Skaza
Zbigniew Zborowski

„Skaza” Zbigniewa Zborowskiego bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się miłej lektury na raz, a tymczasem otrzymałam wciągający kryminał, który zostanie ze mną na długo. Książka ta idealnie obrazuje jak wielkie znaczenie dla przyszłości mają wydarzenia z przeszłości. Możemy to zaobserwować dzięki przedstawieniu przez autora wydarzeń na dwóch płaszczyznach czasowych. Gdyby nie fakt, że Zborowski postanowił trzymać się utartych schematów w przypadku głównego bohatera to uznałabym tą książkę za najlepszy kryminał jaki dotychczas miałam okazję przeczytać.

Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że Zborowski śmiało może konkurować z Remigiuszem Mrozem o tytuł króla polskiego kryminału. Gorąco polecam!

Aleksandra

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podsumowując, nowa książka Zborowskiego to fascynująca historia rozgrywająca się na dwóch płaszczyznach czasowych, wciągająca świetnie nakreślonym światem i umiejętnie poprowadzoną akcją. Dużo w niej misternie snutych intryg, które na szczęście udało się autorowi utrzymać w ryzach logiki. „Skazie” można zarzucić też kilka wad i poczucie pewnego niedosytu po skończeniu lektury, ale nie ulega wątpliwości, że to tytuł godny uwagi. Polecam!

Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2017/07/kazdy-kto-poznaje-ten-sekret-ginie.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Skaza” to kryminał, którego akcja dzieje się w przeszłości i teraźniejszości. Dwa wątki, które autor ze sobą w umiejętny sposób splata, nadają książce interesującego pędu. Jeden z wątków rozgrywa się we współczesnej Warszawie. Podkomisarz Konecki, młody policjant, na którego przeszłości kładą się cieniem traumatyczne przeżycia sprzed kilku miesięcy, zostaje wezwany do warszawskiej kamienicy, w której została zamordowana młoda pracownica Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, Zofia Pogoda. Stołeczna policja nie ma żadnych poszlak, żadnych świadków. Śledztwo prowadzone jest „po omacku”. Wkrótce w podobny sposób giną kolejni mieszkańcy Stolicy, którzy w luźny sposób byli powiązani z Pogodą lub śledztwem. Drugi wątek ciągnie się w czasie i przestrzeni od przedwojennego Lwowa, przez radzieckie gułagi, Izrael, Iran i Syrię, aby spleść się ze śledztwem prowadzonym w Warszawie. Jaki związek z prowadzonym śledztwem może mieć wypadek w laboratorium Katedry Fizyki Eksperymentalnej we Lwowie sprzed ponad 70 lat? Teoretycznie nic, a może jednak? Autor sprytnie wykorzystuje znane z kryminałów (zarówno książkowych jak i telewizyjnych) stereotypy – główny śledczy, ciężko doświadczony przez los. Nieufność kolegów i zwierzchników do jego osądów. Męski szowinizm w szeregach policji. Gry wywiadów. Polskie uprzedzenia w stosunku do Rosjan. Wszystko to znajdziemy w „Skazie”. Jedynym minusem (takim malutkim), była w niektórych momentach zbyt przewidywalna fabuła. Mimo wszystko, uważam, że „Skaza” autorstwa Zbigniewa Zborowskiego to dobrze napisany i trzymający w napięciu kryminał. I nie przerażajcie się, po przeczytaniu kilku stron książki, że żeby ją zrozumieć potrzebny Wam będzie zaawansowany kurs fizyki – fizyka, jest tylko wspomniana, żadnych skomplikowanych wzorów nie będzie. Zgodnie z zapowiedzią z okładki ksiązki, jest to pierwszy tom cyklu o Koneckim, którego niniejszym wierną fanką się stałam. I przyznam szczerze, że już nie mogę doczekać się kolejnych tomów. Moja subiektywna ocena 4/5.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Skaza" to pierwszy z dwóch tomów serii kryminalnej Zbigniewa Zborowskiego. Jest to wielowątkowa historia, która prowadzi czytelnika przez zawiłe zaułki różnych pozornie niezwiązanych ze sobą miejsc. 

Rozpoczynając lekturę, trafiamy do tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku, a następnie autor funduje nam przeskok o pięć lat do przodu. Znajdujemy się w polskim Lwowie, gdzie w dziwnych okolicznościach znika, a może lepszym słowem byłoby, że wyparowuje, niejaki Bolo Kochański, asystent w Katedrze Fizyki Eksperymentalnej oraz ukochany starszy brat małej Hani Kochańskiej. Dziewczynce po bracie zostaje pluszowy miś, prezent od niego. Następne rozdziały tego toru odkrywają przed nami dalsze losy Hani.

Drugi tor czasowy to wydarzenia rozgrywające się współcześnie. W warszawskim mieszkaniu zostają znalezione zwłoki kobiety, Zofii Pogody. Nietypowe dźwięki za ścianą zgłosiła zaniepokojona sąsiadka. Na miejsce przyjeżdża podkomisarz Bartosz Konecki. Od razu poznajemy też kilku innych członków ekipy prowadzącej śledztwo. Szybko okazuje się, że Zofia Pogoda, doktorantka Zakładu Fizyki Jądrowej, nie jest jedyną ofiarą. 

Autor w kolejnych rozdziałach zabiera nas również w inne miejsca rozgrywającej się akcji. Bardzo byłam ciekawa, jak zostaną połączone w finale takie miejsca jak Warszawa, Izrael, Lwów, Kazachstan czy półwysep Synaj. Bohaterów też mamy sporo, co ciekawe, początkowo kompletnie nie widziałam żadnych powiązań, chociaż przecież to logiczne, że musiały być. Autor odkrywał karty bardzo powoli, prezentując kolejne elementy układanki.

Oprócz wątku kryminalnego mamy również wstawki obyczajowe, współczesne związane głównie z prywatnym życiem Koneckiego, a te w torze wcześniejszym z rodziną Kochańskich. Łączą się one nierozerwalnie z opisywanymi zdarzeniami, a także wpływają na decyzje poszczególnych postaci.

Chociaż momentami miałam natłok myśli i wydawało mi się, że tych informacji w powieści jest trochę za dużo, to jednak czytało mi się dobrze i intryga wymyślona przez autora mnie wciągnęła. Jestem bardzo ciekawa drugiego tomu tego cyklu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

dobrze się czyta. Nieźle zakręcona akcja do końca trzyma w napięciu. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)