A lasy wiecznie śpiewają

Po lekturze powieści ,,A lasy wiecznie śpiewają"* można całkowicie utracić szacunek do współczesnego świata. Z całą jaskrawością bowiem ta przebogata, barwna, XIX-wieczna saga pokazuje nam, dla jakich zadań został stworzony człowiek, o jakie wartości potrafił dbać, za co był w stanie oddać życie i jak głęboko szczęśliwym czyniły go tradycja, wiara, poświęcenie i praca. Świat przedstawiony w tej powieści to świat, w którym ludzie dążą do ideału. Świat ze snu. Świat, za jakim prawdopodobnie większość z nas wciąż podświadomie tęskni, i o jakim w głębi serca marzy. Mamy tutaj wspaniały, stary dwór, w którym silni, honorowi, zdecydowani, odważni ludzie żyją zgodnie z rytmem natury, pradawnymi rolami, wiarą i odwieczną tradycją. Panuje tu wyjątkowy ład, absolutna harmonia, pełne zespolenie tworów ludzkich z dziełami przyrody. Mężczyźni są wspaniale mocni, zasadniczy, pracowici i szlachetni, kobiety zaś - dobre, kochające, posiadające jednocześnie niewiarygodną siłę i delikatność - odnajdują dzięki swym mężczyznom poczucie bezpieczeństwa, stałość i spełnienie. Nikt tu nie zastanawia się nad tym, do czego został stworzony, ale przyjmuje na siebie to, co zostało mu dane. Dba o powierzone sobie sprawy. Doskonali świat wokół siebie, zatraca się w niewiarygodnym przepychu przyrody, a słabszemu niesie pomoc, nie zaś pobłażanie. Człowiek w powieści Gulbranssena wchodzi w odwieczne role i odnajduje się w nich, bo to zapewnia mu poczucie bezpieczeństwa i całkowitą harmonię. Docenia granice, jakie zostały wytyczone, szanuje tabu, ceni religię i tradycję, bo one dają mu oparcie i odpowiedzi na wiele pytań. Docenia mądrość przodków, a przede wszystkim - walczy z własnymi wadami, z których na plan pierwszy wybija się brak pokory, skąpstwo, chciwość i pragnienie zemsty. Bohaterowie Lasów są bardzo zamożni, silni, sprawni fizycznie i obłędnie wręcz pracowici. Z pokolenia na pokolenie usiłują pokonać stale odradzającego się w nich demona: pychę. W wyniku owych walk dochodzą do bardzo mądrych, prostych i jasnych prawd, które - rozsnute przed czytelnikiem - sprawiają, że powieść staje się skarbnicą przepięknych cytatów o zadziwiającej głębi. Ród Bjorndalów walczy również o ludzki szacunek, z wielkim trudem uczy się pokory, dąży do szlachetności i - kocha. Mroczni, tajemniczy członkowie rodu kochają mocno, głęboko, bezgranicznie i raz na całe życie, choć bywa, że gubią się we własnych uczuciach i źle oceniają partnerów. Niemniej jednak - pozostają w tym wszystkim honorowi i prawi, choć twardzi i niekiedy bezwzględni. A prawość pozwala na rozwijanie się, doskonalenie, osiąganie coraz wyższych celów. W ich losach przeplatają się wielkie tęsknoty, wyrzeczenia, pragnienie zemsty i wielkie dramaty. Muszą radzić sobie ze śmiercią najukochańszych osób, w tym dzieci lub rodziców, którzy dawali największe oparcie. Ale mimo to, powieść płynie zadziwiająco spokojnie. Zapewnia wytchnienie, zmusza do myślenia i powoduje - przynajmniej we mnie - wielką tęsknotę za czasami i wartościami, które najprawdopodobniej już nie wrócą. Urzeka prostotą i trafnością sformułowań, wzrusza i staje się przepięknym poradnikiem na temat sztuki życia, wybaczania, stawania się lepszym człowiekiem. Lasy w tej powieści śpiewają, obserwując przez wieki ludzkie dzieje. Muszą zatem mieć nieco racji. Zachęcam do posłuchania...

Informacje dodatkowe o A lasy wiecznie śpiewają :

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2013-11-18
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788377853436
Liczba stron: 560
Dodał/a opinię: Mirania