Stary człowiek i morze

Nie było to moje pierwsze zatknięcie z tym opowiadaniem Hemingwaya. Czytałam je oczywiście jako nastolatka, gdyż książka ta znajdowała się w kanonie lektur dla gimnazjalistów. Z perspektywy czasu i większej dojrzałości życiowej stwierdzam jednak, że czytanie tej pozycji w wieku kilkunastu lat, do tego pod przymusem, jest bardzo złym pomysłem, krzywdzącym dla dzieła Hemingwaya. Opowiadanie to jest historią pewnego kubańskiego rybaka, który podąża za wielką rybą...Ten stary człowiek jest tak samotny, że jego przyjaciółmi są tylko morze i gwiazdy. Spektakularnych zwrotów akcji w tej książce nie znajdziemy. Wiele w niej za to przemyśleń o życiu, samotności. Jednak ta samotność Santiago i jednocześnie jego przeciwstawianie się trudnym sytuacjom (takim jak pogoń za marlinem) ujmuje czytelnika za serce. Mogę stwierdzić, że bardzo polubiłam się ze starym Santiago, a lektura tego opowiadania sprawiła, że ja także kołysałam się w łodzi rybackiej na pełnym morzu, chłonęłam oczami wyobraźni ciszę i ogrom morza, jego zapach, blask słońca odbity w wodzie. Z cała pewnością wypoczęłam czytając tę historię, choć pozostawiła ona we mnie cień smutku i nostalgii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Stary człowiek i morze" to opowiadania, które dostało literacką Nagrodę Nobla. Zupełnie nie wiem za co. Jest to nawet ciekawa sztuka, ale główny bohater jest według mnie nierealistycznie spokojny. Podczas umierania w męczarniach (poza książką) mógłby zapewne myśleć sobie o tym, że nie oddał swojemu Manolinowi ryby na przynętę, którą od niego pożyczył. Możliwe, że powinnam raczej zwrócić uwagę na ukryte, metaforyczne treści, ale te dialogi i myśli Santiago mnie dobijają. Zupełnie jak harpun.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Stary człowiek i morze" to opowiadanie mające na celu głównie zmuszenie czytelnika do zastanowienia się nad istotą walki i porażki oraz rozstrzygnięcia czym jest prawdziwe zwycięstwo. Akcja nie jest specjalnie rozwinięta. Praktycznie wszystkie zdarzenia dzieją się podczas wyprawy starego Santiago na połów. Autor w niezwykły sposób opisuje jego zmagania z ogromną rybą, upór i wytrwałość. Zachęcam do zapoznania się z tą historią, naprawdę warto.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam dotychczas kilka książek o rybach, z których znaczna większość w ogóle mnie nie porwała, a wręcz zmęczyła. W ogólnym rozrachunku mogę więc powiedzieć że książek o rybach nie lubię. Jednak, nie mogę powiedzieć żeby "Stary człowiek i morze" mi się nie podobał. Nie mam pojęcia co mi się w niej podoba, jedynym czego mogę się przyczepić jest to że, cóż, jest to książka o rybach, jednak... Jednak w tym przypadku skłaniam się ku stwierdzeniu, że w dobrych książkach nie chodzi o to o czym one są, bo tak naprawdę są o wszystkim, lecz jak są napisane. Czytając to dzieło Hemingwaya rzeczywiście się zrelaksowałam, nie sądzę abym rzeczywiście tę książkę zrozumiała, jednak aby tego dokonać, kiedyś do niej jeszcze wrócę. Puki co wiem, że będę tę książkę wspominać dobrze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka mimo, że do grubych nie należy, jest nużąca i wolno się ją czyta. Bardzo rozległe opisy i mało akcji. Jednak nie wydarzenia są tu najważniejsze, a właśnie przeżycia rybaka. "Stary człowiek i morze" to historia o walce z własnymi słabościami. Książka bez wątpienia ma przesłanie, jednak nie jest to lektura do której w przyszłości wrócę z przyjemnością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to historia starego rybaka mieszkającego na wschodnim wybrzeżu Kuby i łowiącego ryby w Golfsztormie. Stary rybak nie złowił od dawna żadnej ryby, mija właśnie osiemdziesiąty czwarty dzień jego niepowodzeń, gdy wypływa ponownie na połów. Tym razem postanawia jednak wypłynąć daleko poza zwyczajowo przyjęto przez miejscowych linię przybrzeżnych wód, postanawia popróbować szczęścia w niebezpiecznym oddaleniu od ludzi i od ich spraw. Tam poszukuje swego celu – wielkiej ryby.

Ernst Hemingway to amerykański pisarz i prozaik. Został laureatem Nagrody Pulitzera i Nagrody Nobla za opowiadanie Stary człowiek i morze. Napisał bardzo dużo dzieł, ale tylko to było jego największym debiutem.

Od razu muszę powiedzieć, że według mnie to nie jest lektura dla gimnazjalistów. Szczerze mówiąc książka jest napisana nudno, monotonnie, ma mało dialogów. Wszystko to składa się na ten błędny stereotyp, że lektury są nudne. Książka nie zachwyciła mnie. Najbardziej podobały mi się aforyzmy.

Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.

Opowiadanie ma jednego bohatera głównego, jednego drugoplanowego oraz wiele osób epizodycznych.

Santiago to rybak, określany mianem pechowca. Przez bardzo długi czas nic nie złowił, ale próbował dalej, aż osiągnie cel. On jest stary, co widać po bruzdach na rękach, lata żeglowania po morzu, odcisnęły piętno na nim, powodując raka skóry. Jest doświadczony i z tego korzysta. Inni mieszkańcy tej wioski leżącej nieopodal Hawany, wyszydzają go. Podczas podróży dużo rozmyśla, przekazując czytelnikowi aforyzmy

Człowiek nie mądrzeje na starość, ale staje się ostrożniejszy.


Manolin to mały chłopak, który jest drugoplanową postacią. Jest jedynym przyjacielem tego starego rybaka. Bardzo dużo czerpie z jego wiedzy oraz doświadczenia, co pomoże uniknąć jemu błędów, które Santiago kiedyś popełnił.

Opowiadanie nie wywarła na mnie zbyt dużo emocji. Musiałem się przemóc, aby ją przeczytać. Na pewno zapamiętam aforyzmy. Książka jest bardzo krótka. Ma około 100 stron (zależy od wydania).

Nikt nie jest nigdy sam na morzu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Stary człowiek i morze" to krótka, kilkudziesięciostronicowa przypowieść napisana przez Ernesta Hemingwaya. Postanowiłam osobiście się przekonać, czy podzielę opinię Komitetu Noblowskiego i uznam ją za arcydzieło. Książka jest historią starego rybaka, bardzo dobrego w swoim fachu, który jednak od ponad dwóch miesięcy nie złowił żadnej ryby. Pech? Starość? Santiago nie traci jednak nadziei i rzeczywiście... los szeroko się do niego uśmiecha. Jednak by dogonić marzenie i zdobyć swe szczęście, musi on stoczyć walkę z przeciwnościami, jakie niesie świat i z własnymi słabościami. To nie wszystko. Kolejna walka go czeka, by utrzymać ten stan, a sił pozostaje coraz mniej. Przypowieść jest pochwałą wielkiej ludzkiej siły woli będącej gwarantem mocnej psychiki i wytrzymałości fizycznej. W książce poruszana jest też kwestia oceny tego samego zdarzenia jako klęski lub zwycięstwa w zależności od punktu widzenia, sposobu rozpatrywania i priorytetów osoby wydającej opinię. Aforyzm pochodzący z treści dzieła ,,Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać" nabiera w takim kontekście szerszego znaczenia, ponieważ to, czy został on pokonany zależy od tego, jak wytłumaczy sobie zdarzenie i od tego, co dla niego samego jest w życiu istotne. Choć książka pokazuje ,,samo życie", takie prawdziwe bez ubarwiania i zawiera kilka mądrych maksym, to niestety, ale mnie nie zachwyciła, ponieważ nie niesie ze sobą odkrywczego przesłania. Prosty język i momentami nużąca fabuła nie zwiększały poziomu przyjemności płynącej z lektury książki. Dopiero obejrzana zaraz potem ekranizacja z 1990 roku z Anthonym Quinnem w roli głównej pięknie dopełniła mi obrazem treść książki, pogłębiła jej przekaz i dodatkowo wzruszyła dzięki pokazaniu emocji bohaterów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Skromna, miejscami nawet niepozorna, ale jednak epopeja o walce z własnymi słabościami, z ludzkimi ograniczeniami. Na przekór swojej nędznej fizyczności samotny rybak toczy walkę skazaną na klęskę, której jednak nie ponosi. Jakże wielka jest siła słowa pisanego! Zdarza się, że czasem dorównuje duchowi ludzkiej niepokory.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyjemnie się czyta lecz nie dostrzegam w tej książce cudownego przesłania widzianego przez polonistki. Nie rzuciła mnie na kolana aczkolwiek jest idealna na długie zimowe wieczory. Ciepłe kubańskie morze sprawiło że zatęskniłam za latem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Człowieka można zniszczyć ale nie pokonać - Jedna z najlepszych książek jakie czytałem, opowiadająca o niby zwykłym rybaku, co okazuje się nieprawdą, ponieważ Santiago nigdy się nie poddał.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Stary rybak Santiago od 84 dni nie złowił żadnej ryby. Przez pewien czas pomagał mu pewien chłopiec. Jednak jego rodzice uznali starego za pechowca i kazali chłopcu łowić na innej łodzi. Mimo to, chłopiec każdego dnia po ciężkiej pracy pomagał rybakowi przy sprzęcie, przynosił kawę i jedzenie. 

85- tego dnia Santiago kolejny raz wyruszył na połów. Za hak chwycił marlin. Ryba była duża, silna i waleczna. Przez dwa dni ciągnęła łódkę na pełne morze. Zmęczony rybak w końcu zabił marlina. 

Teraz czekała go długa droga do domu i walka z rekinami, które wyczuły ofiarę. 

Piękna opowieść o pokonywaniu swoich słabości, o walce do ostatniego tchu. O starości, która nie powinna być samotna. O wielkiej przyjaźni chłopca ze starym człowiekiem, o przywiązaniu i wdzięczności. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo krótka opowieść, a przez wiele lat jakoś nie mogłam się za nią zabrać. Być może dlatego, że fabuła jest powszechnie znana to nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie. Od początku do końca przesiąknięta jest pesymizmem, beznadziejnością i samotnością głównego bohatera. Cokolwiek byśmy nie robili, jak byśmy się nie starali to z siłami natury i tak nie mamy szans.

Z dzisiejszej perspektywy opisana przez autora walka głównego bohatera z wielką rybą to czyste barbarzyństwo i krwawiące i mające skurcze ręce rybaka).to z obydwu stron (wielogodzinne konanie zwierzęcia, jak i 

Pomimo, że to krótka książka to mocno mi się dłużyła. Doceniam ją i warto ją poznać, aczkolwiek nie będzie to mój ulubiony klasyk.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wzruszająca i ponadczasowa opowieść o sile ducha, uporze i wierze, że można pokonać wszelkie przeciwności. Dla niektórych być może płytka i banalna opowieść o wyprawie morskiej starego rybaka, dla innych (w tym mnie) piękna i poruszająca historia walki człowieka z żywiołem, własnymi słabościami oraz jego niezłomnej sile. Najbardziej trafi do "doświadczonych życiem" odbiorców.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są takie historie, które na różnym etapie życia smakują zupełnie inaczej, zwłaszcza, jeśli podejmują temat fundamentalnych, ponadczasowych wartości. Bezsprzecznie, opowiadanie Ernesta Hemingwaya do takich oczywiście należy, mam jednak wrażenie, że umieszczenie jej w kanonie lektur obowiązkowych w gimnazjum jest sporym błędem, gdyż dopiero dojrzalszy czytelnik będzie w stanie dostrzec pełnię i symbolikę tej przejmującej opowieści, która zajmuje w sercu szczególne miejsce. Osobiście, wracam do niej co kilka lat, a rozmaite życiowe zakręty uczyniły z niej historię kojącą duszę, tym bardziej cieszy mnie tak przepiękne wydanie, jakie będzie teraz wyjątkową ozdobą mojej skromnej biblioteczki. 

 

"Stary człowiek i morze" to niespieszna, wbrew pozorom wymagająca lektura, która prezentuje walkę jako wartość samą w sobie. Historia napełnia serce nadzieją, motywuje, silnie potrząsa czytelnikiem, rzec można nawet zawstydza, bo przecież niejeden z nas poddał się wielokrotnie po napotkaniu pierwszej lepszej przeszkody. Patrząc na starego rybaka, który wykazał się niesamowitą determinacją, niezłomnością, mimo bólu, głodu, dostrzegamy, jak wiele błędów popełniliśmy, nie wierząc w siebie samego.

 

Ernest Hemingway nakreślił wyjątkową, niespieszną, ponadczasową i wartościową opowieść o przemijaniu, samotności, niesamowitej determinacji oraz nadziei, która potrafi zdziałać cuda, zaskakujące największych sceptyków. To także poruszająca historia, ucząca cierpliwości, pokory, szacunku do przyrody, drugiego człowieka oraz wiary we własne możliwości. To wreszcie smutna refleksja o tym, jak niewielki jest człowiek w obliczu potężnej natury, którą za wszelką cenę próbuje zdominować. Cenne, dotykające duszy opowiadanie, które powinien poznać absolutnie każdy!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowieść o zmaganiach starego, samotnego rybaka Santiago na morzu.
Może znudzić gdy czytamy powierzchownie ale jakże jest wartościowa. O wytrwałym podążaniu wybraną drogą, pomimo trudności. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)