Vera
Anne Swärd

Przedziwna to książka i nie wiem, co o niej myśleć. Początek mnie zaciekawił, środek sprawił, że miałam ochotę rzucić czytnikiem o ścianę, a koniec mnie znudził i przestałam być ciekawa, co będzie dalej.
Nie rozumiem zachowania bohaterki, nie przekonała mnie ta historia. Wątek polski nieco dziwny, niemiecki żołnierz o imieniu Sasza też nie do końca mnie przekonuje.
Dla mnie ta historia o trudnych relacjach jest niewiarygodna i nieprawdopodobna. Przeszkadzał mi styl autorki, dziwne metafory i opisy.

Książka od której ciężko się oderwać. Nie jest schematyczna. Opowiada o losach Sandrine, matki tytułowej Very. Jako dziecko mieszkała we Francji, z matką i babcią i dwiema siostrami. W jej rodzinie relacje były patologiczne, miały właściwie mylny obraz relacji damsko-męskich. W wieku 15 lat Sandrine wraz z matką i siostrami, uciekły przed wojną, do Polski, okolic Zakopanego i zamiast uciec, trafiły w sam środek wojny. Sandrine przeżywa pierwszą miłość, z żydowskim chłopcem Levim. Niedługo później hitlerowscy zabierają rodzinę Leviego, Sandrine będąc świadkiem śmierci mamy, poddaje się i idzie z Saszą. Pięć miesięcy z Saszą, przy którym czuje się bezpieczenie, nie nam to oceniać, nikt tak naprawdę nie wie jakby się zachował, ludzie różne rzeczy dla ratowania własnej skóry robią. Ucieka od Saszy, gdy domyśla się, że nosi nowe życie pod sercem. Udaje się jej uciec do Szwecji, gdzie po nieudanej próbie samobójczej poznaje lekarza Ivana Cedera, z arystokratycznej bogatej rodziny. Z niejasnych pobudek, Ivan prosi ją o rękę, czemu jest przeciwna cała jego rodzina, chcąca uniknąć skandalu. Sekrety poznajemy z perspektywy Sandrine, niczym jak w jakimś pamiętniku duszy, o jej ogromnym poczuciu winy i wstydu, o braku poczucia miłości do córki. W tej książce sekret goni sekret, nic nie jest takie jak się wydawało na początku.