Strażniczka perły
Karolina Lewestam

Opowieści Świata Zorzy Karoliny Lewestam przenoszą nas do mroźnej krainy pełnej niezwykłych stworzeń, krainy w której ludzie bez problemu porozumiewają się ze zwierzętami.
W tym mroźnym świecie Zorzy znów zaczynają dziać się niepokojące rzeczy. Tajemnicze ptaki zaczynają atakować mieszkańców osady, którzy zapadają w śpiączkę. Kutik wybiera się więc do miasta wróżbitów po antidotum. Jak w przypadku pierwszej części Silli, nie jest to podróż łatwa. Po drodze Kutik odnajduje dużo mądrości, jak choćby to, że nie należy nikogo osądzać po pozorach, kolegów, kto by nie chciał mieć śnieżnej pantery za przyjaciela. Jest to książka, która wzbudza wiele emocji. Pokazuje też że nie trzeba być wcale dużym i silnym by zrobić coś wielkiego.
Książka jest opatrzona pięknymi artystycznymi ilustracjami. Myślę, że będzie idealna dla dzieci w wieku 9-13 lat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Strażniczka perły" to kolejny tom serii Opowieści ze świata zorzy. Po wydarzeniach z Silli mija kilka miesięcy, podczas których świat zaczyna wracać do normy. Kutik przeniosła się na Tlate Hiin, gdzie razem z Arim, jego siostrą i matką wiedzie spokojne i poukładane życie. Ma tam przyjaciół oraz kreśli szczególne plany na przyszłość, ponieważ rozpoczyna nauki na wróżbitkę u Sii.

Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie pewne tragiczne zdarzenia. Na świecie pojawiają się Ptasierze, białe ptaki niewiadomo skąd. Z początku wyłącznie przyglądają się poczynaniom ludzi oraz rozumnych zwierząt, lecz z czasem zaczynają być agresywne. Zaczynają dziobać, a każda osoba ugryziona momentalnie zapada w tajemniczą śpiączkę. Kutik musi zakasać rękawy i wyruszyć po lekarstwo aż do Aralin, miasta wróżbitów.

Czy Kutik uda się odnaleźć antidotum i uratować Uśpionych? Dlaczego Ptasierze z dnia na dzień zrobiły się agresywne? Czym jest tajemnicza, tytułowa perła?

"Strażniczka perły" to kontynuacja, która trzyma poziom. W historii zróżnicowane przygody przeplatają się z nietuzinkowymi bohaterami, dzięki czemu całość wzbudza wiele emocji. Książka raz doprowadza do śmiechu, innym razem daje ogrom nadziei, by ostatecznie zgnieść ją jak robaka, a smutek staje się jedynym towarzyszącym czytelnikowi uczuciem.

Świat zorzy to świat, w jakim mogłabym zamieszkać. Mimo notorycznego zimna i niezbyt zróżnicowanej diety, samo przebywanie wśród postaci, które pokochało się od pierwszych stron, a także rozmawianie z niedźwiedziami, wilkami czy panterą byłoby wystarczającą nagrodą. Wspólne oczekiwanie na pojawienie się Zorzy, na możliwość wywróżenia z niej dalszej przyszłości albo ciągle poczucie działającej wokół magicznej aury brzmi jak bajkowe marzenie. I tak też się czułam, wertując kolejne stronice powieści. Jak serdecznie przywitany gość zaproszony na najciekawszą zabawę wśród najbliższych.

Tak, jak w pierwszym tomie, tak tutaj też króluje niesamowity klimat. Bohaterowie pięknie go tworzą, a przy tym są tak indywidualni oraz wielobarwni jak tylko najbardziej można. Dzięki czemu "Strażniczka perły" staje się opowieścią nietuzinkową, intrygującą i po kres wciągającą.

W książce znajdzie się wiele ilustracji autorstwa Mariusza Andryszczyka, które dodatkowo wprawią czytelnika w doskonały nastrój i pozwolą poczuć wszechobecną, zimową atmosferę.

Podsumowującą, "Strażniczka perły" to interesująca książka naprawdę warta polecenia. Z pewnością zadowoli młodszego i starszego czytelnika, a czas, który poświęci on na przeczytanie, absolutnie nie uzna za zmarnowany. Główna bohaterka ma łeb na karku - choć popełnia błędy jak każdy człowiek - a do tego podczas podróży zbuduje trwałe, przepiękne relacje z innymi osobami. Sprawi to, że "Strażniczka perły" ostatecznie stanie się powieścią bardzo wartościową i poruszającą warte zapamiętania sprawy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziś słów kilka o książce, która przeniosła mnie w czasie do miejsca wyjątkowego. W pokrytym nieskalaną bielą Tlate Hiin, gdzie wschodzą i zachodzą naprzemiennie dwa księżyce, żyje młoda Kutik. Doświadczona przez los sierota tam znalazła swój kąt, przyjaciół i rodzinę. Kutik nie narzeka, wytrwale zaś znosi trudy dnia. Jest bystra, pracowita, sumienna, a przy tym niezwykle szybko zdobywa nowe umiejętności, co dostrzega Sii, miejscowy wróżbita. To on przekonuje dziewczynkę, by zajęła się nauką, by mogła go kiedyś godnie zastąpić, zostając wróżbitką. Obiecuje wyprawę do Aralin, za Południowe Jezioro, do najlepszej szkoły. Nadchodzi jednak dzień, który przekreśla wszelkie plany, a Kutik czym prędzej wyrusza w daleką, niepewną drogę, by znaleźć najcenniejszy ze skarbów - antidotum dla tych, których kocha. Czy dotrze na czas do słynnego miasta magów? Czy wielcy mędrcy przyjemną ją do swej uczelni? Kto będzie jej sprzymierzeńcem, a kto wrogiem? Jaką prawdę odkryje? Ile straci? A ile zyska? ,,Strażniczka perły" Karoliny Lewestam to druga cześć serii ,,Opowieści Świata Zorzy" To zaskakująca, porywająca historia o sile miłości, nadziei, wytrwałości. Książka przepełniona dobrym słowem, porywającą przygodą. Czytając ją przenosisz się do mroźnego, skutego lodem, oprószonego śniegiem świata Zorzy. Czujesz na policzkach chłód wiatru, przenikające ciało zimno, a na plecach masz dreszcze, gdy niebezpieczeństwo wisi w powietrzu. Doskonała lektura dla miłośników fantasy. I choć nie zaliczam się do tej grupy, śmiało mogę napisać, iż to chyba dlatego, że trafiałam na nieodpowiednie książki. Karolina Lewestam utwierdziła mnie w przekonaniu, że warto dać drugą, bądź kolejną szansę, bo można się mile zaskoczyć. Z przyjemnością sięgnę po pierwszą część serii i żywię ogromną nadzieję, że ,,Silla" równie mocno mnie zachwyci słowem i obrazem. Kłaniam się Mariuszowi Andryszczykowi! Ilustracje w tej książce są fenomenalne. Majstersztyk!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Strażniczka perły. Opowieści Świata Zorzy" to drugi tom serii. Jest to piękna, bajkowa historia. Podobnie jak poprzednio zachwyciłam się światem przedstawionym w książce. Jest niesamowity.

 

Znowu zostaje przedstawiona podróż. Tym razem bohaterką jest Kutik, nie podróżuje sama. Towarzyszy jej pantera śnieżna! 

 

Podobało mi się, że tyle się działo. Bohaterka musiała wykazać się odwagą. Nie poddała się, chociaż na swojej drodze nie raz spotkała niebezpieczeństwo.

 

Podobnie jak w poprzedniej książce, znajdziemy tutaj piękne ilustracje.

 

Uwielbiam taką północną aurę. Umilała ona lekturę. Piękne opisy zimowego, śnieżnego świata.

 

Niestety, muszę przyznać, że pierwszy tom bardziej przypadł mi do gustu. Tutaj mi czegoś brakło.

 

Rzadko sięgam po literaturę dziecięcą. Jednak nie żałuję. Myślę, że młodszym czytelnikom ten tytuł bardzo przypadnie do gustu. Sądzę, że gdybym 15 lat temu przeczytała tę historię, byłabym zachwycona. Polecam!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)