Antykwariat cudzych wspomnień

ODCZAROWAĆ WSPOMNIENIA

Weronika Wierzchowska zauroczyła mnie powieścią "Ból narodzin", która otwiera cykl "Z dziejów przytułku położniczego". A ponieważ nie udało mi się zdobyć drugiej części, to postanowiłam sięgnąć po jakąś inną książkę tej właśnie autorki. Zdecydowałam się na "Antykwariat cudzych wspomnień", który już od pewnego czasu miałam w planach czytelniczych na ten rok.

Agnieszka jest miłośniczką starych przedmiotów "z duszą" i właścicielką warszawskiego antykwariatu, który przejęła po swoim dziadku Teofilu. Dziewczyna posiada też wyjątkowy dar do zaglądania w przeszłość za sprawą pewnych przedmiotów. Niektóre artefakty wywołują u niej osobliwe sny przepełnione wspomnieniami pierwszych właścicieli antyków. I to właśnie te senne reminiscencje sprawiają, że bohaterka przenosi się w czasie do różnych wieków, odwiedza rozmaite zakątki świata, a my towarzyszymy jej w tych ekscytujących i wyjątkowych wędrówkach. W ten sposób poznajemy zupełnie odrębne, niezwiązane ze sobą historie Hilini, Gece, Magdy, Mirian oraz... ukochanej babci Stefanii - żony dziadka Teofila.

"Antykwariat cudzych wspomnień" zaskakuje oryginalną i niepowtarzalną fabułą, która łączy dwie płaszczyzny czasowe. Autorka świetnie to wymyśliła dając nam możliwość poznania kilku naprawdę ekscytujących, ale zupełnie odrębnych, nie związanych ze sobą historii. Świat sennych wspomnień Agnieszki ma w sobie magię i tajemnicę, które pobudzają zainteresowanie. Losy tych wszystkich niezłomnych kobiet, bohaterek, które odważnie i z determinacją potrafiły podjąć ryzyko, zawalczyć o siebie i rodzinę oraz wyciągnąć pomocną dłoń w potrzebie wydały mi się niezwykle intrygujące. Co więcej, sny nie były przypadkowe. Pojawiały się zawsze wówczas, gdy Agnieszka zmagała się z jakimś problemem. To one podsuwały jej wskazówki i pomagały odnaleźć właściwą drogę.

Płaszczyzna dotycząca trzypokoleniowej rodziny antykwariuszy również została rozciągnięta w czasie. Mamy zatem powojenną Warszawę, potem lata siedemdziesiąte, osiemdziesiąte i wreszcie czasy współczesne. Jesteśmy świadkami dorastania głównej bohaterki, dość dokładnie poznajemy historię jej rodziców i dziadków. To wszystko sprawia, że Agnieszka staje się nam bardzo bliska.

Weronika Wierzchowska zgrabnie połączyła te wszystkie oderwane epizody w jedną, spójną całość. Mimo to były momenty, kiedy lektura mi się trochę dłużyła. Zdecydowanie zabrakło mi stylizacji językowej adekwatnej do opisywanego czasu. Należałoby rozróżnić lata współczesne, połowę XIX wieku i choćby starożytność nadając językowi odpowiednie brzmienie. Wszak podróżujemy z Agnieszką po całym niemal świecie - odwiedzamy Liban w roku 1975, czy Fenicję w 875 roku p.n.e., przenosimy się do Imperium Osmańskiego w 1526 roku oraz do Wietnamu z roku 1968. Mamy okazję przebywać w Królestwie Polskim z 1848 roku oraz na Warmii w roku 850, by ostatecznie trafić do Warszawy z 1794 roku.

"Antykwariat cudzych wspomnień" to książka z gatunku "inna niż wszystkie". Fabuła pełna różnorodnych wątków i niespodzianek zaskakuje swoją oryginalnością niemalże od pierwszej strony. Doceniam pomysłowość i starania autorki, ale mimo wszystko czegoś mi tu zabrakło. Być może nastąpił przysłowiowy przerost formy nad treścią i po prostu nie wszystko wypadło idealnie. Jednak pomimo pewnych mankamentów powieść jest zdecydowanie warta przeczytania.

Informacje dodatkowe o Antykwariat cudzych wspomnień:

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2024-01-16
Kategoria: Historyczne
ISBN: 9788383521701
Liczba stron: 408
Dodał/a opinię: Poczytajka