Inne wydania:
Wiecie co, wcale nie chciałem być herosem półkrwi. Nie prosiłem się o to, żeby być synem greckiego boga. Byłem zwyczajnym dzieckiem: chodzącym do szkoły, grającym w koszykówkę i jeżdżącym na rowerze. Nic szczególnego. Dopóki przez przypadek nie wyparowałem nauczycielki matmy. Wtedy się zaczęło. Teraz zajmuję sie walką na miecze, pokonywaniem potworów, w czym pomagają mi przyjaciele, a poza tym staram się po prostu przeżyć. Przedstawiam wam opowieść o tym, jak Zeus, bóg niebios, uznał, że ukradłem mu piorun - a rozgniewany Zeus to naprawdę spory problem. Czy Percy zdoła znaleźć piorun zanim rozpęta się wielka wojna bogów?
Co by było, gdyby Bogowie Olimpijscy wciąż żyli w XXI wieku? Co by było, gdyby nadal zakochiwali sie w śmiertelnikach i śmiertelniczkach i mieli z nimi dzieci, z których mogą wyrosnąć wielcy herosi - jak Tezeusz, Jazon czy Herakles?
Jak to jest być takim dzieckiem?
To właśnie się przydarzyło dwunastoletniemu Percy'emu Jacksonowi, który zaraz po tym, jak dowiedział się prawdy, wyrusza na niezwykle niebezpieczną misję. Z pomocą satyra i córki Ateny Percy odbędzie podróż przez całe Stany Zjednoczone, żeby schwytać złodzieja, który ukradł przedwieczną broń masowego rażenia - należący do Zeusa piorun piorunów. Po drodze zmierzy się z zastępami mitologicznych potworów, których zadaniem jest go powstrzymać. A przede wszystkim będzie musiał stawić czoła ojcu, którego nigdy nie spotkał, oraz przepowiedni, która ostrzegła go przed zdradą przyjaciela.
Informacje dodatkowe o Złodziej pioruna:
Wydawnictwo: Galeria Książki
Data wydania: 2013-09-19
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 358
Tytuł oryginału: The Lightning Thief
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Agnieszka Fulińska
POLECANA RECENZJA
ZŁODZIEJ PIORUNA
„Dziś prawdziwych herosów już nie ma, co?”Percy Jackson, lat dwanaście. Typowe dziecko z problemami. To znaczy takie, które nawet wtedy, kiedy stara się i chce dobrze, to wychodzi mu co najwyżej tak sobie. Sześć szkół w przeciągu sześciu lat zdaje się o czymś świadczyć. Cóż, dysleksja, kłopoty z koncentracją, ADHD, niespokojny duch, nadwrażliwość emocjonalna. Wyjątkowo dużo dziwnych zdarzeń wokół niego. Krótkotrwałych, acz dotkliwych w skutkach. To Percy.Wydarzenia na szkolnej wycieczce na Manhattan to jednak prawdziwy przełom. Punkt wyjściowy całej ...
więcej
Kup książkę Złodziej pioruna
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
Cerber mówi, że mamy dziesięć sekund na modlitwę do wybranego boga. A potem… no wiesz… on jest głodny.
Więcej
Bardzo chciałbym móc powiedzieć, że w drodze na dół nachodziły mnie głębokie przemyślenia i doznawałem nagłych objawień, że pogodziłem się z własną śmiercią, śmiałem się śmierci w twarz itd. A tak naprawdę to jak było? Naprawdę myślałem po prostu „Aaaaaaauuuuuuaaaaaaa!”.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Złodziej pioruna - opinie o książce
Percy Jackson to syn Posejdona i śmiertelniczki. Tak, TEGO Posejdona. Boga mórz w mitologii greckiej. Chłopiec ma pecha... Cały czas pakuje się w kłopoty... Ma ADHD i problemy z czytaniem. Język angielski jest dla niego trudny. Nie ma przyjaciół. Raczej trzyma się na uboczu. Nienawidzi nowego faceta matki z wzajemnością. Wszystko zmienia wyprawa do muzeum i odkrycie, że jego przyjaciel jest satyrem. Groover zabiera do Obozu Herosów, gdzie chłopiec odkrywa, że ma talent do walki, że czyta bez problemu po grecku, że woda leczy jego rany... Odkrywa, kim jest jego prawdziwy ojciec i walczy z potworami. Jednak największym zaskoczeniem jest dla niego córka bogini mądrości, piękna Anabeth, która nie przepada za nim ze względu na jego tatę. Posejdon w końcu przegrał nieraz rywalizację z Ateną... A mimo to między młodymi rodzi się uczucie, którego kontynuację zobaczymy w kolejnych tomach. Percy zostaje oskarżony o coś, czego nie zrobił, ponieważ wtedy jeszcze nie zdawał sobie sprawy ze swojego pochodzenia. Zeusowi ukradziono jego największą broń Piorun Piorunów. Ukradł go czujący się odrzuconym przez ojca Hermesa Luke i wysłał bohatera na wyprawę. Podczas wyprawy z Anabeth oraz Grooverem bohater zwiedza Stany Zjednoczone w poszukiwaniu wejścia do Hadesu, uratuje swoją matkę, a także wizyty na Olimpie, przedstawi bogom ultimatum. Od tego momentu każdy bóg ma pomóc swojemu potomkowi trafić do obozu herosów i uznać swoje dziecko, a nie nim gardził. Prawo to dotyczy również mniejszych bóstw. Książka, od której bardzo ciężko się oderwać, bo odnajduje się w niej inną definicję domu. Nie jest to miejsce, ale ludzie, którzy nas otaczają. To przyjaciele nie wahają się zaryzykować krwi za bohatera. Percy również stara się ich chronić. Polecam Wam tę lekturę. Poczucie humoru autora oraz zabawa mitologią budzi nasz szacunek. Skojarzenia są zabawne, a młody czytelnik w szybki sposób może się zapoznać z mitologią grecką. Niewątpliwie książka jest skierowana do nastolatków. Historia lekka, łatwa, przyjemna.
Myślę, że każdy szanujący się książkoholik słyszał choć raz o tym pisarzu lub o jego książkach. Ja swoją przygodę z Percym zaczęłam właściwie przez przypadek. Były to czasy, kiedy jeszcze nie szczególnie interesowałam się książkami. Pewnego dnia na Polsacie reklamowali film Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: złodziej pioruna, zainteresowałam się tym i w taki oto sposób pokochałam tę historię. Teraz, kiedy uwielbiam książki i zobaczyłam tę książkę w bibliotece to wiedziałam, że muszę ją mieć.
Bogowie Olimpijscy i w ogóle wszelkie mity - egipskie, greckie, rzymskie, słowiańskie, nordyckie - to moja wielka słabość, dlatego myślę, że to głównie wpłynęło na ten wybór. Po obejrzeniu filmu trochę wiedziałam z czym będę mieć do czynienia, ale tylko trochę, bo ekranizacje zawsze różnią się od ich książkowych wersji. Niemniej jednak, pierwsza strona już bardzo na mnie zadziałała, ponieważ po ostatnich lekturach odwykłam od pierwszoosobowej narracji i takiego stylu pisania. Początek książki jest ciut nudny, ale kiedy główny bohater trafia do obozu, akcja staje się ciekawa i nabiera szybszego tempa. Przedstawienie bogów i ich (ogromnej liczby) dzieci w tej książce bardzo mi się spodobało i zaciekawieniem czekałam na dłuższy debiut tych pierwszych, ponieważ każdy, który się pojawił, miał swój unikatowy charakter. Pomysł z kradzieżą pioruna, całą wojną, a przede wszystkim osadzeniem tego we współczesnym świecie bardzo mnie zaintrygował, zwłaszcza, że zostało to przedstawione z nieznanej mi perspektywy. Właściwie nie mogę się przyczepić do niczego w fabule, ponieważ cała książka mnie urzekła, a gdyby nie obowiązki pochłonęłabym ją w jeden dzień.
W tej książce chciałabym uściskać wszystkich bohaterów, dlatego że każdy z nich, no, miał w sobie po prostu coś wyjątkowego. Było ciekawie, poważnie i śmiesznie, i na pewno z każdego zapamiętam jakąś cząstkę. Percy - ten zgryźliwy chłopak, który został przedstawiony w filmie całkiem inaczej, trochę mnie zdziwił, że dwunastolatek może tyle dokonać, niemniej jednak jest chlubą książki! Zaraz obok niego stoi umiłowany przeze mnie satyr Grover, który był źródłem całej żartobliwości i spokojnej atmosfery w książce. Chciałabym tutaj napisać jeszcze o paru bohaterach, jednak to odkrycie zostawię Wam.
Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: złodziej pioruna to książka, która wpędziła mnie w prawdziwą manię mitów greckich i na pewno nie zapomnę o niej tak szybko. Lekturę tę pokochałam za fabułę - ciekawą, wciągającą i często żartobliwą, która posiada unikalny mityczny klimat - oraz za jedynych w swoim rodzaju bohaterów.
Recenzja pochodzi z http://filizanka-ksiazkoholika.blogspot.com
"Złodziej pioruna" to jedna z wielu książek, które wyszły spod pióra popularnego autora opowieści, związanych z różnego rodzaju bogami. Na samym początku mojej czytelniczej kariery natknęłam się na obiecujący tytuł, jednak zupełnie o nim zapomniałam. Moje pierwsze spotkanie z Rickiem Riordanem odbyło się zaledwie kilka dni temu, a zakup prawie całej serii "Percy Jackson i bogowie Olimpijscy" był naprawdę spontaniczny. Nie żałuję jednak wydanych pieniędzy i czasu, poświęconego na czytanie części pierwszej, gdyż dla takich wrażeń warto odrobinę zaryzykować.
Percy'emu Jacksonowi, uczniowi szóstej klasy, po raz kolejny grozi wylecenie ze szkoły z internatem. Nie dość, że jest on dyslektykiem z ADHD, to jeszcze ciągle pakuje się w rozmaite kłopoty. I tak, starając się uciec od jednego z nich, stacza walkę z mitycznym potworem, a tuż po tym trafia do Obozu Herosów. Dowiaduje się, że jego ojcem jest starożytny bóg, jeden z Wielkiej Trójki - Posejdon. Uznanie Percy'ego za swojego syna przez Posejdona wiąże się z licznymi komplikacjami. A do tego, sam Zeus podejrzewa chłopca o kradzież Pioruna Piorunów. Po dosyć burzliwej aklimatyzacji w Obozie Herosów, Percy podejmuje Zadanie. Jeśli w ciągu dziesięciu dni Zeus nie odzyska swej broni, cały świat pogrąży się w okrutnej wojnie. Chłopak może liczyć na pomoc swych nowych przyjaciół, jednak jedno wciąż nie daje mu spokoju: dlaczego ktoś wrobił go w tę kradzież i jaki miał w tym cel?
Motywy różnorodnych mitologii spotykane są w książkach stosunkowo często. Autorzy chętnie korzystają z opowieści o bogach, ponieważ bardzo łatwo można doszukać się w nich idealnego pomysłu na książkę, która podbije serca milionów czytelników. Podstawienie pod jakąś opowieść odpowiednich postaci, wydarzeń i scenerii nie jest aż tak trudne, jak początkowo może się wydawać, wystarczy tylko odrobina skupienia i umiejętności. Uważam, że Rick Riordan w doskonały sposób skorzystał z ogólnodostępnych mitów. "Złodziej pioruna" jest taką książką, która zarazem bawi, umila czas i w dodatku jeszcze uczy. Autor przedstawia wszystkich bohaterów greckich wierzeń w sposób bardzo plastyczny, rzeczywisty i co najważniejsze - ludzki. Dzięki temu z ogromną łatwością wybrałam swoich ulubieńców, narzekałam i wściekałam się na postacie, które nie podbiły mojego serca, a także wzdychałam z ogromnym podziwem przy tych, którzy wykazali się czymś niezwykłym.
Choć nawiązań do greckiej mitologii w tej książce jest bardzo wiele, nie wszystkie są stu procentowo prawdziwe. Warto trzeźwo myśleć, gdyż autor uwspółcześniał wydarzenia i przetwarzał je w sposób pasujący do całego dzieła. Weźmy na przykład Meduzę, która zamieniała ludzi w kamień. W książce Ricka Riordana została ona przedstawiona jako ciocia Em, która zwabiała ludzi do pobliskiej jadłodajni, a następnie prosiła ich o pozowanie do "zdjęcia" (bez aparatu). I wtedy przemieniała ich w rzeźby, które potem sprzedawała chętnym. W jednej z recenzji internetowych przeczytałam o "Złodzieju pioruna", że mitologiczna otoczka to nieudany żart. W zupełności się z tym nie zgadzam! Każdy zdrowo myślący czytelnik wie, gdzie kończy się prawda, a zaczyna fikcja. I gwarantuję, że nie zbłaźni się na lekcji języka polskiego.
Trzysta sześćdziesiąt stron tak genialnej historii udało mi się połknąć w jeden dzień, a właściwie w kilka godzin. Już od jakiegoś czasu nie spotkałam się z książką, która wciągnęłaby mnie bez reszty i porwała do zupełnie innego świata z taką łatwością. Autor nie wykreował jakoś specjalnie rozwiniętego uniwersum, skorzystał z istniejącego miejsca i dodał do niego kombinację tych występujących w mitologii. Oczywiście wszystko ma swoje uzasadnienie, nawet to, że Olimp znajduje się na sześćsetnym piętrze Empire State Building. Wiem, że nie mogę zdradzać Wam niczego, jednak mój język sam rwie się do mówienia o tej opowieści, bo jest ona po prostu CU-DO-WNA!
Spotkałam się z porównaniami tej serii do "Harry'ego Pottera", którego swoją drogą również ubóstwiam. Zgadzam się, że główny bohater wraz z przyjaciółmi wpasowuje się w rolę Harry'ego Pottera, Hermiony Granger i Rona Weasleya. Schemat ich przygód jest również podobny, ale nie oszukujmy się - w co drugiej książce, nie tylko młodzieżowej, spotkamy schematy. I jeśli w dużym stopniu miałabym zwracać na nie uwagę, podczas pisania swoich recenzji, chyba żadna przeczytana książka nie wybiła by się poza opinię "przeciętna" lub "taka sobie", a uważam, że praktycznie żadna na to nie zasługuje. A mówiąc już o przygodach, dodam tylko, że te przeżyte przez Percy'ego i jego przyjaciół są naprawdę fantastyczne, nieraz niebezpieczne i z pewnością zapadające w pamięć.
Młodszych czytelników może skłonić do przeczytania tej powieści prosty i barwny język, obecność naprawdę świetnych i nieprzynudzających opisów, doskonale wyważony humor, sympatyczne postacie oraz intrygująca fabuła. Nieco starszych może zachęcić to, co w gatunku fantasy najważniejsze: tajemnica, walka, dobro i zło oraz niezwiązane już z fantasy w każdej odsłonie - nawiązanie do równie ciekawej mitologii. Bo kto nie chciałby na chwilę oderwać się od świata rzeczywistego i spędzić doskonałe czas na czytaniu czegoś przyjemnego oraz lekkiego? Nawet dorosły! Dlatego polecam tę książkę osobie w każdym wieku.
Przyciągnął mnie film. I lubię, lubię Meduzę, a niewiele znanych mi książek zawiera jej postać.
Czytanie... strasznie mi szło. Może to wina narracji w 1 os., może styl, język, nie wiem. Chociaż. Percy jest tak nadpobudliwy i tak bardzo zachowuje się jak nastolatek, że to aż kuje w oczy. Nie jestem aż tak stara, ale, proszę, młodzież chyba nadal potrafi skleić coś więcej, niż "umm... acha.", prawda? A ja, czytając ich krótkie wypowiedzi, nie miałam przed oczami nastolatka, inteligentnego spadkobiercę starożytnych bogów tylko jakiegoś kolesia w dresie, z bejsbolem i komórką, z której na full leciał niezrozumiały rap.
Wiem tylko, że za tom II serii się nie wezmę, oj nie.
Żałuję, że nie znałam Percy'ego, kiedy byłam kilkanaście lat młodsza. Wtedy pewnie dużo bardziej podobałyby mi się jego przygody. Teraz styl jest dla mnie nieco infantylny. Mimo wszystko książka zawiera w sobie wiele wartości - że prawdziwa miłość wszystko przetrzyma (w tym przypadku miłość matki do dziecka), że każdy gdzieś pasuje i to, że nie umie wpisać się w ramy, nie znaczy, że jest beznadziejny, że warto cenić przyjaciół.
Ogólnie na plus, ale mogło być lepiej.
Bardzo zawiodłam się na tej książce. Oczekiwałam czegoś lepszego, po tak popularnej serii. Bohaterowie są płytcy, prostoliniowi, bez wyraźnego charakteru. Mam wrażenie, że każdy jest taki sam. Żaden nie wyróżnia się wśród tłumu.
Niby miała to być książka pełna humoru. Cóż, ja tego humoru nie widzę, może kilka lepszych zdań się znajdzie, z których można się pośmiać, a tak to jest to książka nudna.
Nie mam pojęcia, dlaczego każdy się nią tak zachwyca. Jak dla mnie książka jest płytka. Owszem, jest lekką lekturą, którą się pochłania w mgnieniu oka, ale jest na jeden raz.
Mam nadzieje, że kolejne części będą lepsze. Chce dać szanse autorowi i przeczytam więcej jego książek. "Archiwum Herosów" bardzo mi się spodobało, było śmiesznie i lekkie, a "Złodziej Pioruna" rozczarował mnie i do niego nie powrócę.
Sięgnęłam po tę książkę, wyłącznie z powodu podjętego wyzwania z fantastyką (za którą sama nieszczególnie przepadam). Podejrzewam, że jeśli zetknęłabym się ze ,,Złodziejem pioruna" jako gimnazjalistka, byłabym zachwycona. Dziś już mniej, choć mam świadomość, że książka skierowana jest do dzieci i młodzieży. Zatem daję 4 z czystym sumieniem. Zawsze lubiłam mitologię grecką, a pomysł na fabułę jest oryginalny. Do kolejnych części raczej nie zajrzę, choć nigdy nie mówię nigdy :) Teraz ostrzę sobie pazury na ,,Szeptuchę" ze słowiańskimi bogami. Może nasi bogowie bardziej przypadną mi do gustu? Zobaczymy.
Rick Riordan, który niedługo kończy 51 lat to Pan, który napisał coś tak oryginalnego, że trudno aż to pojąć. Jest nauczycielem historii, więc miał jakieś pojęcie o czym pisze w swojej książce. Naprawdę podziwiam go za pomysł osadzenia bogów z greckich mitów w XXI wieku. Wykazał się w niej znakomitą znajomością mitologii. Przecież musiał wiedzieć który bóg ma jakie zwyczaje, jak by ubierał się a naszych czasach i jakie zawody mógłby wykonywać, np. Hermesa boga podróży usadzić w firmie kurierskiej to świetny pomysł. Musiał też wiedzieć, którzy bogowie darzyli się sympatią, a którzy nienawidzili. Mityczne stwory, narzędzia, klątwy, przepowiednie. Jestem pełna podziwu dla tego pana
Zawsze bardzo lubiłam mitologię, więc czytanie sprawiło mi dużo radości. Według mnie fantastycznym pomysłem było umieszczenie bogów w teraźniejszym świecie. Napisana w dość humorystyczny sposób (mnie mimo wszystko nie rozbawiła do łez) sprawia, że czyta się ją bardzo szybko. Głównego bohatera da się polubić, akcja jest zwartka i szybka. Nie rozpisując się, złodziej pioruna zawiera wszystko, co powinna mieć typowa powieść dla nastolatków.
ta książka jest jedną z moich ulubionych książek, uwielbiam ją, to dzięki niej polubiłam czytanie. tak jak wszystkie książki tego autora są po prostu genialne, Rick Riordan moim zdaniem powinien dostać za to nobla.
fajne, fajne, fajne :) zestawiłam z filmem. Film przegrywa oczywiście ale książeczka jest super!
,,Prawdziwy świat jest tam, gdzie są potwory. Dopiero tam przekonujesz się, ile jesteś wart.''
Uwielbiam mitologię, więc czytanie sprawiło mi dużo radości. Według mnie fantastycznym pomysłem było umieszczenie bogów w teraźniejszym świecie. Świat wykreowany przez Riordana, pomimo tego, że brutalny, nieraz przerażający i pełen niebezpieczeństw to wydaje się być niezwykle prawdziwy, a życie w nim bardzo intensywne. Pełne wrażeń. Przygody bohaterów zapierają dech w piersiach i choć sam Percy ma więcej szczęścia niż rozumu to jednak jego historia sprawia, że w pewnych momentach ma się ochotę dokonać czegoś niesamowitego, czegoś, co zapadnie w pamięć i będzie wspominane. Jak na prostą książkę fantastyczną związaną z mitologią jest to dosyć niezwykłe odczucie. Polecam!
I stało się "zjadłam" Percy'ego w 24 godziny i było mi smutno, że nie posiadam drugiej części. Trafiło do mnie dosłownie wszystko: po pierwsze niesamowita historia (trzeba mieć łeb, żeby Olimp "zawiesić" nad Empire State Building) po drugie bohaterowie wzięci ze starożytności, którzy całkiem nieźle zaaklimatyzowali się we współczesności, po trzecie półbogowie, którzy na całe szczęście nie przypominali postaci rodem z "Herkulesa" a byli normalnymi (jeśli takowym można nazwać dziecko tego boga z tego Olimpu) mający swoje wzloty i upadki, uczący się doceniać siłę przyjaźni i radzić z bólem po zdradzie. Już się nie mogę doczekać kupna drugiego tomu.
Podejrzewam, że gdybym przeczytała tę książkę kilka lat temu bez wahania dałabym jej 6 i zachwyciła się nią prawie tak jak Harrym Potterem. Teraz jednak, będąc dwa razy starszą od bohaterów, czytając miałam ciągłe wrażenie, że nie powinnam czytać książek dla dzieci. Niemniej książka i tak jest świetna. Cudownie wpleciona w świat współczesny mitologia grecka (którą od zawsze lubiłam) zyskuje nowego, bardziej ludzkiego wymiaru. W trakcie lektury natomiast, co rusz nachodzi człowieka ochota zajrzenia do greckich mitów i przypomnienia ich sobie na nowo :)
Zdecydowanie godna polecenia! Wątki, rysunki, magiczne :D Fantastyka na światowym poziomie, jestem pod wielkim wrażeniem! :) Riordan, nigdy mnie nie zawiódł - BRAWO! :)
Bardzo lubię powieści Ricka Riordana, dlatego niezdziwioło mnie to że tak szybko przeczytałam te książkę i z taką łatwością. Wystawiam jej ocenę 6, ponieważ wspaniale rozpoczyna serię.
Przygody Percy'ego Jacksona są niezwykle wciągające. Książkę pochłonęłam w ekspresowym tempie. Połączenie mitologii z fantastyką to jak dla mnie połączenie idealne. Przeniesienie greckich bogów do świata realnego, współczesnego nam wydaje się być szaleństwem, a jednak opłacalnym, gdyż wszystko wyszło znakomicie. Dodatkowo na korzyść książki działa fakt, iż napisana jest lekkim, przyjemnym językiem, z nutą dowcipu i ironii. Kolejny raz książka okazała się milion razy lepsza od filmu, od razu biorę się za czytanie kolejnych części.
,,Złodziej pioruna'' to absolutnie fantastyczna książka! Myślę, że fabuła może wciągnąć starszych i młodszych. Gorąco polecam! :)
Złodziej pioruna jest to jedna z moich ulubionych książek. Sam pomysł żeby ożywić bogów olimpijskich i przenieść ich do naszych czasów bardzo mi się spodobał. Poza tym książka jest napisana prostym i dowcipnym językiem co sprawia, że bardzo szybko się ją czyta.
Właśnie z tą książką zaczęła się moja przygoda z powieściami pana Riordana. Na początku nie byłam pewna czy książka mnie zainteresuje, ale w końcu pochłonęłam ją w jeden dzień :) Bardzo wciągnęły mnie przygody Percy'ego, Annabeth i Grovera. Chyba najbardziej polubiłam córkę Ateny.
Extra. Pisana w pierwszej osobie, z perspektywy zwykłego nastolatka, okazującego się synem jednego z najważniejszych bogów greckich. Warto przeczytać.
Książka jest super! Wciąga, fascynuje, pomaga na lekcjach (akurat po jej przeczytaniu miałam na historii mitologię grecką :) )
Chłopak, który jest synem boga chociaż o tym nie wie i ciężar ocalenia świata na jego ramionach. Dodając do tego świetny humor, zabawne dialogi to jest ksiąka warta polecenia!
Dałam ocenę '6', tylko ze względu na samą treść książki. Sam jej opis nie podoba mi się za bardzo.
Najlepsza książka dla młodzieży, jaką ostatnio czytałam, gorąco polecam! No i zapowiada się świetny film w gwiazdorskiej obsadzie...
Opowieść dla młodocianych fanów przygodówek. Dziecko łyknie pewnie wszystko bez protestów i z wypiekami na twarzy, ja jako dorosła mam pewne zarzuty do konstrukcji fabuły... ale nie aż takie duże. Sięgniemy po drugi tom, choć jak na razie przedkładam Mulla nad Riordana.
Percy Jackson- zwykły dwunastolatek z dysleksją i obsesją na punkcie koloru niebieskiego. Czeka go nudne życie u boku kochającej matki i złośliwego ojczyma, w którym nie ma miejsca na bajki i mity. A może nie? Gdy podczas wycieczki szkolnej Percy jest zmuszony walczyć za pomocą długopisu z nauczycielką matematyki, chłopiec zaczyna odnosić wrażenie, że coś jest nie tak. Podsłuchuje rozmowę najlepszego przyjaciel, Grovera, z nauczycielem od łaciny i utwierdza się w przekonaniu, że nie jest zwykłym dzieciakiem. To, plus niewyraźne przebłyski twarzy biologicznego ojca, który nie bardzo wygląda na normalnego człowieka, prowadzą do nieuniknionego- Percy dowiaduje się, że jest herosem, półbogiem, a w dodatku synem samego Posejdona. Grover zabiera go do Obozu Herosów, lecz zanim tam dotrze, musi stoczyć walkę z mitycznym Minotaurem. Wydarzenia sprawiają, że matka nastolatka zostaje wzięta na zakładnika, a atrybut Zeusa, króla bogów- Piorun Piorunów, którego uderzenie może zdziesiątkować kulę ziemską- skradziony. Czy Percy'emu, w obliczu straszliwej przepowiedni, uda się odzyskać symbol Boga Niebios? Czy uwolni matkę i będzie żył długo i szczęśliwie? A może nie? Przekonajcie się sami!
Nie jestem co prawda w tym przypadku grupą docelową, ale już dawno miałam tę książkę na liście do przeczytania. Po prostu lubię książki skierowane do dzieci czy młodzieży. Nie sięgałam po nią, bo trochę zniechęcił mnie film na jej podstawie, a właściwie fragmenty, które widziałam w telewizji. Po przeczytaniu stwierdzam, że nie było tak źle. Chwilami wręcz naprawdę dobrze i ciekawie. Pomysł na dzieci bogów oryginalny. Wykonanie też niczego sobie. Fajni bohaterowie, wartka akcja. Mimo, że powieść ciut naiwna, to wciąga, a to najważniejsze przy książkach młodzieżowych. Z pewnością lepiej się czyta znając na wskroś mitologię grecką (uwielbiam!), ale myślę, że młodsi odbiorcy, którzy ledwie kojarzą postaci bogów też się dobrze zorientują w fabule czy gagach, a przy okazji czegoś nauczą, bo podstawowe informacje są podane.
Od dawna zabierałam się do serii Percy Jackson i ogowie olimpijscy, ale nigdy jakoś nie mogłam jej wcisnąć w "harmonogram" czytelniczy. Żałuję tego ogromnie, bo wciągnęłam się w lekturę całkowicie.
Dwunastoletni Perseusz (Percy) Jackson ma problemy z dostosowaniem się w społeczeństwie. W żadnej szkole nie zagrzał miejsca dłużej niż rok (w ciągu 6 lat "odwiedził" 6 różnych placówek) i, oczywiście, musi się pożegnać teraz z Yancy Academy, gdzie... wyparował swoją nauczycielkę matematyki. A skoro zrobił coś tak dziwnego to znaczy, że coś jest na rzeczy. Niedługo później okazuje się, że jest synem jednego z bogów olimpijskich. Chłopiec zostaje oskarżony o kradzież pioruna Zeusa i podczas misji (z pomocą Annabeth i Grovera, który jest satyrem) musi odnaleźć piorun, prawdziwego złodzieja i zapobiec wojnie. Czy mu się to uda?
Książka jest napisana bardzo przyjemnym językiem, a jej ogromnym plusem jest świetnie przemycona wiedza o mitologii greckiej. Na pewno sięgnę po kolejne części Percy'ego Jacksona. Szczerze mówiąc, świat olimpijskich bogów jest zdecydowanie jednym z moich ulubionych.
Książka niesamowita. Bardzo wiele można z niej zapamiętać na temat mitologii greckiej. Wspaniała fabuła i genialnie wykreowane postacie. Książkę bardzo polecam zarówno młodszym czytelnikom jak i starszym.
Inne książki autora
Apollo i boskie próby (Tom 5). Wieża Nerona
0
Po przeżyciu pół roku jako ofermowaty nastolatek o wprawiającym w zakłopotanie imieniu i nazwisku Lester Papadopoulos, zbliżam się do ostatecznej rozgrywki...
Córka Głębin
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Ana Dakkar jest uczennicą pierwszej klasy Akademii Hardinga i Pencrofta. Do absolwentów tej pięcioletniej szkoły średniej należą najlepsi na świecie oceanografowie...
