Transplantacja duszy

POWOŁANIE DO MIŁOSCI Jest to powieść trudna i lekka zarazem. Wątki kryminalne, szpiegowskie przeplatają się z intrygującymi rozważaniami natury egzystencjalnej. Ucieczka przed światem miesza się z afirmacją życia, witalności, piękna i miłości. Wciąż młoda, zadbana dziennikarka Celina ma za sobą burzliwą przeszłość - działalność polityczną, zawiedzioną miłość do żonatego mężczyzny, pobyt we wspólnocie religijnej, trudne kontakty z rodziną, niewłaściwy dobór przyjaciół - same rozczarowania. A na domiar złego zmuszona jest do emigracji i życia na obczyźnie w Niemczech, gdzie prześladowana jest przez tajemniczych osobników usiłujących uczynić z niej Niemkę i skojarzyć z nazistowskim agentem. Nieszczęśliwa kobieta z desperacją walczy o zachowanie swej tożsamości. Nękana przez potężnych wrogów, inwigilowana i manipulowana, usiłuje znaleźć w otaczającym ją świecie przestrzeń, w której spokojnie mogłaby zapuścić korzenie. Przemieszczając się z miejsca na miejsce, znajduje wreszcie przystań w Heidelbergu, gdzie zachłystuje się pełnią życia i wolności. Ufna w ludzką naturę, afirmująca życie wbrew temu, czego od świata doświadczyła, liczy na to, że w końcu się jej powiedzie. Nie wie, że Wielki Brat czuwa. I nigdy nie wybacza tym, którzy mu odmówili. Ona popełniła ten błąd. Dosięga ją za to okrutna zemsta. Kiedy załamana kobieta postanawia wstąpić do klasztoru karmelitanek w Polsce, zjawia się w jej życiu wybitny astrofizyk zajmujący się gnębiącymi ją dylematami. Zakochuje się w niej i walczy o jej wzajemność. Usiłuje jej uświadommić, że jej powołaniem nie jest życie zakonne, lecz miłość, co wydaje się beznadziejne wobec dręczących ją duchów przeszłości. Do czasu... Jest to świetna, wciągająca i pobudzająca do przemyśleń lektura. Powieść czyta się jednym tchem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Odnosiłam wrażenie, że autorka próbuje może nie rozliczyć się, ale z pewnością gorzko skomentować proces transformacji ustrojowej w Polsce, oczywiście w sposób aluzyjny, gdyż akcja powieści toczy się w Europie przyszłości. Kamieniecka pisze sprawnym, sugestywnym językiem, a kreślone przez nią obrazy i sytuacje na długo zostają w psychice. Tak, na pewno nie jest to książka, o której zapomina się zaraz po przeczytaniu ostatniego zdania. Zachęcam do lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)