Altana

„Altana” to książka, po której nie wiedziałam, czego się spodziewać. Dostałam w prezencie, przeleżała parę lat (wiem, wiem – wstyd, ale w tym czasie było tyle innych książek do czytania!), no i wreszcie wygrzebałam ją z dna stosu hańby i przeczytałam. Spodobała mi się ta zielona okładka z intrygującą ławeczką - i uznałam, że trzeba zobaczyć, jaki świat kryje w środku. Podobała mi się średnio, chociaż początek bardzo mnie zainteresował.

Sklasyfikowałabym ją jako melodramat – ale nie jest to typowy romans, w którym wszystko kapie od słodyczy. Może dlatego, że autorka umieściła akcję w ciekawym czasie – wojna daje możliwości, aby akcja była dramatyczna i aby wiele się działo. I rzeczywiście – dzieje się sporo, chociaż mimo to zdarzają się w fabule przestoje i nudne kawałki. Dużą wadą jest także przewidywalność – właściwie autorka nie zostawiła czytelnikowi miejsca na domysły, zastanowienie się: z góry wiemy, jak to się skończy. Trochę psuje to lekturę, ale właściwie w tym wszystkim nie do końca chodzi o sam finał, tylko o to, jak do niego dojdzie.

Mnie najbardziej spodobała się pierwsza część – Lady Helen i jej przeżycia były pełne dramatyzmu i bólu, jej historia mnie wciągnęła – a resztę czytałam już z rozpędu, żeby zobaczyć, jak moja bohaterka ułoży sobie życie.

Jest to historia nie tylko o miłości, ale przede wszystkim – o wojnie. O wojnie, która rozdziela rodziny, przynosi wielkie dramaty i obnaża prawdę o człowieku… Mamy tutaj młodych żołnierzy, pełnych poświecenia i ideałów, gotowych pójść na śmierć w obronie ojczyzny, mamy kobiety zaangażowane w pomoc medyczną, polowe szpitale, trudną służbę. Na szczęście autorka oszczędziła nam polityki – i książka sporo na tym zyskuje.

Jest to też opowieść o arystokracji i obsesji zachowania „honoru” rodziny – za wszelką cenę, nawet kosztem uczuć młodej dziewczyny, której złamano serce i odebrano coś najcenniejszego. A także o utracie i rozłące, o nieporozumieniach i ludzkiej perfidii. I wreszcie – opowieść o dziwnych ludzkich losach, którymi kieruje jakaś dziwna siła, miotając nami i sprawdzając raz radość, raz rozpacz…

Dużym plusem jest język powieści i styl pisania autorki – elegancki, wyważony, estetyczny. Po prostu – przyjemnie się podąża za głosem narratora, a miłość w niej opisana jest potężna  piękna.

Tym, co mi się nie podobało – oprócz przewidywalności – była postać Laury, która w żaden sposób nie mogła wzbudzić we mnie sympatii, choć myślę, że autorka chciała, abyśmy jej współczuli i życzyli jej jak najlepiej. Mnie ta dziewczyna drażniła – i to do samego końca.

Komu ta książka może się spodobać? Miłośniczkom powieści obyczajowych i romansów z historią w tle – na pewno. Komuś, kto lubi poczytać o wojnie – może też, tylko nie nastawiajcie się na jakieś nowatorskie spojrzenie czy niezwykłe opisy.

Podsumowując: dość ciekawie napisana, choć w sumie banalna i przewidywalna opowieść z wojną w tle.

Informacje dodatkowe o Altana:

Wydawnictwo: Świat Książki
Data wydania: 2012-04-25
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788377991473
Liczba stron: 400
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli