Zamek z piasku, który runął
Stieg Larsson

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

„Zamek z piasku który runął” jest kontynuacja historii rozpoczętej w „Dziewczyna, która igrała z ogniem”. Jak pierwsza część była skończona tak dwie kolejne pięknie się łączą. Dowiedzieliśmy się kto stoi za morderstwami, jednak nie wszyscy dadzą się przekonać. Już od początku Mikael męczy się z niekompetentnymi policjantami. Za to Lisbeth jest ciężko ranna po postrzale w głowę.
Stieg Larsson jak zwykle uraczył nas szczegółowością opisów. Nawet operacje w szpitalu podane są ze szczegółami ze czytamy o wszystkim w napięciu.

 

Zalachenko również znalazł się w ciężkim stanie i musiał przejść trudne operacje, żeby było ciekawiej jego pokój znajduje się bardzo blisko Lisbeth.
Kontynuowane są wszystkie wątki Erika w końcu musi się przyznać ze odchodzi z redakcji Milenium. Zaczyna się jej przygoda w nowej pracy gdzie nie wszyscy darzą ja sympatią. Pokazuje się jej ciekawy charakterek. W ogóle podoba mi się ta postać. Może Lisbeth nie przebije ale również bardzo oryginalna szczególnie w sferze łóżkowej. Larsson łamie stereotypy stwarzając kobietę, która ma męża i kochanka. Na dodatek obaj o sobie wiedza i nie maja nic przeciwko. Takie życie jednak również tworzy jej wrogów. W sumie wątek złośliwych maili wysyłanych do niej chwilami wydawał mi się ciekawszy niż wątek główny.

 

Wielka tajemnica państwowa przeciwko prawom jednej obywatelki na dodatek uznanej za chorą psychicznie wydaje się być bardzo ciekawym tematem. W pewnym sensie jest ale moim zdaniem za bardzo rozciągniętym. W porównaniu do poprzednich dwóch części ta wydaje mi się najnudniejsza. Z całej książki chyba podobał mi się najbardziej epilog. Tam w końcu coś się działo. Sam proces nad Lisbeth również fajnie się czytało ale tez nie wnosił za dużo nowego.

 

Książka jest świetnie napisana nie można zaprzeczyć. Widać jak dużą wiedzę posiada autor i ile ma pomysłów a jednak za mało się dzieje. Więcej rozmów niż akcji i stanowczo za mało Lisbeth. Dziewczyna praktycznie cala książkę przeleżała w szpitalu.

 

Styl jednak został zachowany, na początku każdej części tym razem autor wplata ciekawostki historyczne wojen z udziałem kobiet. Mimo iż ponudziłam się trochę przy ostatniej części przykro mi, że na tym się skończyło. Mam zamiar sięgnąć po kontynuację innego autora i mam nadzieje, że się nie zawiodę.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Bardzo fajna pozycja, polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Dalsze losy Salander i Blomkvista. Lisbeth musi rozprawić się z demonami przeszłości, a jednym z nich okazuje się jej ojciec Zalachenko. W miarę czytania zagłębiamy się w aferę o wiele większą niż w poprzednich książkach. Szwedzkie Tajne Służby kryją wiele mrocznych tajemnic i starają się za wszelką cenę by nie ujrzały one światła dziennego. Jednak po stronie hakerki stoi wiele osób i jeśli się zjednoczą w dociekaniu prawdy mogą wiele zdziałać. Książka niesamowicie wciągająca. O ile często narzekam, że źle się czyta bardzo grube książki ta przeszła bez marudzenia. Jest tak dobra, że mimo kombinowania przy czytaniu w łóżku, aby ją wygodnie trzymać, nie przeszkadzała mi jej objętość. Co więcej, nie mogłaby chyba być krótsza ze względu na zawartość. Jest to skoncentrowana akcja, intrygi, tajne działania. Nie ma miejsca na nudę. Szkoda, że autora nie ma już na świecie by mógł osobiście napisać dla nas ciąg dalszy. Na pewno by nas nie zawiódł! Gorąco polecam! Postawiłabym pięć z dużym plusem, ale nie ma takiej opcji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) To nie jest książka, którą się pochłania. To książka, którą pożerasz oczami, umysłem i całym sobą. Niesamowita powieść kryminalna - ciąg dalszy losów Lisbeth Salander. Jej życie ponownie staje pod znakiem zapytania. By odkryć całą prawdę o mrocznej przeszłości Lisbeth, Mikael Blomkvist sięga do najbardziej skrywanych zakamarków. Jednocześnie sprawia, że w rządzie i służbach bezpieczeństwa, zaczyna wybuchać wulkan tajemnic.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Trzecia i zarazem ostatnia książka serii Millenium napisana przez Stieg'a Larsson'a opanowała mnie całkowicie. Po wydarzeniach, które kończyły 2 tom Lisabeth przebywa w szpitalu i szykuje się na walkę w sądzie z Sekcją. Równocześnie Mikael prowadzi swój research w tej sprawie. Każda kolejna część trylogii jest mocniejsza. Zdecydowanie polecam, każdego wciągnie bez reszty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Tempo trochę siada, ale ciągle ciekawy jak potoczą się losy bohaterów, zarwałem kilka nocy na czytanie. Lekkie rozczarowanie, że proces Lisbet tak szybko się odbył. Nadal polecam tak jak poprzednie części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Nadal trzyma poziom, lecz najbardziej się wynudziłam skojarzył mi się film system który nie zrobił na mnie wrażenia. rozumiem koncept ale mam wrażenie że gdzieś na 1/3 książki jest wciąż to samo tylko trochę inaczej. poza procesem i początkowym wątkiem szpitalnym nie trzymały mnie się emocje. Niemniej Milenium przeszło so historii, warto przeczytać. najbardziej podobała mi się 2ga cz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) To już ostatnia część przygód Lisabeth Salander i Mikaela Blomkvista. Tym razem dziennikarz podejmuje się rozwikłać mroczną przeszłość jego przyjaciółki by móc oczyścić ją z zarzutów prokuratora. Jego działania wywołają aferę nie tylko w szwedzkim rządzie, ale także w służbach bezpieczeństwa. Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Doceniam wielkość tego dzieła, jednak jak dla mnie, wątków było aż za dużo. Wyczekiwałam opisu procesu Wasp setki stron, było warto!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Bardzo wciaga od pierwszej do ostatniej części

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Po przeczytaniu ostatniego zdania zrobiło mi się smutno. Dotarło do mnie, że to się skończyło, nie ma już nic. Ten zamek już runął i nie powstanie. Przytłoczyło mnie to. Z drugiej strony przez kilka dni chodziłam jeszcze oczarowana Salander. To nie jest święte dziecko, ale ma coś w sobie co sprawia, że trzymałam za nią kciuki do samego końca. Bardzo podobały mi się we wszystkich częściach szczątkowe informacje na temat pracy w redakcji. Blomkvist pozostanie dla mnie dupkiem, chociaż w pierwszej części do pewnego momentu wzbudzał moją sympatię. Próbował później odkupić swoje winy, aczkolwiek u mnie jest skreślony. Z pewnością jeszcze kiedyś wrócę do wszystkich części, by móc znów wejść w dziki świat Lisbeth.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Ostatnia część trylogii, niestety. Wielka szkoda, że Pan Larsson nie zdążył napisać więcej tak wspaniałych książek. Każdym następnym tomem zachwycam się bardziej i żałuję, że to już koniec. Bardzo polubiłam Mikaela i Lisbeth. Na pewno wrócę do całej trylogii nie raz i polecam wszystkim!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Świetna trylogia!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Losy Lisbeth szybko zostały przeze mnie przyjęte do świadomości.. Szkoda, że tylko 3 części, szkoda, że to juz koniec serii Millennium. Cały cykl godny polecenia:D Fabuła super: dziwni ludzie na ważnych stanowiskach, SAPO, SMP i wiele innych wątków sprawia, że książę szybko się czyta. Z wielkim zainteresowaniem. Czuje się jakąś bliskość z tymi bohaterami i z wydarzeniami, które rozgrywają się na niespełna 800 stronach. Serdecznie polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Ostatnia część trylogii i najbardziej wciągająca. Pewnie częściowo dlatego, że przyzwyczaiłam się do bohaterów i byłam ciekawa, jak potoczą się ich dalsze losy. Po ostatnich wydarzeniach Lisbeth Salander cudem uchodzi z życiem i leży w szpitalu. Jednak to nie koniec jej kłopotów. Czeka ją proces, a Mikael Blomkvist robi wszystko, żeby prawda wyszła na jaw, a winni ukarani.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Część trzecia trylogii, i uczucie pustki po przeczytaniu książki, że nie będzie już dalszej części...

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Szkoda, że to już ostatnia część trylogii Millenium. Chętnie śledziłabym dalej przygody Lisabeth i Mikaela. Książka do końca trzyma w napięciu, Stieg Larsson spisał się na medal! ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Spotkałam się z wieloma głosami, że będzie im brakowało kolejnych części. Ja chyba bym na razie nie dała rady czytać dalej. Chyba że po dłuższej przerwie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Ciekawe zakończenie trylogii. Może bez wielkiego napięcia, bez większych cliff hangerów, bez wielkiej dramy, ale przeczytałam z przyjemnością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Zakończenie trylogii Millenium to ciekawa zwieńczenie losów Lisbeth i Mikaela. A jednak po skończeniu tej książki chce się powiedzieć: to tylko tyle? Bo czytając tę trylogię zakochałam się w stylu, pomysłach i rozumowaniu Stiega Larssona. Ostatnia część nie jest najlepszą z trzech, bo za taką uważam pierwszą, a jednak jest wybitna. Mimo, że porusza problematykę rządowo-polityczną to jest to arcydzieło!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Jest to już ostatnia część sagi Millenium. Muszę przyznać, że czuję pewien niedosyt, gdyż autor nie wyjaśnił do końca wszystkich wątków. Żałuję, że nie będę miała możliwości poznać dalszych losów Mikaela i Lisbeth, ponieważ bardzo się przywiązałam do tych bohaterów. Historia z 3 tomu jest połączona z wątkami z wcześniejszej powieści co wyszło bardzo na plus. Akcja na początku toczyła się dość wolno, jednak później nabrała tempa, przez co nie mogłam wręcz oderwać się od książki. Fabuła nadal jest wciągająca, a wprowadzone nowe wątki np. prześladowca Eriki bardzo ciekawe. Autor wprowadził również sporo nowych bohaterów, jednak czułam, że każdy z nich jest potrzebny. Oczywiście ponad wszystko uwielbiam Lisbeth i kibicowałam jej przez cały pobyt w szpitalu oraz na Sali sądowej. Na wyróżnienie zasługuje również postać siostry Mikaela - prawniczki Anniki. Na pewno seria ,,Millenium" zostanie na długo w mojej pamięci, a w przyszłości wrócę do tych książek. Polecam serdecznie ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Łezka się w oku kręci, gdy pomyślę sobie, że to już ostatni tom tej znakomitej trylogii. Pocieszeniem jest za to fakt, że jest mnóstwo skandynawskich autorów, którzy tak dobrze piszą. Trzecia część rozpoczyna się tam gdzie zakończyła się druga. Lisbeth Salander znów jest w ogromnym niebezpieczeństwie. Mikael Blomkvist chce jej pomóc i dokopuje się do państwowych tajemnic. Wywołuje burzę na najwyższych szczeblach. Często jest tak, że autor po kilku tomach serii po prostu się wypala, zaczyna mu brakować pomysłów. Stieg Larsson napisał ostatnio tom na prawie 800 stron, a co najlepsze to czyta się to z przejęciem i zapartym tchem. Nie ma mowy o nudzie. Drugi tom zakończył się bardzo dynamicznie i niespodziewanie. Ta książka zaczyna się od tego samego momentu. Gna do przodu i nie chce nas wpuścić do prywatnego życia. Nie spodziewałam się, że takiego kolosa będę czytała niecałe trzy dni, ale tak właśnie było. Tym razem afera jest na bardzo szeroką skalę. Jest tutaj mnóstwo historii i polityki. Zupełnie mnie to nie znudziło, ponieważ zostało napisane w łatwy i interesujący sposób. Widać jaki autor był oczytany i mądry w każdej z dziedzin. Przygotował się do tej trylogii w najdrobniejszych szczegółach. Jego główna bohaterka Lisbeth Salander to nieszablonowa postać, która zapada w pamięć czytelnika. Lubię takie silne kobiety w literaturze. Jest to trylogia, którą musicie przeczytać. Każdy tom jest na jednym, najwyższym poziomie. Nie ma mowy o błędach i niedopracowaniu. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) nie często zdarza mi się zarwać nockę przy lekturze, a teraz zarwałem tydzień!!! Machnąłem wszystkie tomy po kolei i jestem pod wrażeniem. Trzecia część jest najbardziej zakręcona i momentami tak się wczuwałem w akcję, że aż lękałem się o własne... ciśnienie. Naprawdę bardzo dobry kryminał. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Bardzo dobra książka. Powiem tak.. Millenium to najlepsza seria jaką miałam okazję, a raczej przyjemność, czytać. I w zasadzie nasuwa się tylko jedno stwierdzenie: Szkoda, że to już koniec..

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Do końca trzyma w napięciu, podobnie jak pozostałe części. Warto poświęcić swój czas

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Mistrzostwo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Nie mogę się doczekać aż się okaże czy zostanie opublikowana kolejna część, która podobno jest napisana częściowo.Bo to zakończenie pozostawia niedosyt i wielu rzeczy nie kończy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Świetne zakończenie trylogii!!! Mnóstwo intryg (co prawda politycznych, ale jednak ;)). Kilka spraw mogłoby mieć ciąg dalszy, ale może to dobrze, że nie wszystko jest powiedziane do końca-przecież mamy swoją wyobraźnię ;) Polecam!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Mnie się podobała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Po przeczytaniu dwóch tomów, przyszedł czas na trzeci. Niestety bardzo się zawiodłam. Trochę o fabule. Lisbeth Salander ledwo żywa trafia do szpitala. Jej odwieczny wróg Alexander Zalachenko leży dwa pokoje dalej. Mężczyzna był dawnym profesjonalnym zabójcą na usługach sowieckich służb specjalnych. Potężne siły chcą uciszyć Lisbeth Salander raz na zawsze. Mikael Blomkvist natomiast stara dowiedzieć się o Lisabeth czegoś więcej i wkrótce zaczyna pisać reportaż. Ma on jej pomóc w oczyszczeniu nazwiska. Pierwsza część była całkiem niezła, druga bardzo mi się podobała i z niecierpliwością sięgnęłam po trzecią część. Niestety bardzo się zawiodłam. Książka ma bardzo dużo stron. Nie przeszkadzałoby mi to gdyby nie fakt, że zbyt dużo miejsca zajmują niepotrzebne, nudne, monotonne opisy. Niekoniecznie interesuje mnie co jedzą bohaterowie ani jak są ubrani. Do tych opisów można się przyzwyczaić lub je pominąć, ale w książce wieje nudą. Od pierwszych stron mnie nie zainteresowała i wręcz się męczyłam. Z trudem dotarłam do końca i cieszyłam się, że już skończyłam czytać. Akcja rozwija się bardzo powoli, mnie w napięciu nie trzymała, nie zaskoczyła tylko nudziła. Początek cyklu zapowiadał się bardzo obiecująco. Dużo w nim było o Lisabeth, a to mnie szczególnie interesowało, ale czym dalej tym coraz nudniej. Wkrótce akcja stanęła w miejscu na długi czas. Według mnie to niedopuszczalne. Jest to thriller polityczny. Ja za polityką nie przepadam, ten temat mnie kompletnie nie interesuje. Ukazuje mechanizm działania szwedzkich służb politycznych. Dla mnie beznadziejna, a myślałam, że będę zachwycona. Najsłabsza książka całego cyklu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) POLECAM zdecydowanie, zwłaszcza jeśli ktoś czytał 2 poprzednie części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu ostatniej strony tej książki,jedna z myśli, które nachalnie tłukły mi się po głowie było : dlaczego coś tak dobrego nie może dziać się dalej. Nie chodzi mi o przemoc czy krwawe działania głównej bohaterki tylko o ogólnie pojęte wrażenie pozostałe po przeczytaniu książki. Lis Salander to osoba, która nie pozostawia nas obojętnymi. Właściwie od samego początku zaczynamy jej sekundować, trzymać kciuki za jej poczynania. Im więcej o niej się dowiadujemy tym te kciuki mocniej zaciskane. Bo jakże w całym olśniewającym świetle prawa może dziać się taka niesprawiedliwość wobec jednej osoby. Jak to możliwe, by wszystkie niecne sprawki mogły być ważniejsze niż dziecko, a później dorosła kobieta, której na całej linii złamano życie. No i niechybnie skończyło się z wielkim poczuciem niedosytu.