Świeć gwiazdeczko mała, świeć

Niektórym ludziom się wydaje, że tylko rodzinę można bądź należy kochać. Że potrzebne są więzy krwi, bo w innym wypadku człowiek może odczuwać jedynie tolerancję. W końcu jest ogrom par na świecie, którzy chcą mieć dzieci, ale ich ciało protestuje za wszelką cenę. Im większe pragnienie, tym mocniejsze zaparcie. Na całe szczęście są ludzie, którzy mają w sobie tej miłości tak dużo, że są w stanie dać ją komuś innemu, zupełnie obcemu. Zaglądając do świata stworzonego przez wspaniałą pisarkę, której treści rozlewają się w nas niczym ciepłe mleko, poznamy parę, która chciała być rodzicami. Po dłuższych staraniach odbyli szkolenie, by dać dom w ich serduszkach komuś, kto go potrzebował. Ta para darzy się wielką miłością, jednak matka mężczyzny starannie utrudnia jej każdy dzień. W nadchodzące Boże Narodzenie zapragnęła wyjechać i spędzić je tylko z mężem. Bez osaczających słów i spojrzeń zaopatrzonych w pogardę. Niespodziewanie jednak dostają telefon z agencji, że muszą pilnie się u nich wstawić. Niestety nie jest to wiadomość jakiej oczekiwali, a taka, która totalnie ich zamurowała. Po omówieniu szczegółów przyjęli czwórkę rodzeństwa pod swój dach. Zapewniali ich, że to tylko na kilka dni, aż ponownie uporają się z problematyczną sytuacją. Czas jednak przedłużył się do świąt. A co się wtedy wydarzyło, to już przeczytajcie sami:-)
Autorka skomponowała prześliczną książkę, którą się czyta jak przez bańkę mydlaną. W każdej chwili wczuwając się w ich sytuacje zwyczajnie można pęknąć. Tym co ja zauważyłam, było przesłanie, że nigdy nie należy rezygnować ze swoich pragnień. Czasami cuda zjawiają się w najmniej oczekiwanym momencie, ale nie wolno od nich uciekać. To, co nowe, nigdy nie jest powiedziane, że będzie gorsze. To zawsze zależy od naszego nastawienia:-) Historia nie dzieje się z chwili na chwilę. To czas najważniejszych zmian, gdzie potrafią minąć godziny lub dnie. To relacje były tutaj ważne, a nie zjedzone śniadanie. Również opisy Niedziel Adwentowych będą dla ciekawości nazywane i opisywane. Książkę odbieramy jako ogół splotów i wydarzeń, które można przewidzieć, ale tego piękna nam zwyczajnie potrzeba. Wiary w to, że uda nam się cokolwiek dla siebie wybraliśmy. Przeczytajcie, bo potrafi wzmocnić wewnętrznie:-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka Świeć, gwiazdeczko mała, świeć Ewy Formelli przyciąga wzrok uroczą okładką i pięknym tytułem. Jest to kolejna propozycja wydawnictwa Filia na tegoroczne święta Bożego Narodzenia. 

Autorka zaprasza nas do Pucka, gdzie poznajemy małżeństwo Magdy i Krystiana Kozielskich. Ze względu na smutne wydarzenia z przeszłości grudzień jest dla nich trudnym emocjonalnie okresem. W tym roku zmieni się to za sprawą podjętej na prośbę dyrektorki Domu Dziecka decyzji. Otóż małżonkowie wyrazili zgodę na zaopiekowanie się czwórką rodzeństwa, których matka zmarła, a ojciec kilka dni wcześniej uległ ciężkiemu wypadkowi. Dzięki tej decyzji w pierwszą niedzielę Adwentu zawitali do ich domu 16-letnia Karina, 12-letni Tomek, 8-letni Jaś i 4-letnia Pola. Kolejne rozdziały opowiadają o wydarzeniach czterech przedświątecznych tygodni z udziałem całej szóstki, które kończy Wigilia. Co zmieniła obecność dzieci w dotychczasowych przygotowaniach i samych świętach w rodzinie Kozielskich? Jak ułożą się relacje pomiędzy rodzeństwem a opiekunami?  Przekonacie się podczas lektury.

Podobał mi się pomysł na fabułę i problemy na jakie zwraca uwagę autorka. W głównym wątku pięknie pokazuje, jak mogą wyglądać przygotowania do świąt w rodzinie. Z kolei w wątku dotyczącym rodzeństwa pisze o trudnościach przed jakimi stają ojcowie i starsze dzieci, kiedy zbyt wcześnie umiera w rodzinie matka. A w wątku Magdy Kozielskiej opisuje jej radzenie sobie ze stratą dziecka.

Bardzo dobrze oddany został klimat zbliżających się świąt, wręcz otrzymujemy przepis na przywołanie w domu świątecznej magii. Autorka przytacza także opisy świątecznych tradycji i zwyczajów, a nawet przepis na staropolski piernik. To wszystko przetykane świątecznymi przebojami nie rzadko z dokładnym zapisem angielskich tekstów piosenek i ich tłumaczeń. I właśnie ta ilość elementów budujących świąteczną atmosferę mnie osobiście przytłoczyła. Było tego jak dla mnie za dużo i za dokładnie.  

Pokazana w powieści rzeczywistość moim zdaniem była za bardzo wygładzona, nieskomplikowana i mało realna w wielu aspektach. Kreacje powieściowych postaci były dla mnie nieprzekonujące, schematyczne i wyidealizowane.  Główna bohaterka Magda jak na osobę pracującą ma zadziwiająco dużo wolnego czasu. Ciekawe były retrospekcje dotyczące jej życia, bo pozwoliły lepiej zrozumieć jej zachowania. Niestety niektóre jej emocje i przeżycia, którym autorka poświęca sporo miejsca były dla mnie mało wiarygodne lub niejasne. Także postacie rodzeństwa są mało naturalne. Dzieci są grzeczne, ułożone i praktycznie bezproblemowe. Jaś mimo ADHD nie ma trudności w nauce, a swoją aktywność rozładowuje jedynie w sposób akceptowany przez dorosłych. Zespół Aspergera Tomka pokazany jest dość stereotypowo. 16-latka jest odpowiedzialna i zachowuje się bardzo dorośle. Czterolatka Pola zachowuje się również nad wiek dojrzale. Wszystkie dzieci szybko odnalazły się w nowej sytuacji i nawiązały dobry kontakt z opiekunami. Przygotowania do świąt przebiegają w idealnej, wzorcowej, bezkonfliktowej atmosferze. Trudno mi uwierzyć w tak doskonały i perfekcyjny obrazek.

W powieści autorka koncentruje się na śledzeniu budowania relacji między opiekunami i dziećmi oraz ich wspólnym spędzaniu czasu. Tempo akcji jest zatem spokojne i niespieszne. Sporo miejsca zajmują w powieści opisy. Oprócz wspomnianych wyżej opisów tradycji znajdujemy w powieści także instrukcje sposobu wykonania ozdób świątecznych. Zapewne służą one podkreśleniu jak ważne przy tworzeniu relacji jest spędzanie razem czasu i wspólne wykonywanie różnych prac, ale znów szczegółowość opisu przygotowania poszczególnych ozdób jest w moim odczuciu zbyt duża.  Autorka przytacza także kilkukrotnie ciekawostki i historyczne informacje o Pucku. Niewątpliwie są one bardzo ciekawe, ale nie uważam, aby w takiej ilości były potrzebne w tego typu powieści. Główny wątek fabuły urozmaica kilka wydarzeń z udziałem dzieci, których moim zdaniem mogłoby być więcej. Dopiero na koniec tempo akcji zdecydowanie przyspiesza.

Po lekturze powieści mam spory problem z jednoznaczną jej oceną. Po przeczytaniu blurbu z tylnej okładki książki miałam trochę inne wyobrażenie o jej treści, które trochę rozminęły się z tym co znalazłam w środku. Pewne jej elementy podobały mi się, ale były też takie, które mnie irytowały i drażniły. Liczne szczegółowe opisy wybijały mnie rytmu płynnego czytania, a przesłodzony i perfekcyjny obraz przedstawianej rzeczywistości i postaci często denerwował. Z tego powodu nie potrafiłam się w pełni zaangażować w lekturę i wczuć w losy bohaterów. Natomiast przesłanie podkreślające jak ważne jest wspólne spędzanie czasu z dziećmi i wspólne przygotowanie świątecznego klimatu jest moim zdaniem bardzo ważne i warto je zapamiętać.  Zapraszam do lektury, bo jak widzę oceny powieści są bardzo zróżnicowane.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Magda i Krystian to kochające się małżeństwo, któremu do szczęścia brakuje jedynie maleństwa. Tymczasem los zsyła pod ich dach czworo rodzeństwa, które dramatycznie potrzebuje tymczasowej opieki - i mnóstwa ciepła...

Pokochałam tę powieść całym sercem. Bohaterowie tutaj nie są idealni - dorastająca nastolatka, która matkuje rodzeństwu, dwóch chłopców z bagażem schorzeń. A do tego wspaniałe małżeństwo - ciepła dwójka ludzi, którzy wydają się niemal idealni. Wczułam się też w związku z trudną relacją z teściową i sąsiedzkimi kontaktami.

Bardzo polecam! I na pewno sięgnę po inne książki autorki :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Świeć, gwiazdeczko mała, świeć" to kolejna piękna tegoroczna nowość od Wydawnictwa Filia.

 

Autorka tej książki stworzyła niesamowicie ciepły i przytulny klimat rodziny, której nie łączą więzi krwi, ale nie znaczy to, że nie ma u nich miłości.

 

Magda i Krystian to małżeństwo, które nie może mieć dzieci. Z tego powodu przeżywają mały kryzys. Starają się jednak o adopcję i pewnego dnia, tuż przed Świętami dostają telefon by przyjechać do sopockiego domu dziecka. Na miejscu dostają propozycję by zostać rodziną zastępczą dla czwórki dzieci. Najstarsza Karina ma 16 lat, a najmłodsza 4. Ich mama zmarła parę lat temu, a ojciec po wypadku na budowie walczy o życie w szpitalu.

 

Czy Magdzie i Krystianowi uda się zapanować nad chaosem, który powstał? Jak będą wyglądać ich wspólne Święta? Jak bardzo dzieciaki dadzą im popalić? Przekonacie się sami.

 

Uwielbiam twórczość pani Ewy Formella. Każda jej książka, dostarcza mi wiele emocji. I tak było i tym razem. Historia dzieci jest bardzo wzruszająca. Natomiast to co spotkało wcześniej małżeństwo bardzo porusza. Książka ma cudowną, świąteczną i rodzinna atmosferę. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Tym bardziej, że autorka posiada lekki styl pisania, który sprawia, że strony same przekładają się.

 

Jeśli planujecie czytać świąteczne książki to koniecznie sięgnijcie po ,,Świeć, gwiazdeczko mała, świeć".

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Magda i Krystian Kozielscy to młode bezdzietne małżeństwo, które decyduje się na adopcję. W tym samym czasie do sopockiego domu dziecka trafia czwórka rodzeństwa, których ojciec w ciężkim stanie trafił do szpitala. Niespodziewana awaria sprawia, że dyrektor ośrodka prosi Kozielskich o pomoc polegającą na zaopiekowaniu się rodzeństwem. Ich decyzja staje się krokiem ku wielkim zmianom w życiu. Ta lektura jest dla mnie nauczką. Nauczką by nie zakładać, że po jednym obłędnym świątecznym cyklu autor ,,popełni'' kolejny cykl, który zauroczy bez reszty... Dlaczego tak myślę? Sięgając po Świeć gwiazdeczko mała, świeć miałam w pamięci cykl Dziewczynka z ciasteczkami. Cykl, który mnie zauroczył. Cykl, który niósł za sobą dobre emocje. I rzeczywiście początek niniejszej lektury zapowiadał się całkiem udanie. Jednak z każdą kolejną stroną mój entuzjazm malał... Owszem, bez problemu dało się odnaleźć świąteczny klimat. Jeśli chodzi o niniejszą kwestię nie mam autorce nic do zarzucenia. Jednak kompletnie nie potrafiłam wczuć się w tę historię. Nie potrafiłam polubić bohaterów. Niby nie można im wiele zarzucić, ale byli za bardzo... w sumie nie wiem jak to powiedzieć.... ,,czarno-biali'' ... ,,idealni''. Notorycznie irytowało mnie ich zachowanie. Swoją drogą dziwię się, że nie widzieli niczego dziwnego w pozostawieniu samego w domu, na dłuższy czas dwunastoletniego dziecka, które na dodatek niedawno z nimi zamieszkało i było autystyczne. Serio? To byli odpowiedzialni opiekunowie? Na dodatek czasami miałam wrażenie, że dość często prowadzili sztuczne rozmowy. Inną kwestią były ich dialogi, które niejednokrotnie były niepotrzebnymi elaboratami na temat danej kwestii chociażby świec adwentowych, pieczenia piernika czy robieniu ozdób. Cudnie, że autorka chciała przemycić co nieco wiedzy na ten temat, ale w moim przekonaniu to już była gruba przesada. Tym razem autorka słabo nakreśliła postaci dziecięce. Ich zachowanie i wypowiedziane słowa nie przystawały do ich wieku. Gdyby nie było napisane ile mają lat trudno byłoby mi oszacować ile miały lat. Świeć gwiazdeczko mała, świeć to książka, w której bez problemu można odnaleźć świątecznego ducha. Dodatkowo porusza szereg ważnych tematów. Jednak co do fabuły i bohaterów mam nieco zastrzeżeń, które sprawiły, że czytanie tej książki szło mi nieco opornie. Jednak to moja opinia. Być może inni czytelnicy pokochają tę książkę i będą nią zachwyceni. Szczerze zachęcam by o tym przekonać się samemu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)