się na powierzchni, by dobić do brzegu?

 

Historię Johna Blackthrone'a rozsławiły dwa seriale, każdy kultowy, każdy na swój sposób przedstawiający tę opowieść. Wydawać by się mogło, że książka nie wniesie już niczego szczególnie nowego, kiedy poznało się te dwa ujęcia... a jednak to grube, ponad tysiącstronicowe tomisko, zapisane drobną czcionką nie tylko nie odstrasza, ale i porywa od pierwszej do ostatniej strony. Powieść trzyma poziom od początku do końca, nie mieszcząc w sobie żadnych słabych fragmentów, które trzeba ,,przetrwać". Nie dziwię się, że inspiruje tak wielu.

 

Głównemu bohaterowi dane będzie przez kilka miesięcy, głównie w letniej porze, poznawać kulturę obcego kraju, skrajnie różnie podchodzącego do praktycznie wszystkich aspektów życia (i śmierci). Ta fascynująca historia pozwala nam skonfrontować się z różnicami między cechami dwóch społeczności, żadnej z nich obiektywnie nie oceniając w kontekście pojęć dobra czy zła.

 

Absolutnie mistrzowsko autor ujmuje kwestie języka i przekładu. Tego jak ważne jest bezpośrednie rozumienie rozmówcy, jak niektórych fraz czy stwierdzeń nie da się w pełni trafnie przetłumaczyć i jak rozmawiać bez słów.

 

Intrygi poprowadzone są tak mistrzowsko, że śledzi się je jak najlepszą powieść szpiegowską. Uwikłani w nie bohaterowie sami nie zawsze są w stanie przewidzieć, kiedy będą musieli użyć ostatecznych argumentów i czy nie przyjdzie im poświęcić życia w danej sprawie, co czyni wydarzenia jeszcze trudniejsze do prostszego rozczytania, angażując czytelnika w próby rozpoznania zawiłych zależności.

 

 

Co my zrobilibyśmy wiedząc w głębi duszy, że nie doczekamy jesieni? A gdybyśmy mieli nie doczekać nawet jutra? Dla mnie najlepsza historia to taka, która zaskakuje i satysfakcjonuje zarazem, budzi emocje, których się nie spodziewaliśmy.
Nikt nie wie, co go czeka, ne? I w pewnym sensie jest w tym piękno kruchości ludzkiego życia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna! Mimo, iż to prawdziwa cegła... w łóżku naprawdę ciężko ją utrzymać w rękach. Jednak trzyma w napięciu aż do końca. Lubię książki z akcją dziejącą się w Azji. Ta wspaniale oddaje klimat, obyczaje, tradycje. Przyjemnie spojrzeć z innej perspektywy. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)