KUP TERAZ

Andzia
Anna Peplińska

Ocena: 4 (1 głosów)

opis

„Andzia” to romans, dość nietypowy, bo rozgrywający się na wsi, na dodatek pomiędzy ludźmi w starszym wieku. Tym, czego z pewnością nie można odmówić tej książce jest oryginalność. Czy to wystarczy, aby pochłonąć czytelnika bez reszty? Jak dla mnie – nie.

Przyznam od razu, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego – myślałam, że będzie to historia pełna uprzedzeń, plotek, obmawiania – czyli tego, z czym romansująca na polskiej wsi starsza para z pewnością musi się spotykać. Spodziewałam się humorystycznych obrazów naszych zaściankowych strażników moralności, potępienia i gromów z jasnego nieba – bo kto to widział, w tym wieku wdawać się w jakieś romanse, zamiast szydełkować lub pracować w ogródku? A co dostałam? Romans, ale opowiedziany z punktu widzenia… zwierząt gospodarskich, a także lisa i jastrzębia! I przyznam, że gdyby nie ten zabieg, pewnie odłożyłabym tę książkę po pierwszych paru stronach, bo autorce jakoś nie udało się przekonać mnie do tej historii. Jako że jednak rzadko mam okazję popatrzeć na świat z perspektywy kury, czytałam dalej (wielkie poświecenie to nie było, bo powieść jest cieniutka). Właśnie w ten sposób poznajemy właściciela gospodarstwa – Piotra i historię jego miłości do Zofii – pisarki, która przyjeżdża na wieś po ciszę i natchnienie, a znajduje zamęt uczuciowy. Sam watek romansowy jest przedstawiony w sposób nudny, Zofia przyjeżdża i odjeżdża, zakochani kłócą się i godzą, w kółko to samo. Do tego dochodzą intrygi wiejskiej sklepikarki, nieporozumienia z dorosłymi dziećmi obojga – na tym tle problemy kur, podwórzowego psa, czy zaczajone na kury jastrzębia wydają się o wiele bardziej frapujące.

Oczywiście, pod postaciami zwierząt możemy rozpoznać rozmaite typy ludzkie - kury domowe, rozgdakane plotkary, puszące sie koguty, wyliniałego kundla itp. ale "Folwark zwierzęcy" to nie jest.

Książka mi się niezbyt podobała, miejscami mnie nudziła – ale humorystyczny aspekt sprawił, że ją dokończyłam. Szkoda, że autorka tak dziwnie rozmyła tę opowieść, bo mogłoby to być coś na miarę „Sprawiedliwości owiec”, a wyszła dość przeciętna książka, tyle tylko, że z oryginalną narracją. Niemniej nie skreślajcie jej z góry, bo myślę, że warto po nią sięgnąć właśnie ze względu na poczucie humoru – jeśli podejdziecie do lektury lekko i na luzie, to ta opowieść ma swój urok. Chociaż rozczarowało mnie zakończenie – jakieś takie na siłę.

Myślę, że „Andzia” spodoba się osobom lubiącym powieści obyczajowe z wyraźnym wątkiem romansowym, a także fanom narracji prowadzonej z nieoczywistego punktu widzenia.

Podsumowując: „Andzia” to minipowieść o miłości, a także o polskiej wsi – miejscami nudnawa, miejscami zabawna, z bardzo oryginalnie poprowadzoną narracją. Czyta się bardzo szybko, więc nawet jeśli się Wam nie spodoba, nie zmarnujecie dużo czasu…