Sługa ciemności. Elirion 2

Po "Klątwie spętania" czułam lekki niedosyt, ponieważ chciałam wiedzieć "na już" co będzie dalej z Ordo Orphanes. Na drugi tom trzeba było trochę czekać i uważam, że może to i dobrze, ponieważ w mojej ocenie jest lepszy od poprzednika.
Przypominając (lub dopiero ich poznacie) o Ordo Orphanes, to jest to Bractwo Sierot do których dołączyli Robert i Janek - główni bohaterowie serii. Ciekawostką są imiona członków Ordo Orphanes - znamy je z wielu baśni. Grupa ta walczy o przyszłość królestwa angażując się na śmierć i życie. Wyróżnia ich siła, wspólny cel i moc przyjaźni, która scala bractwo na dobre i na złe.
Dzięki "Słudze ciemności" przenosimy się do świata bardziej magicznego. W tym tomie odczułam więcej magii, która przyciągała mnie do czytania i trudno było odejść od lektury, ponieważ świat fantastyczny lub tylko jego namiastka zawsze są mile widziane w lekturze, którą czytam. Zastanawiałam się nad dalszymi krokami bohaterów, analizowałam wcześniejsze wydarzenia, chłonęłam świat przedstawiony przez Autora i jest to naprawdę dobra książka. Poznaje się inne strony bohaterów, o których nie miało się pojęcia w pierwszym tomie. Przedstawienie wydarzeń z przeszłości podsyciło apetyt i pozytywnie wpłynęło na odbiór historii Bractwa Sierot i królestwa Elironu.
Choćbym chciała, to za wiele zdradzić nie mogę, ponieważ wpłynie to na odbiór obu książek lub zaspoileruje tym czytelnikom, którzy dopiero będą czytali drugi tom.
Łukasz Kucharski stworzył ciekawą serię, pełną potencjału, a co najlepsze - mogą ją czytać nastolatkowie, jak i dorośli. Każdy powinien wynieść z jej lektury przyjemność i chęć refleksji co do tematów przyjaźni, zaufania, ale również zwraca uwagę na mroczniejszą stronę człowieka. Ze swojej strony polecam obie części serii.