Lubisz literaturę włoską? Nie znam jej za dobrze, dlatego z ciekawością sięgnęłam po powieść Chiary Valerio "Ci, którzy mówią. Ci, którzy milczą" z finałowej piątki Premio Strega 2024 - najważniejszej literackiej nagrody we Włoszech, którą niedawno wydało @bo.wiem w Serii z Żurawiem.
#recenzja #współpracabarterowa
Małe włoskie miasteczko Scauri (miejsce urodzenia i dorastania Autorki) wstrząsa informacja o nagłej śmierci jednej z mieszkanek. Wypadek w wannie. Samobójstwo? A może morderstwo? Śmierć Victorii bardzo poruszyła Leę, prawniczkę mieszkającą od urodzenia w miasteczku. Zmarła 63-latka mieszkała w Scauri od lat 70. XX w., kiedy to w wieku 40+ lat kupiła za gotówkę dom, w którym osiadła z dużo młodszą od siebie kobietą. Mara nie byłą jej córką, ale to ona odziedziczyła dom – zwany przez okolicznych mieszkańców Konstantynopolem. Dom Vittori i Mary był zawsze otwarty, ciepły, gościnny. Vittoria szczególnie dbała o ogród, kochała rośliny, znała się na ziołach, pracowała w aptece. Uczyła dzieci i młodzież rozróżniać rośliny jadalne od trujących. Codziennie zażywała kąpieli w morzu, pomagała ludziom bezinteresownie, grała w karty z mężczyznami w klubie kolejarza, piła alkohol, nie bojąc się opinii miasteczka. Była pierwszą kobietą posiadaczką łodzi, łamała konwenanse, szokowała młodzież, tańcząc na dyskotece, bo jak to „Kobieta w wieku babci na dyskotece”?!
Dręczona wątpliwościami Lea prowadzi prywatne śledztwo i odkrywa inne nieznane oblicze Vittorii. W dniu pogrzebu okazało się, że zmarła porzuciła męża i zamożne życie lekarki w Rzymie, aby zamieszkać na prowincji z kobietą. Lea z goryczą stwierdza:, „przez ostatnie dwadzieścia lat znałam Vittorię i prawie nic o niej nie wiedziałam, i teraz czuję, że straciłam okazję.”. Co się stanie, gdy wyidealizowany obraz znajomej rozpłynie się? I w jaki sposób wpłynie na postrzeganie samej siebie, tożsamości, marzeń i pragnień?
Lektura tej powieści przypomina mi obieranie cebuli – odkrywamy osobowość bohaterek warstwa po warstwie. Czasem ten proces boli, wyzwala emocje, łzy, ale też i oczyszcza. Pisarka odtworzyła duszny klimat małych miasteczek, w których wszyscy wiedzą o wszystkich. Jej proza jest mocnym kobiecym głosem z Włoch, po którą warto sięgnąć.
Serdecznie dziękuję @bo.wiem za egzemplarz recenzencki.
Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Data wydania: 2025-10-25
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 192
Tytuł oryginału: Chi dice e chi tace
Dodał/a opinię:
an-ia1