Białe kwiaty czarnego bzu

Lata osiemdziesiąte XX wieku dość dobrze pamiętam i wiem jak trudno było kupić wydawałoby się teraz zwykłe, normalne rzeczy, jak kawa czy rajstopy. Dziś wydaje się to rzeczą absurdalną i wręcz niemożliwą, jednak w tamtych latach większość rodaków marzyła o wyjeździe za granicę, żeby dobrze zarobić lub chociaż wyrwać się do "lepszego" świata...
Książka „Białe kwiaty czarnego bzu” całkowicie mnie pochłonęła, może dlatego ta książka wzbudziła we mnie tyle emocji, bo pamiętam tamte czasy, to lata mojej młodości....

Trzy Polki decydują się na wyjazd do Wiednia widząc w tym wielką szansę na poprawę życia swojego i rodzin, które zostawiają w kraju. Każda z nich wyjeżdżając ma zupełnie inny cel i pragnienia, nie znają się ze sobą, lecz po przyjeździe do stolicy Austrii, różnym zrządzeniem losu trafia do jednego mieszkania. Wszystkie trzy marzą o dobrze płatnej pracy. Lecz nie zawsze marzenia się spełniają...

"Dworzec nie wyglądał zachęcająco, z każdym otwarciem drzwi po wielkiej hali hulał zimny wiatr.
Trąbią, że Wiedeń jest piękny, ale to szkaradztwo nie zasługuje na takie miano."
"Nie ma co, pierwszy budynek, który widzą Polacy przyjeżdżający do tego miasta, naprawdę mówi: Wiejcie stąd, póki pora, cały ten Zachód to pic, tutaj jest tak samo źle jak wszędzie..."
Alicja chcąc zasilić domowy budżet ustaliła z mężem swój wyjazd i miała mieć zapewnioną legalną pracę jako opiekunka starszych osób, Ewa nie radząc sobie z domowymi obowiązkami i teściową, przede wszystkim chciała się wyrwać z domu, zostawiając męża i synka pod opieką jego mamusi, Grażyna swoje dzieci zostawiła pod opieką brata, bo rozwiodła się z mężem, który nie dość, że ciągle pił, to jeszcze wyprzedawał meble z domu za bezcen, oczywiście za wódkę, jej matka nie popierała rozwodu, twierdząc, że przysięga małżeńska jest na całe życie i nie chciała opiekować się wnukami w czasie nieobecności córki...

"Przysięgałaś przed ołtarzem, to wszystko teraz wytrzymasz, Bóg da ci siłę. Ja z twoim ojcem wytrzymałam, to i ty wytrzymasz. No to co, że pije? Pijany czy nie, mąż to mąż, a rozwódka to gorzej niż kurwa."
Chociaż motywy ich wyjazdu były zupełnie inne, to oczekiwania miały dość podobne. Jednak każda z nich inaczej reagowała na potknięcia i różne sytuacje zmuszające kobiety do modyfikacji swoich planów. Ewa, Alicja i Grażyna marzą o lepszym życiu, lecz ich wyobrażenia o kapitalistycznym luksusie zderzają się z rzeczywistością jakże odmienną od marzeń.
Na swojej drodze spotykają nie tylko oszustów i w dodatku wśród innych emigrantów, także z Polski, ale także panująca tam hierarchię...
Autorka poruszyła w swojej powieści wiele innych dość trudnych tematów, które warte są przemyślenia. Poznamy Wiedeń niejako od podszewki a nie taki wizytowy i wycieczkowy jaki ogląda się w czasie jego zwiedzania. Być może obecnie jest inaczej, żeby to sprawdzić, trzeba by było ponownie wysłać inne kobiety w tę samą trasę... Teraz z pewnością jest o tyle łatwiej, że mamy chociażby telefony komórkowe...
Nie brakuje w powieści również scen erotycznych i wulgaryzmów, i chociaż ich nie lubię, to właściwie nie psują one treści.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Informacje dodatkowe o Białe kwiaty czarnego bzu:

Wydawnictwo: Novae Res
Data wydania: 2024-04-29
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788383139784
Liczba stron: 384
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Myszka77