Bibliotekarki

Żywia Radzińska, kobieta w średnim wieku, chce wrócić do zawodu. Po operacji stawu biodrowego wylądowała na rencie - jednak nie chce siedzieć w domu, nie tylko ze względów finansowych. Żywia to osoba uparta i w końcu "wychodziła" sobie zatrudnienie w bibliotece osiedlowej. Jest bardzo zaskoczona tym, jak wygląda praca w tej filii: biblioteka nie jest skomputeryzowana, wszystkie prace robione są ręcznie, do tego panuje tam rozgardiasz (delikatnie mówiąc). Personel to same kobiety, ale na pewno nie można powiedzieć, że są one zgranym, lojalnym zespołem. Żywia jest bardzo pracowita, szybko uczy się wszystkich bibliotecznych zajęć, stara się też nie mieszać w bardziej lub mniej otwarte konflikty między pracownicami. Mimo to jest "elementem" podejrzanym: jest zbyt elegancka, zbyt oczytana, zbyt pracowita. Po przeniesieniu do innej filii jest trochę lepiej, ale i tu królują intrygi, znajomości są ważniejsze od umiejętności, o czym boleśnie przekona się Żywia. "Bibliotekarki" to debiut literacki Teresy Moniki Rudzkiej. Książka ma trochę niedociągnięć, do których można by się było przyczepić (wg mnie zupełnie zbędne są rozdziały "Z księgi skarg i zażaleń"). Ale trzeba przyznać, że autorka doskonale potrafi pokazać drogi życiowe kobiet, ich trudne wybory, gorszą od mężczyzn pozycję zawodową i ich sposoby na przetrwanie, nie tylko na rynku pracy. Mnie brakuje informacji o samej Żywii (dlaczego jest samotna? Dlaczego nie wyjechała do córki, do Anglii?) - chętnie bym się dowiedziała o niej czegoś więcej. Mimo wszystko książkę dobrze się czyta. Mam nadzieję, że w "mojej" bibliotece jest zupełnie inaczej, niż w książce, bo wszystkie panie bibliotekarki bardzo lubię i często zdarza nam się podyskutować o czytanych właśnie książkach.

Informacje dodatkowe o Bibliotekarki:

Wydawnictwo: Skrzat
Data wydania: 2010-10-04
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-7437-615-0
Liczba stron: 304
Dodał/a opinię: enigma1