Szkoła dla Krnąbrnych Wróżek. Cmentarny dar

"Nasze własne wybory są ważniejsze niż rzeczy, na które nie mieliśmy wpływu, kiedy się rodziliśmy"

Resemary Thrope zawsze różniła się od swoich rówieśników, co powodowało, że trudno było nawiązać jej jakiekolwiek przyjaźnie. Nie ma co się dziwić, jak przy pierwszym spotkaniu informowała osobę w jaki sposób nastąpi jej śmierć. Nie każdy chce takie coś wiedzieć, prawda? Cóż,  dziewczynka zdecydowała się zmienić swoje zachowanie i jedynym powiernikiem jej wizji stał się pamiętnik. Starała się być grzeczna, ułożona, posłuszna i dobrze się uczyć. Tylko jak się okazało, nie było to wystarczające, bo matka zdecydowała się zasięgnąć pomocy specjalistów a ci mieli wobec niej konkretne plany. Jednak zanim do tego doszło to wszystko się gwałtownie zmieniło, a bohaterka wylądowała w wyjątkowym miejscu. Co na nią tam czeka? 

"Jej życie było pudełkiem, które zostało przewrócone na bok i wrzucone w zupełnie nowe miejsce. Ale co to był za świat, do którego trafiła?"

To przyjemna, lekka książka i skierowana głównie do tych młodszych, ale uważam że każdy może po nią sięgnąć i dobrze spędzić z nią czas. Polubiłam  Resemary. Dziewczynka trafia do miejsca, gdzie w końcu może zostać zrozumiana. Do miejsca, gdzie nie będzie czuła się dziwnie. Początkowo, jest zaskoczona i niepewna oraz przekonana, że jej się śni. Nie ma co się dziwić, prawda? Trafia ze zwykłego świata do wprost zaczarowanego miejsca pełnego magii i niezwykłych stworzeń. Do miejsca, które z czasem zajmuje wyjątkowe miejsce w jej sercu. Smutne jest to, że tutaj po raz pierwszy poczuła się jak w domu. Przy całkiem obcych osobach, przy których nie czuła się inna i niepotrzebna. Szkoła, nowy świat staje się miejscem, gdzie Rosemary przechodzi gwałtowną przemianę. To było naprawdę piękne, bo otoczenie spowodowało, że po raz pierwszy poczuła, że jest potrzebna. Że znalazła swój dom, miejsce, w którym może czuć się szczęśliwa. Zaczyna naukę, żeby lepiej poznać swój dar i nauczyć się z niego korzystać. A przede wszystkim uświadamia sobie, że nie jest on zły. Czekają na nią godziny zajęć, ale nie tylko. Nawiązuje przyjaźnie a jej współlokatorką zostaje dziewczyna, z którą wiele ją łączy. Rosemary potrafi przewidzieć to w jaki sposób ktoś umrze, a Trym? Kiedy to nastąpi. Wydaje się, że to doskonały duet, prawda? Niestety, ale przynajmniej początkowo nie wzbudzała ona sympatii ze względu na zachowanie wobec bohaterki. Z kolei bardzo polubiłam pozostałych przyjaciół, zwłaszcza Essie, bo to z nim bohaterka poczuła naprawdę taką bliską więź. Każdy jest inny i każdy posiada inny dar.

"Rosemary  spojrzałam na zgromadzone wokół stołu postaci i zaczęła się zastanawiać, czy w końcu znalazła miejsce, do którego pasuje"

Wszystko wydaje się cudowne. A tak przynajmniej się wydaje. Okazuje się jednak, że szkoła wcale nie jest bezpieczna. W lesie dzieją się bardzo dziwne rzeczy, a pewnego dnia znika jeden z uczniów. Co się stało? 

To książka pełna przygód i odwagi. Rosemary  wraz z przyjaciółmi decyduje się udać w podróż poszukiwawczą, żeby odnaleźć swojego przyjaciela. W ogóle nie wierzy, że chłopak mógłby sam odejść. Swoją drogą to było dosyć dziwne, że żaden dorosłych tak naprawdę się nie zainteresował tym czy faktycznie chłopak zdecydował się zrezygnować czy coś się stało. To podróż pełna niebezpieczeństw, nie wszystko i nie wszyscy, których spotykają na drodze są pozytywnie do nich nastawieni, jak na przykład lew, który z chęcią zrobiłby z nich swój posiłek. Pojawia się tutaj wiele fantastycznych istot, jak syreny czy gadające zwierzęta. To podróż w której nie brakuje pieszych wędrówek, pływania, biegania czy wspinania się na szczyt góry. A przede wszystkim nie brakuje przyjaźni, która coraz bardziej się zacieśnia. Podróż staje się również czasem, gdzie bohaterka zaczyna rozumieć swój dar. Czy bohaterem uda się osiągnąć cel?

"Szkoła dla krnąbrnych wróżek. Cmentarny dar." to lektura idealna na wieczór. Jest ciekawie od samego początku, zdecydowanie nie ma co narzekać na nudę. Zakończenie pozostawia z pytaniem, co dalej? Z wielką przyjemnością sięgnę po kontynuację. Polecam, miłego!